celikci
New member
Moskova’da bir park… Saat gece yarısını oldukçatan geçmiş. Konuşurken daima elleri titreyen genç adam hiç durmadan anlatıyor. “Tanrım, şayet hayatta kalırsam, bunu durdurmak için elimden gelen her şeyi yapacağım.”
Pavel Filatyev, paraşütçü birliğiyle bir arada Herson’a giriyor, limanı ele geçiriyorlar, daha sonra Mykolaiv’e gidiyorlar, bir ay boyunca ağır topçu ateşinin altında yaşıyor.
Herson limanı ele geçirilince çabucak bilgisayarları ve bulabildikleri her türlü pahalı eşyayı almaya başlıyorlar. Sıra mutfaklara geliyor.
“Vahşiler üzereydik. Orada her şeyi yedik: yulaf, yulaf lapası, reçel, bal, kahve… hiç bir şeyi umursamadık, esasen hudutları zorlamıştık. Çoğumuz tek bir rahat an geçirmeden, duş ya da olağan yemek olmadan tarlalarda bir ay geçirmişti.”
Paraşütçü birliğinde asker olan Rus Pavel Filatyev
TÜM GERÇEKLERİ KORKARAK ANLATTI
Pavel, konuşurken daima etrafını kolluyor. Onu arayan birileri var mı diye bakarak devam ediyor anlatmaya.
“Savaşmaktan korkmuyorum. Ancak yaptığımın gerçek olduğunu anlamam için adaleti hissetmem gerekiyor. Ve inanıyorum biz Ruslar yaptığımızın hakikat olduğunu düşünmediğimiz için de başarısız oluyoruz.”
Kırım merkezli 56. Muhafız hava hücum alayında misyon yapan Filatyev, bitkin ve yetersiz donanımlı ünitesinin şubat ayı sonlarında Ukrayna nasıl hamle ettiğini anlatıyor. niye çıktı bu savaş? “Topraklarımıza bir akın yoktu ve ben bu soruyu haftalarca kendime sormaya devam ettim.” niye çıktı bu savaş?
Pavel söylemiş olduklerinin sonuçlarını biliyordu. Eski paraşütçü, hapishaneye girme riskini aldığını, hain olarak adlandırılacağını ve eski silah arkadaşları tarafınca dışlanacağını anlamıştı. Kendi annesi, hâlâ yapabiliyorken Rusya’dan kaçması için ısrar etmişti. O bir daha de konuştu.
“Bu savaşta adalet görmüyorum”
Ukrayna’daki savaştan döndüğünden beri birinci kere bir gazeteciyle yüz yüze oturuyordu.
İki hafta evvel Filatyev, VKontakte isimli toplumsal medya platformundaki sayfasına gitti ve 141 sayfalık bombayı yayınladı.
Pavel, Kırım’daki birliğinde bu biçimde poz vermiş…
CEPHEDE YARALANDI, YAŞADIKLARINI YAZDI
Cephede geçirdiği müthiş günlerin akabinde yaralanmıştı ve bir göz enfeksiyonu ile çatışmadan tahliye edilmişti.
bu biçimdea kadar oldukcatan Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinin özündeki gerçeği açığa çıkarmak zorunda olduğuna ikna olmuştu.
45 gün boyunca çatışmayla ilgili anılarını yazarak ‘savaş’ sözünün bile halka açık bir biçimde yasaklandığı bir gerçeklikte yaşadı. “Muhtemelen hiç bir şeyi değiştirmeyeceğimi bilmeme ve tahminen de aptalca davranıp başımı bu kadar belaya sokmama karşın daha fazla sessiz kalamam” dedi asker.
Anıları ‘ZOV’ ismini, Rusya’da savaş yanlısı bir sembol olarak kabul edilen Rus ordusu araçlarına boyanmış taktik işaretlerden alıyor.
Şimdiye kadar, Ukrayna’nın işgaline katılan bir Rus askerinden daha detaylı ve istekli olarak anlatılmış bir kıssa gelmedi. Rusya’nın bağımsız basınında Pavel’in anlattıklarından alıntılar yayınlanırken, Filatyev TV Rain’de bir televizyon röportaja görüntü irtibatıyla katıldı.
Filatyev’in bu hafta başında Rusya’dan ayrılmasına yardım eden insan hakları ağı Gulagu.net’in lideri Vladimir Osechkin, “Birinin birinci konuşan olması epeyce önemli” dedi. Bu beraberinde Filatyev’i savaşa muhalefet niçiniyle Rusya’dan kaçtığı bilinen birinci asker yaptı.
Herson’daki siviller Ruslara bu biçimde karşı durmuştu
KONUŞAN BİRİNCİ KİŞİ OLDU
Pavel Pandora’nın kutusunu açan kişi oldu…
Bu hafta Rusya’nın ülkede yasaklı hale getirdiği Rus araştırma sitesi iStories, öbür bir Rus askerinin Ukrayna’nın Andriivka kentinde bir sivili vurup öldürdüğünü kamera karşısında kabul ettiği bir itirafını yayınladı.
“Uyuması, yemek yemesi ve yıkanması gerektiği gerçeğini hiç düşünmeden insanları ne kadar yabanî bir duruma sürebilirsiniz” diye yazdı Pavel. “Kimsenin yaptığını haklı çıkarmaya çalışmıyorum. Fakat bence insanların niye bu biçimde davrandıklarını söylemek, onları nasıl durduracaklarını anlamak önemli… Bir insan bu çeşit çok durumlarda ne yapar?”
Rus askerlerini Ukrayna’nın karşı ataklarına maruz bırakan eski kit ve araçların kullanması da dahil olmak üzere, her şeyi anlattı. Savaştan evvel kendisine verilen tüfeğin paslanmış ve kopmuş bir kayışı olduğunu söylemiş oldu.
Filatyev, birliğinin, savaş uzayıp giderken, Ukrayna topçu ateşi altında Mykolaiv yakınlarında yaklaşık bir ay boyunca siperlerde sıkıştırıldığını anlatıyor. Orada bir mermi gözüne çamur sıçrattı ve onu neredeyse kör edecek bir enfeksiyona yol açtı.
Röportajda, savaş sırasında gerçekleştirilen taciz hareketlerini şahsen görmediğini söylemiş oldu. Fakat, Rus propagandasında resmedilenden farklı olarak orduda bir öfke ve kızgınlık durumunun hakim olduğunu anlattı.
“Ordudaki birden fazla insan orada olanlardan, hükümetten ve kumandanlarından mutsuz.” diye yazdı.
Rusların askeri araçlarında Z (ZOV) sembolü var… Pavel’in anıları da birebir ismi taşıyor
KAÇTIĞI BİRLİK BAĞLANTISI KESTİ
Halka gerçekleri deklare ettiğından beri, tüm ünitesinin onunla teması kestiğini söylemiş oldu. Ancak o, onların yüzde 20’sinin protestosunu açıkça desteklediğine inanıyordu. Ve başkaları, sessiz konuşmalarda, ona kendilerine makus davrandığından şikâyet etmişti.
Pavel Filatyev’in asıl planı anılarını yayınlamak ve çabucak polise teslim olmaktı. Lakin aksiyoncu Osechkin, onu tekrar yeniden ülkeyi terk etmeye çağırırken bir daha düşünmesini söylemiş oldu. Bu haftaya kadar bunu yapmayı reddetmişti.
“Yani gidiyorum, Amerika’ya gidiyorum ve orada kimim? Ne yapmam gerekiyor?” dedi. “Kendi ülkemde bile bana gereksinim yoksa, orada bana kimin gereksinimi var?”
Bu yüzden Filatyev iki haftadır her gece farklı bir otelde kalıyor ve yanında taşıdığı ağır siyah sırt çantasıyla yaşıyor, polisten bir adım önde olmaya çalışıyordu. bu biçimde bile, polisin onu bulmasının güç olmaması gerektiğini itiraf ediyor. Korkuyor.
GAZETE FOTOĞRAFLARI DOĞRULADI
Röportajı yayınlayan Guardian gazetesi, Filatyev’in öyküsünün tüm detaylarını bağımsız olarak doğrulayamadı, fakat askerin Kırım’da bulunan 56. Muhafız hava akın alayında bakılırsav yaptığına, gözünden yaralandığına dair söylemiş oldukleri evraklarla kanıtlandı.
Elindeki eski fotoğraflar Filatyev’i asker arkadaşları içinde, askerlerin giydiği klasik mavi-beyaz fanila ortasında gösteriyordu. Paraşütçü eğitimi sırasında bir atlıkarıncada asılı ve savaş başlamadan evvel Kırım’da tüfekle poz veren, üzerinde bronz kamuflaj olan bir asker olarak göründüğü fotoğraflar gazeteye teslim edilmiş.
Güneydeki Volgodonsk kentinde askeri bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen 34 yaşındaki Filatyev, 20’li yaşlarının birçoklarını orduda geçirdi. Pavel, 2000’lerin sonlarında Çeçenistan’da bakılırsav yaptıktan daha sonra, mali niçinlerle 2021’de bir daha askere alınmadan evvel, Rus et üreticisi Miratorg ve varlıklı müşteriler için çalışan bir at eğitmeni olarak yaklaşık on yıl geçirdiğini söylemiş oldu.
Artık o değişmiş bir adam. Yaralı yanakları iki haftalık bir sakalla kaplı. Sağ gözü hala tam olarak bakılırsamiyor. Ve Rus ordusunu yabancı bir gazeteciye şikâyet etmek zorunda kalmasına acı bir biçimde gülüyor.
“BENİM KAHRAMANLIĞIM OBURUNUN SUÇU”
“Bazılarının kahramanlığının oburlarının cürmü olduğunu söylüyorlar” diyor. “2022 yılındayız, bu aptalca savaşı biz başlattık ve bir kere daha askerleri kahramanca işler yapmaya, kendilerini feda etmeye çağırıyoruz. Pekala benim söylemiş olduklerimdeki sorun nedir? bu biçimde yaparak ölmüyor muyuz?”
En epey da niye hâlâ özgür olduğunu merak ediyordu. Birliğinin kendisini firarla suçlamaya hazırlandığını duymuştu, bu suçlama onu senelerca mahpusa atabilecek bir suçlamaydı. Ve bir daha de hiç bir şey olmadı.
Pavel artık daha yaşlı ve daha yorgun görünüyor, bir gözü neredeyse görmüyor…
“BENİM HİÇ YETKİM YOK, SAVAŞI NASIL DURDURABİLİRİM?”
Moskova’daki bir tren istasyonunda gazetecilerle buluştuğunda, “Beni niye hala yakalamadıklarını anlamıyorum” diyor. “Son altı ayda her insanın söylemiş olduğinden çoksını söylemiş oldum. Tahminen de benimle ne yapacaklarını bilmiyorlar.”
Ve kelamlarına şöyleki son veriyor “Bu savaşa karşıyım lakin general değilim, savunma bakanı değilim; yetkili değilim. Bunu nasıl durduracağımı bilmiyorum. Korkak olmak, silahımı atmak ve yoldaşlarımı terk etmek… Bunları yapmasam konuşamazdım. Yalnızca bundan daha sonra olacaklardan korkuyorum.”
Pavel Filatyev, paraşütçü birliğiyle bir arada Herson’a giriyor, limanı ele geçiriyorlar, daha sonra Mykolaiv’e gidiyorlar, bir ay boyunca ağır topçu ateşinin altında yaşıyor.
Herson limanı ele geçirilince çabucak bilgisayarları ve bulabildikleri her türlü pahalı eşyayı almaya başlıyorlar. Sıra mutfaklara geliyor.
“Vahşiler üzereydik. Orada her şeyi yedik: yulaf, yulaf lapası, reçel, bal, kahve… hiç bir şeyi umursamadık, esasen hudutları zorlamıştık. Çoğumuz tek bir rahat an geçirmeden, duş ya da olağan yemek olmadan tarlalarda bir ay geçirmişti.”
Paraşütçü birliğinde asker olan Rus Pavel Filatyev
TÜM GERÇEKLERİ KORKARAK ANLATTI
Pavel, konuşurken daima etrafını kolluyor. Onu arayan birileri var mı diye bakarak devam ediyor anlatmaya.
“Savaşmaktan korkmuyorum. Ancak yaptığımın gerçek olduğunu anlamam için adaleti hissetmem gerekiyor. Ve inanıyorum biz Ruslar yaptığımızın hakikat olduğunu düşünmediğimiz için de başarısız oluyoruz.”
Kırım merkezli 56. Muhafız hava hücum alayında misyon yapan Filatyev, bitkin ve yetersiz donanımlı ünitesinin şubat ayı sonlarında Ukrayna nasıl hamle ettiğini anlatıyor. niye çıktı bu savaş? “Topraklarımıza bir akın yoktu ve ben bu soruyu haftalarca kendime sormaya devam ettim.” niye çıktı bu savaş?
Pavel söylemiş olduklerinin sonuçlarını biliyordu. Eski paraşütçü, hapishaneye girme riskini aldığını, hain olarak adlandırılacağını ve eski silah arkadaşları tarafınca dışlanacağını anlamıştı. Kendi annesi, hâlâ yapabiliyorken Rusya’dan kaçması için ısrar etmişti. O bir daha de konuştu.
“Bu savaşta adalet görmüyorum”
Ukrayna’daki savaştan döndüğünden beri birinci kere bir gazeteciyle yüz yüze oturuyordu.
İki hafta evvel Filatyev, VKontakte isimli toplumsal medya platformundaki sayfasına gitti ve 141 sayfalık bombayı yayınladı.
Pavel, Kırım’daki birliğinde bu biçimde poz vermiş…
CEPHEDE YARALANDI, YAŞADIKLARINI YAZDI
Cephede geçirdiği müthiş günlerin akabinde yaralanmıştı ve bir göz enfeksiyonu ile çatışmadan tahliye edilmişti.
bu biçimdea kadar oldukcatan Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinin özündeki gerçeği açığa çıkarmak zorunda olduğuna ikna olmuştu.
45 gün boyunca çatışmayla ilgili anılarını yazarak ‘savaş’ sözünün bile halka açık bir biçimde yasaklandığı bir gerçeklikte yaşadı. “Muhtemelen hiç bir şeyi değiştirmeyeceğimi bilmeme ve tahminen de aptalca davranıp başımı bu kadar belaya sokmama karşın daha fazla sessiz kalamam” dedi asker.
Anıları ‘ZOV’ ismini, Rusya’da savaş yanlısı bir sembol olarak kabul edilen Rus ordusu araçlarına boyanmış taktik işaretlerden alıyor.
Şimdiye kadar, Ukrayna’nın işgaline katılan bir Rus askerinden daha detaylı ve istekli olarak anlatılmış bir kıssa gelmedi. Rusya’nın bağımsız basınında Pavel’in anlattıklarından alıntılar yayınlanırken, Filatyev TV Rain’de bir televizyon röportaja görüntü irtibatıyla katıldı.
Filatyev’in bu hafta başında Rusya’dan ayrılmasına yardım eden insan hakları ağı Gulagu.net’in lideri Vladimir Osechkin, “Birinin birinci konuşan olması epeyce önemli” dedi. Bu beraberinde Filatyev’i savaşa muhalefet niçiniyle Rusya’dan kaçtığı bilinen birinci asker yaptı.
Herson’daki siviller Ruslara bu biçimde karşı durmuştu
KONUŞAN BİRİNCİ KİŞİ OLDU
Pavel Pandora’nın kutusunu açan kişi oldu…
Bu hafta Rusya’nın ülkede yasaklı hale getirdiği Rus araştırma sitesi iStories, öbür bir Rus askerinin Ukrayna’nın Andriivka kentinde bir sivili vurup öldürdüğünü kamera karşısında kabul ettiği bir itirafını yayınladı.
“Uyuması, yemek yemesi ve yıkanması gerektiği gerçeğini hiç düşünmeden insanları ne kadar yabanî bir duruma sürebilirsiniz” diye yazdı Pavel. “Kimsenin yaptığını haklı çıkarmaya çalışmıyorum. Fakat bence insanların niye bu biçimde davrandıklarını söylemek, onları nasıl durduracaklarını anlamak önemli… Bir insan bu çeşit çok durumlarda ne yapar?”
Rus askerlerini Ukrayna’nın karşı ataklarına maruz bırakan eski kit ve araçların kullanması da dahil olmak üzere, her şeyi anlattı. Savaştan evvel kendisine verilen tüfeğin paslanmış ve kopmuş bir kayışı olduğunu söylemiş oldu.
Filatyev, birliğinin, savaş uzayıp giderken, Ukrayna topçu ateşi altında Mykolaiv yakınlarında yaklaşık bir ay boyunca siperlerde sıkıştırıldığını anlatıyor. Orada bir mermi gözüne çamur sıçrattı ve onu neredeyse kör edecek bir enfeksiyona yol açtı.
Röportajda, savaş sırasında gerçekleştirilen taciz hareketlerini şahsen görmediğini söylemiş oldu. Fakat, Rus propagandasında resmedilenden farklı olarak orduda bir öfke ve kızgınlık durumunun hakim olduğunu anlattı.
“Ordudaki birden fazla insan orada olanlardan, hükümetten ve kumandanlarından mutsuz.” diye yazdı.
Rusların askeri araçlarında Z (ZOV) sembolü var… Pavel’in anıları da birebir ismi taşıyor
KAÇTIĞI BİRLİK BAĞLANTISI KESTİ
Halka gerçekleri deklare ettiğından beri, tüm ünitesinin onunla teması kestiğini söylemiş oldu. Ancak o, onların yüzde 20’sinin protestosunu açıkça desteklediğine inanıyordu. Ve başkaları, sessiz konuşmalarda, ona kendilerine makus davrandığından şikâyet etmişti.
Pavel Filatyev’in asıl planı anılarını yayınlamak ve çabucak polise teslim olmaktı. Lakin aksiyoncu Osechkin, onu tekrar yeniden ülkeyi terk etmeye çağırırken bir daha düşünmesini söylemiş oldu. Bu haftaya kadar bunu yapmayı reddetmişti.
“Yani gidiyorum, Amerika’ya gidiyorum ve orada kimim? Ne yapmam gerekiyor?” dedi. “Kendi ülkemde bile bana gereksinim yoksa, orada bana kimin gereksinimi var?”
Bu yüzden Filatyev iki haftadır her gece farklı bir otelde kalıyor ve yanında taşıdığı ağır siyah sırt çantasıyla yaşıyor, polisten bir adım önde olmaya çalışıyordu. bu biçimde bile, polisin onu bulmasının güç olmaması gerektiğini itiraf ediyor. Korkuyor.
GAZETE FOTOĞRAFLARI DOĞRULADI
Röportajı yayınlayan Guardian gazetesi, Filatyev’in öyküsünün tüm detaylarını bağımsız olarak doğrulayamadı, fakat askerin Kırım’da bulunan 56. Muhafız hava akın alayında bakılırsav yaptığına, gözünden yaralandığına dair söylemiş oldukleri evraklarla kanıtlandı.
Elindeki eski fotoğraflar Filatyev’i asker arkadaşları içinde, askerlerin giydiği klasik mavi-beyaz fanila ortasında gösteriyordu. Paraşütçü eğitimi sırasında bir atlıkarıncada asılı ve savaş başlamadan evvel Kırım’da tüfekle poz veren, üzerinde bronz kamuflaj olan bir asker olarak göründüğü fotoğraflar gazeteye teslim edilmiş.
Güneydeki Volgodonsk kentinde askeri bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gelen 34 yaşındaki Filatyev, 20’li yaşlarının birçoklarını orduda geçirdi. Pavel, 2000’lerin sonlarında Çeçenistan’da bakılırsav yaptıktan daha sonra, mali niçinlerle 2021’de bir daha askere alınmadan evvel, Rus et üreticisi Miratorg ve varlıklı müşteriler için çalışan bir at eğitmeni olarak yaklaşık on yıl geçirdiğini söylemiş oldu.
Artık o değişmiş bir adam. Yaralı yanakları iki haftalık bir sakalla kaplı. Sağ gözü hala tam olarak bakılırsamiyor. Ve Rus ordusunu yabancı bir gazeteciye şikâyet etmek zorunda kalmasına acı bir biçimde gülüyor.
“BENİM KAHRAMANLIĞIM OBURUNUN SUÇU”
“Bazılarının kahramanlığının oburlarının cürmü olduğunu söylüyorlar” diyor. “2022 yılındayız, bu aptalca savaşı biz başlattık ve bir kere daha askerleri kahramanca işler yapmaya, kendilerini feda etmeye çağırıyoruz. Pekala benim söylemiş olduklerimdeki sorun nedir? bu biçimde yaparak ölmüyor muyuz?”
En epey da niye hâlâ özgür olduğunu merak ediyordu. Birliğinin kendisini firarla suçlamaya hazırlandığını duymuştu, bu suçlama onu senelerca mahpusa atabilecek bir suçlamaydı. Ve bir daha de hiç bir şey olmadı.
Pavel artık daha yaşlı ve daha yorgun görünüyor, bir gözü neredeyse görmüyor…
“BENİM HİÇ YETKİM YOK, SAVAŞI NASIL DURDURABİLİRİM?”
Moskova’daki bir tren istasyonunda gazetecilerle buluştuğunda, “Beni niye hala yakalamadıklarını anlamıyorum” diyor. “Son altı ayda her insanın söylemiş olduğinden çoksını söylemiş oldum. Tahminen de benimle ne yapacaklarını bilmiyorlar.”
Ve kelamlarına şöyleki son veriyor “Bu savaşa karşıyım lakin general değilim, savunma bakanı değilim; yetkili değilim. Bunu nasıl durduracağımı bilmiyorum. Korkak olmak, silahımı atmak ve yoldaşlarımı terk etmek… Bunları yapmasam konuşamazdım. Yalnızca bundan daha sonra olacaklardan korkuyorum.”