Anne, Baba, Top, Araba: Çocuklar ilk kelimelerini ortalama 1-1,5 yaşlarında söylerler. Anne karnındayken bile sesleri duyabilirler. Bazıları ilk kez dokuz ayda konuşuyor, bazıları ise iki buçuk yaşında. Bazıları şimdilik kendilerini birkaç terimle sınırlıyor. Diğerleri hemen gevezelik etmeye başlıyor. Elli ila 200 kelime arası: Bu aralık, 20 aylık sağlıklı bir çocuk için normal kabul edilir.
Küçük çocukların ne kadar hızlı ve ne kadar konuştuğu büyük ölçüde değişir. Federal Sağlık Eğitimi Merkezi (BZgA) da bunu kendi web sitesinde belirtmektedir. Peki nedeni ne olabilir? Harvard Üniversitesi'nden gelişim psikoloğu Elika Bergelson da kendine bunu sordu ve olağanüstü bir deney başlattı.
Konuşkan ortam, konuşkan çocuklar
Bilim insanı ve uluslararası bir araştırma ekibi toplam 40.000 saatlik ses kaydını analiz etti. Bunlar on iki ülkeden iki ay ile dört yaş arasındaki 1.001 küçük çocuktan geliyor. Materyal küçük ses kayıt cihazlarına kaydedildi. Bebekler ve küçük çocuklar günlerce günlük yaşamlarında bunları yanlarında taşıyorlardı. Çalışma sonuçları Aralık 2023 ortasında “Ulusal Bilimler Akademisi Bildirileri” (PNAS) dergisinde yayınlandı.
Büyük veri setini analiz ederken Bergelson ve ekibi, dünya çapındaki çocukların, etraflarındaki yetişkinler (ebeveynler, kardeşler, tanıdıklar) özellikle konuşkan olduğunda daha fazla konuştuğunu fark etti. Çocuklar yetişkinlerden saatte 100 ses duyduklarında ortalama 27 kat daha fazla konuşuyorlardı. Araştırmacılara göre seslerin sayısı, aktif kelime dağarcığının boyutuyla doğru orantılıdır.
:format(webp)/cloudfront-eu-central-1.images.arcpublishing.com/madsack/DMGOZCVWFNFMJBUMXEZCJBR5CM.jpg)
Hayat ve biz
Sağlık, esenlik ve tüm aile için rehber – her iki perşembe.
Analiz şunu gösteriyor: eğitim seviyesinin pek önemi yok
Araştırmacıları da şaşırtan şey şuydu: Bir açıdan sonuçlar, ebeveynlerin sosyoekonomik durumunun çocukların dil becerilerini etkilediğini varsayan diğer birçok çalışmayla çelişiyordu. Öte yandan Bergelson'un ekibi, yoksul ebeveynlerin çocuklarıyla daha az konuştuğuna ya da bakıcıların eğitim düzeyinin dil gelişimi için hayati önem taşıdığına dair hiçbir kanıt bulamadı.
Ancak Bergelson, Science dergisinde çalışmayla ilgili yayınlanan bir makalede, sosyal sınıfın hiçbir fark yaratmadığı sonucuna varmak için henüz erken olacağını söyledi. Ebeveynleri dil gelişimi konusunda tavsiye ve kaynaklarla desteklemek için tasarlanmış dil programları da faydalı olabilir. Ancak bireysel önlemlerin ne kadar etkili olduğu konusunda daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.
Sürekli bir görev olarak mı konuşuyorsunuz? Aksine değil
Harvard Üniversitesi'nde gelişim psikoloğu
Bir şey açıktır: Çocuklar kendi kurallarına göre konuşmayı öğrenirler ancak süreç herkes için aynıdır. Yakın çevrelerindeki dili dikkatle dinlerler. Önce konuşmanın ve cümlelerin melodisini, kelimelerin vurgusunu dinlerler. Daha sonra seslerini denerler, gevelerler, ilk seslerini çıkarırlar ve bir noktada gördüklerini ve yaptıklarını özellikle adlandırırlar. Dilbilgisi kuralları ve cümle yapıları tamamen otomatik olarak ortaya çıkar. BZgA, uzmanların muhtemelen yaşamın yalnızca ilk yıllarında mevcut olan “kontrolsüz dil edinimi” veya “doğal koşullar”dan söz ettiğini belirtiyor.
Bakıcıların yavaş, basit ve tekrarlı konuşması yardımcı olabilir. Çocuğun kendi tarzında konuşmasına veya gevezelik etmesine izin verilmelidir. Bergelsen, ebeveynlerin çocuklarına sürekli bir konuşma yağmuru yöneltmek zorunda olduklarını hissetmemeleri gerektiğini vurguluyor. “Çocuklarla konuşmak, onlarla etkileşimde bulunmak ve onlara sohbet ortağı gibi davranmak harika bir fikir.” Ancak onları daha fazla dil üretmeye zorlamayın. Daha ziyade çocukları günlük yaşamda desteklemek, onları sevmek ve onlarla ilgilenmekle ilgilidir.
Küçük çocukların ne kadar hızlı ve ne kadar konuştuğu büyük ölçüde değişir. Federal Sağlık Eğitimi Merkezi (BZgA) da bunu kendi web sitesinde belirtmektedir. Peki nedeni ne olabilir? Harvard Üniversitesi'nden gelişim psikoloğu Elika Bergelson da kendine bunu sordu ve olağanüstü bir deney başlattı.
Konuşkan ortam, konuşkan çocuklar
Bilim insanı ve uluslararası bir araştırma ekibi toplam 40.000 saatlik ses kaydını analiz etti. Bunlar on iki ülkeden iki ay ile dört yaş arasındaki 1.001 küçük çocuktan geliyor. Materyal küçük ses kayıt cihazlarına kaydedildi. Bebekler ve küçük çocuklar günlerce günlük yaşamlarında bunları yanlarında taşıyorlardı. Çalışma sonuçları Aralık 2023 ortasında “Ulusal Bilimler Akademisi Bildirileri” (PNAS) dergisinde yayınlandı.
Büyük veri setini analiz ederken Bergelson ve ekibi, dünya çapındaki çocukların, etraflarındaki yetişkinler (ebeveynler, kardeşler, tanıdıklar) özellikle konuşkan olduğunda daha fazla konuştuğunu fark etti. Çocuklar yetişkinlerden saatte 100 ses duyduklarında ortalama 27 kat daha fazla konuşuyorlardı. Araştırmacılara göre seslerin sayısı, aktif kelime dağarcığının boyutuyla doğru orantılıdır.
Hayat ve biz
Sağlık, esenlik ve tüm aile için rehber – her iki perşembe.
Analiz şunu gösteriyor: eğitim seviyesinin pek önemi yok
Araştırmacıları da şaşırtan şey şuydu: Bir açıdan sonuçlar, ebeveynlerin sosyoekonomik durumunun çocukların dil becerilerini etkilediğini varsayan diğer birçok çalışmayla çelişiyordu. Öte yandan Bergelson'un ekibi, yoksul ebeveynlerin çocuklarıyla daha az konuştuğuna ya da bakıcıların eğitim düzeyinin dil gelişimi için hayati önem taşıdığına dair hiçbir kanıt bulamadı.
Ancak Bergelson, Science dergisinde çalışmayla ilgili yayınlanan bir makalede, sosyal sınıfın hiçbir fark yaratmadığı sonucuna varmak için henüz erken olacağını söyledi. Ebeveynleri dil gelişimi konusunda tavsiye ve kaynaklarla desteklemek için tasarlanmış dil programları da faydalı olabilir. Ancak bireysel önlemlerin ne kadar etkili olduğu konusunda daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.
Sürekli bir görev olarak mı konuşuyorsunuz? Aksine değil
Elika Bergelson,
Harvard Üniversitesi'nde gelişim psikoloğu
Bir şey açıktır: Çocuklar kendi kurallarına göre konuşmayı öğrenirler ancak süreç herkes için aynıdır. Yakın çevrelerindeki dili dikkatle dinlerler. Önce konuşmanın ve cümlelerin melodisini, kelimelerin vurgusunu dinlerler. Daha sonra seslerini denerler, gevelerler, ilk seslerini çıkarırlar ve bir noktada gördüklerini ve yaptıklarını özellikle adlandırırlar. Dilbilgisi kuralları ve cümle yapıları tamamen otomatik olarak ortaya çıkar. BZgA, uzmanların muhtemelen yaşamın yalnızca ilk yıllarında mevcut olan “kontrolsüz dil edinimi” veya “doğal koşullar”dan söz ettiğini belirtiyor.
Bakıcıların yavaş, basit ve tekrarlı konuşması yardımcı olabilir. Çocuğun kendi tarzında konuşmasına veya gevezelik etmesine izin verilmelidir. Bergelsen, ebeveynlerin çocuklarına sürekli bir konuşma yağmuru yöneltmek zorunda olduklarını hissetmemeleri gerektiğini vurguluyor. “Çocuklarla konuşmak, onlarla etkileşimde bulunmak ve onlara sohbet ortağı gibi davranmak harika bir fikir.” Ancak onları daha fazla dil üretmeye zorlamayın. Daha ziyade çocukları günlük yaşamda desteklemek, onları sevmek ve onlarla ilgilenmekle ilgilidir.