16 Mayıs 2025 Cuma, 07:27
| Güncellendi 07: 59h.
Bir aile babası (Sergi López) sevdiklerini kaybetti ve çölün ortasında umutsuz. Güzel bir uçak ve metafizik bir dokunuşla o sahneyi tasvir eder. Erimiş bir düzlem meydana gelir ve sonra heybetli bir güneş belirir. Çok az çağdaş İspanyol yönetmen çölün yüce'sini óliver Laxe'nin gücü ile tasvir ediyor (Paris, 1982). 2016 yılında 'Mimosa' ile göstermişti ve şimdi 'Sirât' ile benzer bir kayıtla yüke geri dönüyor.
İspanya'da prömiyeri 6 Haziran'da yapılması planlanan Galiçya film yapımcısının dördüncü filmi Perşembe gecesi Cannes Festivali'nin resmi bölümünde sunuldu. Prestijli yarışmanın ana kategorisi için seçimi, umut verici yörüngesi için bir kutsama. Bu aynı zamanda, şimdiye kadar sadece profesyonel olmayan aktörlerle kaydedilen Franco-İspanyol film yapımcısı için daha büyük bir bütçe ile de yansıtıldı.
Büyük bir üretici (Movistar +) tarafından sağlanan kaynaklar, 'faun labirentinin' veya 'Tokyo'nun seslerinin haritası' tercümanı olarak varlığıyla yansıtılır. López, oğluyla birlikte kızını bulmak için Fas'ta bir övgü (açık havada vahşi elektronik partiye) seyahat eden bir aile babasını beş ay ortadan kayboldu.
“Cennetle Cehennemi Birleştiren Köprü”
Orada, onlara “orada” olan başka bir övgü olduğunu söyleyen bir grup partiyi biliyorlar. Dağın arkasında mı? Mauritanya sınırından mı? Del Sirât? Laxe, Cannes için çalışmalarını seçtikleri Nisan ayında Laxe, bu terim “yol (…), cehennemi birleştiren köprüdür” diye açıkladı. Başlık, bunun dramatik değil metafizik bir yolculuk olduğunu açıkça ortaya koyuyor. Raveros hacıların yerini aldı.
Buna rağmen, daha dramatik bir çalışma olarak başlar ve 'mimozalardan' daha geniş bir kitleye erişilebilir. Görünüşte iki antagonistik grup arasındaki karşılaşmayı anlatıyor: Baba ve bu alternatif Fransızların önündeki oğul ve özellikle parlamayan profesyonel olmayan aktörler tarafından oynanan tekno müziğin sevgililerinin önündeki. Belli bir suçluluk geliştirmeye başladıklarında, her şey tuhaf bir gerçekten karmaşıktır: Küçük köpek yavrusu, LCD'nin aldığı gezginlerden birinin dışarısı yiyor ve öğle yemeği boğuluyor.
Arka planda rahatsız edici, formda parlak
'Burns' (2019) çok yavaş görünen herkes şanslı olacak. Zor-tekno 'Sirat' boyunca tam bez gibi geliyor. Lax, bu sesi yetenekli ve daha fazla görsel kaynak çeşitliliğini kullanıyor – aynı zamanda en büyük bütçe. Strident müzik eşliğinde büyük araçlar olan çöl yoğunluğunun ortasında tüm bu resmi dağıtım, 'Sirât' bir tür çılgın maksimum yazarın sineması haline getiriyor.
Evrelemenin ve montajın gevşek alanı belirgindir. Ağaçların çöktüğü 'neyin yakıldığı' büyüleyici başlangıç dizisinde olduğu gibi, 'Sirât' unutulmaz dizileri bırakıyor. Evreleme ödülünün Cannes'da alındığı bile göz ardı edilemez.
Ancak bir önceki filminde Galiçya, şiirsel tarzını arka planın hizmetine koymayı başardı – hapishaneden çıkan bir piromanlığın zor yeniden entegrasyonunun tarihi – bu sefer aynı şeyin olduğu açık değil. Şiirsel ve manevi bir işten daha fazlası, bir tavırcı egzersiz olma hissi verir. Ve bu, izleyicinin baba, oğul ve yeni arkadaşları: Raveros'a meydana gelen abartılı olaylara ne zaman kayıtsız hale geldiğini gösterir.
Yorum
Bir Hata Bildir
| Güncellendi 07: 59h.
Bir aile babası (Sergi López) sevdiklerini kaybetti ve çölün ortasında umutsuz. Güzel bir uçak ve metafizik bir dokunuşla o sahneyi tasvir eder. Erimiş bir düzlem meydana gelir ve sonra heybetli bir güneş belirir. Çok az çağdaş İspanyol yönetmen çölün yüce'sini óliver Laxe'nin gücü ile tasvir ediyor (Paris, 1982). 2016 yılında 'Mimosa' ile göstermişti ve şimdi 'Sirât' ile benzer bir kayıtla yüke geri dönüyor.
İspanya'da prömiyeri 6 Haziran'da yapılması planlanan Galiçya film yapımcısının dördüncü filmi Perşembe gecesi Cannes Festivali'nin resmi bölümünde sunuldu. Prestijli yarışmanın ana kategorisi için seçimi, umut verici yörüngesi için bir kutsama. Bu aynı zamanda, şimdiye kadar sadece profesyonel olmayan aktörlerle kaydedilen Franco-İspanyol film yapımcısı için daha büyük bir bütçe ile de yansıtıldı.
Büyük bir üretici (Movistar +) tarafından sağlanan kaynaklar, 'faun labirentinin' veya 'Tokyo'nun seslerinin haritası' tercümanı olarak varlığıyla yansıtılır. López, oğluyla birlikte kızını bulmak için Fas'ta bir övgü (açık havada vahşi elektronik partiye) seyahat eden bir aile babasını beş ay ortadan kayboldu.
“Cennetle Cehennemi Birleştiren Köprü”
Orada, onlara “orada” olan başka bir övgü olduğunu söyleyen bir grup partiyi biliyorlar. Dağın arkasında mı? Mauritanya sınırından mı? Del Sirât? Laxe, Cannes için çalışmalarını seçtikleri Nisan ayında Laxe, bu terim “yol (…), cehennemi birleştiren köprüdür” diye açıkladı. Başlık, bunun dramatik değil metafizik bir yolculuk olduğunu açıkça ortaya koyuyor. Raveros hacıların yerini aldı.
Buna rağmen, daha dramatik bir çalışma olarak başlar ve 'mimozalardan' daha geniş bir kitleye erişilebilir. Görünüşte iki antagonistik grup arasındaki karşılaşmayı anlatıyor: Baba ve bu alternatif Fransızların önündeki oğul ve özellikle parlamayan profesyonel olmayan aktörler tarafından oynanan tekno müziğin sevgililerinin önündeki. Belli bir suçluluk geliştirmeye başladıklarında, her şey tuhaf bir gerçekten karmaşıktır: Küçük köpek yavrusu, LCD'nin aldığı gezginlerden birinin dışarısı yiyor ve öğle yemeği boğuluyor.
Arka planda rahatsız edici, formda parlak
'Burns' (2019) çok yavaş görünen herkes şanslı olacak. Zor-tekno 'Sirat' boyunca tam bez gibi geliyor. Lax, bu sesi yetenekli ve daha fazla görsel kaynak çeşitliliğini kullanıyor – aynı zamanda en büyük bütçe. Strident müzik eşliğinde büyük araçlar olan çöl yoğunluğunun ortasında tüm bu resmi dağıtım, 'Sirât' bir tür çılgın maksimum yazarın sineması haline getiriyor.
Evrelemenin ve montajın gevşek alanı belirgindir. Ağaçların çöktüğü 'neyin yakıldığı' büyüleyici başlangıç dizisinde olduğu gibi, 'Sirât' unutulmaz dizileri bırakıyor. Evreleme ödülünün Cannes'da alındığı bile göz ardı edilemez.
Ancak bir önceki filminde Galiçya, şiirsel tarzını arka planın hizmetine koymayı başardı – hapishaneden çıkan bir piromanlığın zor yeniden entegrasyonunun tarihi – bu sefer aynı şeyin olduğu açık değil. Şiirsel ve manevi bir işten daha fazlası, bir tavırcı egzersiz olma hissi verir. Ve bu, izleyicinin baba, oğul ve yeni arkadaşları: Raveros'a meydana gelen abartılı olaylara ne zaman kayıtsız hale geldiğini gösterir.
Yorum
Bir Hata Bildir
