2005 yılında, kamuoyunun bilmediği bir ağ üzerinde gizlice bir program başlattı. 'Callejeros' şaşmaz bir mühürle doğdu ve çok geçmeden Cuatro'nun büyük amblemi haline geldi. Mediaset, 2014'te ortadan kaybolmasının ardından, formatın ilk aşamasını zaten yöneten gazeteci Nacho Medina'nın (Madrid, 50 yaşında) liderliğindeki yeni bir muhabir ekibiyle formatı Çarşamba geceleri (22:50) kurtardı.
–Başka bir zamanda 'Callejeros'u kurtarmak için bir girişimde bulunuldu mu?
–Bu formata büyük saygım var. Bitti, orada kaldı ve Iñigo Pérez-Tabernero (programın sorumlu yapımcısı) bana söylediğinde heyecanlanıyorsunuz ama bu size üstünüze sıçmak isteyeceğiniz bir sorumluluk veriyor, kusura bakmayın. Formatlar bazen başarı nedeniyle ölür, bazen ölmez. Bitti ve orada kaldı. Beklenti en azından insanların eğleneceği yönünde. Seyirci? Bilmiyorum ama tüketim çok değişmiş olsa da açıkçası 'Callejeros'un iyi bilgileri hak ettiğini düşünüyorum.
–Program kolektif hafızada oldukça canlı kalmıştır. Program için kamerayı tekrar elinize aldığınızda bunu fark ettiniz mi?
–İnsanlar beni hâlâ 'Ormanın Frank'i' rolüyle hatırlıyor. Sizi çok fazla işaretleyen programlardır. 'Callejeros'ta birkaç haber yaptım, daha çok yönetmenlik yapıyordum. Tekrarlar size çok yardımcı olur.
–'Callejeros'un geri döndüğünü öğrendiğinizde Alejandra Andrade veya Jalis de la Serna ile konuştunuz mu?
–Beni tebrik ettiler. O kadar çok şeyi birlikte yaşadık ki, yeterince konuştuk. 'Callejeros'ta doğan diğer muhabirler için formatın geri dönmesi şok oldu. Geri dönmek isteyenler çok. Jalis ve Alejandra zaten solo kariyerlerine devam ediyorlardı ve geriye kalan tek yüz bendim. Formatın ve muhabir ekibinin güçlendirilip yenilenmesi gerekiyordu. Hele ki en başından beri en büyükleri artık tek başınayken. Efsanevi gazeteci ve muhabir Tico Medina'nın oğluyum. Genlerimde gazetecilik tutkusu var. 'Callejeros' muhabiri olmak için zihinsel olarak çok formda ve iyi bir ruh halinde olmanız gerekir. Bir şeyler getirmenin sorumluluğuyla saatlerce kayıt yapılıyor. Talep düzeyi yüksektir.
–'Callejeros' oldukları için kapıları kapattılar mı hiç?
–Altı gün boyunca uyuşturucu mahallesinde kaldığınızda, yedinci gün sizi dışarı atmak istiyorlar çünkü bu 'Callejero'ların durmayacağını söylüyorlar. Ve sen durmuyorsun. Bir de ne diyecek korkusu var… Bu anlamda televizyonu bir kamu hizmeti olarak anlayan ve sürekli televizyonda olan Amerikalıları kıskanıyorum. İspanya'da 'Callejeros'un gelmesi halinde hayatınızı sonsuza dek damgalayabileceğini biliyorlar. Ayrıca meme olma korkusu da var.
–Bu program 2005 yılında başladığında farkındalık ve insana saygı kültürü bugün görülenden farklı anlaşılıyordu. Daha önce alay konusu olabilecek daha hassas konuları veya karakterleri yeni bölümlerde nasıl ele aldılar?
– Önemli olan anlaşmadır. 'Sokak' emirleriyle sohbet ediyoruz ve dualarımdan biri de (biriyle) birlikte gülmek. Kimsenin ismini vermek istemiyorum ama eski günlerden efsanevi gece programlarında karaktere gülen muhabirler vardı. Onlarla birlikte gülüyoruz. Karşılaştığım karakterlerin hiçbiri bana onlara gülmememi söylemedi. Sadece güvenmeni istiyorum. Eğer böyle olduğunu görürsem keserim, buna izin vermem. 'Callejeros'u izlerken asla rahatsızlık hissetmeyeceksiniz.
–Bu format için iyi bir muhabirin sahip olması gereken özellikler nelerdir?
–Koku, coşku, yakınlık ve dayanıklılık. Bu çok çirkin bir kelime ama eğer işinize yaramayan bir dizi yaşadığınız için düşerseniz, devam etmek zorundasınız, gidip ağlayamazsınız, bir köşeye gidemez ya da eve dönemezsiniz. Devam etmeliyiz.
–Başka bir zamanda 'Callejeros'u kurtarmak için bir girişimde bulunuldu mu?
–Bu formata büyük saygım var. Bitti, orada kaldı ve Iñigo Pérez-Tabernero (programın sorumlu yapımcısı) bana söylediğinde heyecanlanıyorsunuz ama bu size üstünüze sıçmak isteyeceğiniz bir sorumluluk veriyor, kusura bakmayın. Formatlar bazen başarı nedeniyle ölür, bazen ölmez. Bitti ve orada kaldı. Beklenti en azından insanların eğleneceği yönünde. Seyirci? Bilmiyorum ama tüketim çok değişmiş olsa da açıkçası 'Callejeros'un iyi bilgileri hak ettiğini düşünüyorum.
–Program kolektif hafızada oldukça canlı kalmıştır. Program için kamerayı tekrar elinize aldığınızda bunu fark ettiniz mi?
–İnsanlar beni hâlâ 'Ormanın Frank'i' rolüyle hatırlıyor. Sizi çok fazla işaretleyen programlardır. 'Callejeros'ta birkaç haber yaptım, daha çok yönetmenlik yapıyordum. Tekrarlar size çok yardımcı olur.
–'Callejeros'un geri döndüğünü öğrendiğinizde Alejandra Andrade veya Jalis de la Serna ile konuştunuz mu?
–Beni tebrik ettiler. O kadar çok şeyi birlikte yaşadık ki, yeterince konuştuk. 'Callejeros'ta doğan diğer muhabirler için formatın geri dönmesi şok oldu. Geri dönmek isteyenler çok. Jalis ve Alejandra zaten solo kariyerlerine devam ediyorlardı ve geriye kalan tek yüz bendim. Formatın ve muhabir ekibinin güçlendirilip yenilenmesi gerekiyordu. Hele ki en başından beri en büyükleri artık tek başınayken. Efsanevi gazeteci ve muhabir Tico Medina'nın oğluyum. Genlerimde gazetecilik tutkusu var. 'Callejeros' muhabiri olmak için zihinsel olarak çok formda ve iyi bir ruh halinde olmanız gerekir. Bir şeyler getirmenin sorumluluğuyla saatlerce kayıt yapılıyor. Talep düzeyi yüksektir.
–'Callejeros' oldukları için kapıları kapattılar mı hiç?
–Altı gün boyunca uyuşturucu mahallesinde kaldığınızda, yedinci gün sizi dışarı atmak istiyorlar çünkü bu 'Callejero'ların durmayacağını söylüyorlar. Ve sen durmuyorsun. Bir de ne diyecek korkusu var… Bu anlamda televizyonu bir kamu hizmeti olarak anlayan ve sürekli televizyonda olan Amerikalıları kıskanıyorum. İspanya'da 'Callejeros'un gelmesi halinde hayatınızı sonsuza dek damgalayabileceğini biliyorlar. Ayrıca meme olma korkusu da var.
–Bu program 2005 yılında başladığında farkındalık ve insana saygı kültürü bugün görülenden farklı anlaşılıyordu. Daha önce alay konusu olabilecek daha hassas konuları veya karakterleri yeni bölümlerde nasıl ele aldılar?
– Önemli olan anlaşmadır. 'Sokak' emirleriyle sohbet ediyoruz ve dualarımdan biri de (biriyle) birlikte gülmek. Kimsenin ismini vermek istemiyorum ama eski günlerden efsanevi gece programlarında karaktere gülen muhabirler vardı. Onlarla birlikte gülüyoruz. Karşılaştığım karakterlerin hiçbiri bana onlara gülmememi söylemedi. Sadece güvenmeni istiyorum. Eğer böyle olduğunu görürsem keserim, buna izin vermem. 'Callejeros'u izlerken asla rahatsızlık hissetmeyeceksiniz.
–Bu format için iyi bir muhabirin sahip olması gereken özellikler nelerdir?
–Koku, coşku, yakınlık ve dayanıklılık. Bu çok çirkin bir kelime ama eğer işinize yaramayan bir dizi yaşadığınız için düşerseniz, devam etmek zorundasınız, gidip ağlayamazsınız, bir köşeye gidemez ya da eve dönemezsiniz. Devam etmeliyiz.