17 Mart 2023 Cuma 19:46
Yaşına ve tarzına göre harekete dahil olmasına rağmen, Küba diktatörlüğüne karşı çıkan ilk yazar olan Jorge Edwards, Castroizm karşıtlığı nedeniyle zaman zaman ‘Latin Amerika patlaması’ listelerinden çıkarıldı. 1970’in sonunda, Salvador Allende Hükümeti, Havana’daki diplomatik Şili büyükelçisini atadı, ancak yalnızca üç ay sonra, 1971’in başında, Fidel ile bir düşman bıraktığı adadan kovuldu. Edwards, Küba’daki deneyimini anlattığı “Persona non grata” kitabında şöyle anlatıyor: “Havana’ya iner inmez beni Noel’in bastırılmasıyla ilgili bir konuşma yapan Castro’yu görmeye götürdüler. zafranın hasadı bittikten sonra. Sabahın ikisinde! Beni, Şili’de savaşmamız gerekirse ondan yardım istemekten çekinmememi söyleyen Fidel ile bir röportaja götürdüler: ‘Biz Kübalılar üretmekte kötü olacağız ama savaşmakta iyiyiz!’
Ertesi gün Edwards, kendisine “yoksulluklarla dolu bir ülke” çizen muhalif şair Heberto Padilla’yı ziyaret etti. İlk görüşmelerinden haftalar sonra Padilla tutuklandı. Edwards, “Bir diplomat olarak bu konuda sessiz kalmalıydım,” diye yazdı. Ancak sessizlik onun için dayanılmaz hale geldi, Xavi Ayén’i ‘O yıllardaki patlama’da (Tartışma) hatırlıyor. Kübalı muhaliflerle yaptığı görüşmeler 24 saat izlenirken, kendisini ülke dışına atmadan önce kendisini görmek isteyen Castro’nun kulaklarına ulaştı: “Devrim düşmanı olduğunu kanıtladın!”
Alakalı haberler
“Persona non grata”, Küba’da insanların aç kaldığını ve ifade özgürlüğünün baskı altına alındığını ifşa ediyor. Ayén, “Boom yazarları ortamında Küba Devrimi’nden entelektüel bir mesafeyi belirleyen ilk kitap” diyor. İdeolojik farklılıklarına rağmen Edwards’ın çok iyi bir arkadaşı olan Pablo Neruda, onu 1973’te Barselona’ya yerleşmeden önce bir ara aşama olan Paris’teki Şili Büyükelçiliği’ne vekil olarak işe aldı. Orada, özellikle Pinochet’nin Şili’deki darbesinden sonra, onun komünizmi reddetmesini anlamayan, şehrin kültürel seçkinleri tarafından “kaşlarını çattığı” biri haline geldi.
“Önemli, boşboğaz, uçarı, kendini beğenmiş, kadınsı, ücretli bir CIA ajanı. […], vasat diplomat, var olmayan yazar”, daha ideolojikleştirilmiş meslektaşlarının ona ithaf ettiği lakaplardan bazılarıdır. O entelektüel yalnızlık anlarında, içten bir dostluk kurduğu şair Jaime Gil de Biedma’nın desteğini buldu.
Yorum
hata bildir
Yaşına ve tarzına göre harekete dahil olmasına rağmen, Küba diktatörlüğüne karşı çıkan ilk yazar olan Jorge Edwards, Castroizm karşıtlığı nedeniyle zaman zaman ‘Latin Amerika patlaması’ listelerinden çıkarıldı. 1970’in sonunda, Salvador Allende Hükümeti, Havana’daki diplomatik Şili büyükelçisini atadı, ancak yalnızca üç ay sonra, 1971’in başında, Fidel ile bir düşman bıraktığı adadan kovuldu. Edwards, Küba’daki deneyimini anlattığı “Persona non grata” kitabında şöyle anlatıyor: “Havana’ya iner inmez beni Noel’in bastırılmasıyla ilgili bir konuşma yapan Castro’yu görmeye götürdüler. zafranın hasadı bittikten sonra. Sabahın ikisinde! Beni, Şili’de savaşmamız gerekirse ondan yardım istemekten çekinmememi söyleyen Fidel ile bir röportaja götürdüler: ‘Biz Kübalılar üretmekte kötü olacağız ama savaşmakta iyiyiz!’
Ertesi gün Edwards, kendisine “yoksulluklarla dolu bir ülke” çizen muhalif şair Heberto Padilla’yı ziyaret etti. İlk görüşmelerinden haftalar sonra Padilla tutuklandı. Edwards, “Bir diplomat olarak bu konuda sessiz kalmalıydım,” diye yazdı. Ancak sessizlik onun için dayanılmaz hale geldi, Xavi Ayén’i ‘O yıllardaki patlama’da (Tartışma) hatırlıyor. Kübalı muhaliflerle yaptığı görüşmeler 24 saat izlenirken, kendisini ülke dışına atmadan önce kendisini görmek isteyen Castro’nun kulaklarına ulaştı: “Devrim düşmanı olduğunu kanıtladın!”
Alakalı haberler
“Persona non grata”, Küba’da insanların aç kaldığını ve ifade özgürlüğünün baskı altına alındığını ifşa ediyor. Ayén, “Boom yazarları ortamında Küba Devrimi’nden entelektüel bir mesafeyi belirleyen ilk kitap” diyor. İdeolojik farklılıklarına rağmen Edwards’ın çok iyi bir arkadaşı olan Pablo Neruda, onu 1973’te Barselona’ya yerleşmeden önce bir ara aşama olan Paris’teki Şili Büyükelçiliği’ne vekil olarak işe aldı. Orada, özellikle Pinochet’nin Şili’deki darbesinden sonra, onun komünizmi reddetmesini anlamayan, şehrin kültürel seçkinleri tarafından “kaşlarını çattığı” biri haline geldi.
“Önemli, boşboğaz, uçarı, kendini beğenmiş, kadınsı, ücretli bir CIA ajanı. […], vasat diplomat, var olmayan yazar”, daha ideolojikleştirilmiş meslektaşlarının ona ithaf ettiği lakaplardan bazılarıdır. O entelektüel yalnızlık anlarında, içten bir dostluk kurduğu şair Jaime Gil de Biedma’nın desteğini buldu.
Yorum
hata bildir