celikci
New member
Ukrayna’nın liman kentlerinden Mariupol, Rusya’nın bombardımanında yerle bir olurken, birçok bayan ve çocuk yüzlerce sivil deniz kıyısındaki bir tiyatroya sığınmıştı. 16 Mart günkü bombardımanda tiyatro binası da isabet aldı. Üstelik içeri sığınanlar bahçeye havadan görünebilecek biçimde ve Rusça olarak ‘ÇOCUK’ yazmıştı.
Hücumda çabucak hemen kaç kişinin öldüğü bilinmiyor. BBC binadan sağ çıkanlardan kimileriyle, patlama anında içeride yaşananları konuştu. Kâbus anlarının okuyanı dehşete düşüren bilgileri da ortaya bu biçimdelikle çıkmış oldu.
Rus uçakları sabah boyunca kentin üzerinde gezinmişti.
Tiyatronun bahçesine içeride sivil olduğu aşikâr olsun ve bombalanmasın diye Rusça ‘ÇOCUK’ yazılmıştı
27 yaşındaki öğretmen Mariia Rodionova, bir apartmanın 9. katında konutunu terk etmiş 10 gündür iki köpeğiyle birlikte sığındığı tiyatroda yaşıyordu. Binanın art tarafındaki bir toplantı salonunda sahnenin yanına yerleşmişlerdi.
O sabah dışardaki sahra mutfağından köpeklerini beslemek için balık artıkları almıştı fakat bir an onlara su vermediğini fark etti. Saat 10.00 sularında köpeklerini, tasmalarından valizine bağlayarak içerde bıraktı ve insanların sıcak su kuyruğu oluşturmaya başladığı ana giriş kapısına gerçek gitti.
İşte o anda bomba düştü.
Gök gürültüsü üzere büyük bir patlama ile sarsıntı hissedildi. Bunu camların kırılmasıyla çıkan ses izledi. Gerisindeki bir adam gelip onu duvara yapıştırdı ve kendi vücuduyla Mariia’ya siper oldu. Patlama sırasında o denli büyük bir ses çıkmıştı ki kulaklarında acı hissetti, kulak zarlarının patladığını düşündü. daha sonra insanların çığlıklarını duyar duymaz hala duyabildiğini anladı.
Patlamanın gücüyle bir öteki adam cama gerçek uçmuş daha sonra yere düşmüştü. Yüzü camla kaplıydı. Başından yaralanan bir bayan ona yardım etmeye çalışıyordu. Maruipol’daki Ukrayna Kızılhaç Teşkilatı’nda istekli olarak çalışan Mariia kendisini toparlayıp ona seslendi ve beklemesini söylemiş oldu.
BEŞ YAŞINDAKİ ÇOCUĞUN HAYKIRIŞLARI
Ona “Bekle. Dokunma. Birinci yardım çantamı getiriyorum ikinize de bakacağım” söylemiş olduğini hatırlıyor. Ama birinci yardım çantası tiyatronun ortasında kalmıştı ve binanın o kısmı çökmüştü. “Sadece moloz görünüyordu, içeri girmek imkansızdı. İki saat boyunca hiçbir şey yapamadım. Yalnızca durdum orada. Şoktaydım” diyor.
Soyadını vermeden konuşan 27 yaşındaki anahtarcı Vladislav da o sabah binaya gelmişti. Orada kalan arkadaşlarını yoklamak istemişti. Patlama olduğunda binanın ana girişine yakındı. Çabucak etrafındakilerle bir arada bodruma koştu ve 10 dakika daha sonra binanın yandığını duydu. Çıktığında tam bir kaosun ortasına düşmüştü.
Biroldukca insan yaralıydı, kan ortasındaydı. Kimilerinin kırıkları açıkta görünüyordu:
“Bir anne molozların altında çocuklarını arıyordu. Beş yaşında bir çocuk ‘Ölmek istemiyorum’ diye bağırıyordu. Yürek parçalayıcıydı.”
Yıkılan tiyatronun evvelki ve daha sonraki halleri
BBC için inceleme yapan McKenzie Intelligence Services, o sabah tiyatrodaki yıkıma muhtemelen tek bir bombanın sebep olduğunu düşünüyor.
İstihbarat faaliyetleri yürüten Londra merkezli araştırma kuruluşunun raporunda şu tabirler yer alıyor:
“Roketin binanın tam ortasına düşmüş görünmesinden kalkarak, lazer güdümlü bir bomba olduğunu düşünüyoruz. Hava bombardımanında kullanılan muhtemelen KAB-500 tipi ya da gibisi bir bomba olabilir. Patlamanın özelliklerinden, anında infilak eden bir fünyesi olduğunu anlıyoruz, bu yüzden yerin altındaki katları etkileyememiş.”
bir daha binanın tam ortasından vurulmuş olması, tiyatro binasının bilhassa gaye alınmış olabileceğine işaret ediyor.
Amerikan Maxar şirketince yayınlanan, tiyatronun hücumdan evvelki uydu imajlarında, binanın iki yanındaki çimenlere, havadan rahatlıkla görülebilir biçimde boyayla “çocuklar” diye yazıldığı fark ediliyor.
Rusya ise tiyatroya saldırdığı tarafındaki haberleri yalanlıyor. Ayrıyeten ülkenin biroldukça yerinde, en acımasızcası da Mariupol’da olmak üzere sayısız konut ve askeri olmayan tesisi vurduğu belgelendiği biçimde, Ukrayna’da sivil alanların amaç alındığını da reddediyor.
Mariupol’dan araştırmacı gazeteci Andrei Marusov taarruzdan iki gün evvel tiyatroyu ziyaret etmişti.
Mariupol’deki yıkımın izleri silinmeye çalışılıyor
beraberinde Memleketler arası Şeffaflık Örgütü’nün Ukrayna masasının eski lideri da olan Marusov “Herkes buranın hayli sayıda bayan ve çocuğun bulunduğu bir yer olduğunu biliyordu. Burada yalnızca siviller vardı” diyor.
Bombardımanın yapıldığı Çarşamba günü, sabah saat 06.00 sularında Marusov kente yüksekten bakmak için yaşadığı binanın en üst katına çıkmıştı. Uçaklar hala dolaşıyordu. Rus uçaklarının tiyatronun bulunduğu Azov Denizi kıyısındaki bölgeyi bombaladıkları muhakkaktı.
“Kent merkezinin alevler ortasında olduğunu gördüm ve daima patlamalar duyuluyordu” diyor.
Mariia da savaş uçaklarının o sabah daha erken saatte tiyatronun yakınlarında uçtuğunu ve öbür bir yerlere bomba attığını duymuştu. Lakin artık savaş uçaklarının imajı ve sesine alışmıştı.
Taarruzla ilgili pek fazlaca ayrıntı hala açıklık kazanmadı. Bombardıman sırasında tiyatro binasında yaklaşık 1000 kişinin bulunduğu sanılıyor. Binadakilerin ve kent lokal yöneticilerinin anlatımlarından, sivillerden kimilerinin yer altındaki sığınağa yerleştikleri düşünülüyor.
Mariia bir kısım insanın da koridorlarda ve yer üzerindeki katlarda bulabildikleri yerlere yerleştiklerini anlatıyor. BBC’ye konuşanların anlattıklarından, insanların binanın bütün kısımlarında ve bahçesinde dolaştıkları, gelen gidenin de epeyce olduğu anlaşılıyor.
Taarruzdan bir gün daha sonra Mariupol Belediye Lideri 130 kişinin kurtulduğunu açıklamıştı. daha sonra açıklama güncellenmiş ve birçok kişinin kurtulmuş olabileceği söylenmişti. Ancak bu biçimdedan bu yana hiçbir bilgi yok. Kent o kadar güç bir durumda ki tahminen de bu binada tam olarak kaç kişinin bombardımandan kurtulduğu hiç bir vakit açıklık kazanamayacak.
Mariia, 10 gündür bir salonda sahnenin çabucak yanına yerleşmiş olarak yaşıyordu zira köpeklerinden şikayetçi olanlar olmuştu. O salona yerleşmiş olan yaklaşık 30 bireyden hiçbirinin kurtulamadığını düşünüyor. Bombardıman sırasında dışarıya çıkıyor olmasının büyük bir baht olduğunu söylüyor.
Mariupol’deki son durum uydu imgeleriyle tespit edildi
Patlamadan daha sonra köpeklerini bulamamış. Büyük bir çaresizlik yaşadığını anlatıyor. “Köpeklerim hayatta her şeyden önemliydi” diyor.
Vladislav ise Mariia’nın da gördüğü bir şeyi doğruluyor. Her ikisi de patlamadan daha sonra binadan fazlaca sayıda insanın sağ çıktığını görmüşler.
KENTTEN KAÇIŞ
Mariia, “Bazılarının valizleri vardı. Kimse ne yapacağını bilmiyordu ve bölge hala bombalanıyordu” diyor.
Tiyatronun önünde hasara bakarken, yeni bir sığınak aramanın anlamsız olduğunu kavrıyor. Birkaç saat süren şok halinden daha sonra orayı terk ediyor.
Kenti terk eden araçları durdurmaya çalışıyor:
“İnsanlar panik halindeydi. Kimse beni otomobiline almadı” diyor. Kıyı boyunca yürümeye başlıyor. Kentten çıkmak gerektiğini düşünüyor.
Yürüye yürüye Pişçanka köyüne geliyor Mariia. “Bir bayan çıktı önüme. ‘İyi misin?’ diye sordu. Ağlamaya başladım” diyor.
Bayan ona çay ve yiyecek bir şeyler veriyor ve geceyi orada geçirebileceğini söylüyor. Sonraki sabah Mariia tekrar yola çıkıp Melekine’ye kadar yürüyor. Gece sokağa çıkma yasağı olduğu için akşam 20.00’de durması gerekiyor. Sonraki gün de Yalta’ya, bir daha sonraki gün de Berdyansk’a ulaşıyor. “Sürekli yürüyordum” diyor.
Mariupol, Rusya’nın Ukrayna’ya yönelik saldırısını en ağır yaşayan kent oldu. Etrafı işgalci birlikler tarafınca sarıldı ve neredeyse bir aya yakın müddettir kara ve hava saldırısına uğradı. Son günlerde buna denizden atak da eklendi. 300 bin kişi Orta Çağ’daki kuşatmaları andıran hücum çemberinde sıkışıp kaldı. Kentte elektrik, gaz ve su şebekeleri çalışmıyor.
Hücumda yaralananların bir kısmı hâlâ tedavi ediliyor
Mariia konutun tehlikeli olduğunu düşünüp tiyatroya yerleştiğinde, bir arada yaşadığı büyükannesi konutu terk etmeyi reddetmiş ve “Burası benim meskenim. Öleceksem burada öleyim” demişti.
Mariia, büyükannesinden en kısa vakitte haber alabilmeyi umuyor.
Hücumda çabucak hemen kaç kişinin öldüğü bilinmiyor. BBC binadan sağ çıkanlardan kimileriyle, patlama anında içeride yaşananları konuştu. Kâbus anlarının okuyanı dehşete düşüren bilgileri da ortaya bu biçimdelikle çıkmış oldu.
Rus uçakları sabah boyunca kentin üzerinde gezinmişti.
Tiyatronun bahçesine içeride sivil olduğu aşikâr olsun ve bombalanmasın diye Rusça ‘ÇOCUK’ yazılmıştı
27 yaşındaki öğretmen Mariia Rodionova, bir apartmanın 9. katında konutunu terk etmiş 10 gündür iki köpeğiyle birlikte sığındığı tiyatroda yaşıyordu. Binanın art tarafındaki bir toplantı salonunda sahnenin yanına yerleşmişlerdi.
O sabah dışardaki sahra mutfağından köpeklerini beslemek için balık artıkları almıştı fakat bir an onlara su vermediğini fark etti. Saat 10.00 sularında köpeklerini, tasmalarından valizine bağlayarak içerde bıraktı ve insanların sıcak su kuyruğu oluşturmaya başladığı ana giriş kapısına gerçek gitti.
İşte o anda bomba düştü.
Gök gürültüsü üzere büyük bir patlama ile sarsıntı hissedildi. Bunu camların kırılmasıyla çıkan ses izledi. Gerisindeki bir adam gelip onu duvara yapıştırdı ve kendi vücuduyla Mariia’ya siper oldu. Patlama sırasında o denli büyük bir ses çıkmıştı ki kulaklarında acı hissetti, kulak zarlarının patladığını düşündü. daha sonra insanların çığlıklarını duyar duymaz hala duyabildiğini anladı.
Patlamanın gücüyle bir öteki adam cama gerçek uçmuş daha sonra yere düşmüştü. Yüzü camla kaplıydı. Başından yaralanan bir bayan ona yardım etmeye çalışıyordu. Maruipol’daki Ukrayna Kızılhaç Teşkilatı’nda istekli olarak çalışan Mariia kendisini toparlayıp ona seslendi ve beklemesini söylemiş oldu.
BEŞ YAŞINDAKİ ÇOCUĞUN HAYKIRIŞLARI
Ona “Bekle. Dokunma. Birinci yardım çantamı getiriyorum ikinize de bakacağım” söylemiş olduğini hatırlıyor. Ama birinci yardım çantası tiyatronun ortasında kalmıştı ve binanın o kısmı çökmüştü. “Sadece moloz görünüyordu, içeri girmek imkansızdı. İki saat boyunca hiçbir şey yapamadım. Yalnızca durdum orada. Şoktaydım” diyor.
Soyadını vermeden konuşan 27 yaşındaki anahtarcı Vladislav da o sabah binaya gelmişti. Orada kalan arkadaşlarını yoklamak istemişti. Patlama olduğunda binanın ana girişine yakındı. Çabucak etrafındakilerle bir arada bodruma koştu ve 10 dakika daha sonra binanın yandığını duydu. Çıktığında tam bir kaosun ortasına düşmüştü.
Biroldukca insan yaralıydı, kan ortasındaydı. Kimilerinin kırıkları açıkta görünüyordu:
“Bir anne molozların altında çocuklarını arıyordu. Beş yaşında bir çocuk ‘Ölmek istemiyorum’ diye bağırıyordu. Yürek parçalayıcıydı.”
Yıkılan tiyatronun evvelki ve daha sonraki halleri
BBC için inceleme yapan McKenzie Intelligence Services, o sabah tiyatrodaki yıkıma muhtemelen tek bir bombanın sebep olduğunu düşünüyor.
İstihbarat faaliyetleri yürüten Londra merkezli araştırma kuruluşunun raporunda şu tabirler yer alıyor:
“Roketin binanın tam ortasına düşmüş görünmesinden kalkarak, lazer güdümlü bir bomba olduğunu düşünüyoruz. Hava bombardımanında kullanılan muhtemelen KAB-500 tipi ya da gibisi bir bomba olabilir. Patlamanın özelliklerinden, anında infilak eden bir fünyesi olduğunu anlıyoruz, bu yüzden yerin altındaki katları etkileyememiş.”
bir daha binanın tam ortasından vurulmuş olması, tiyatro binasının bilhassa gaye alınmış olabileceğine işaret ediyor.
Amerikan Maxar şirketince yayınlanan, tiyatronun hücumdan evvelki uydu imajlarında, binanın iki yanındaki çimenlere, havadan rahatlıkla görülebilir biçimde boyayla “çocuklar” diye yazıldığı fark ediliyor.
Rusya ise tiyatroya saldırdığı tarafındaki haberleri yalanlıyor. Ayrıyeten ülkenin biroldukça yerinde, en acımasızcası da Mariupol’da olmak üzere sayısız konut ve askeri olmayan tesisi vurduğu belgelendiği biçimde, Ukrayna’da sivil alanların amaç alındığını da reddediyor.
Mariupol’dan araştırmacı gazeteci Andrei Marusov taarruzdan iki gün evvel tiyatroyu ziyaret etmişti.
Mariupol’deki yıkımın izleri silinmeye çalışılıyor
beraberinde Memleketler arası Şeffaflık Örgütü’nün Ukrayna masasının eski lideri da olan Marusov “Herkes buranın hayli sayıda bayan ve çocuğun bulunduğu bir yer olduğunu biliyordu. Burada yalnızca siviller vardı” diyor.
Bombardımanın yapıldığı Çarşamba günü, sabah saat 06.00 sularında Marusov kente yüksekten bakmak için yaşadığı binanın en üst katına çıkmıştı. Uçaklar hala dolaşıyordu. Rus uçaklarının tiyatronun bulunduğu Azov Denizi kıyısındaki bölgeyi bombaladıkları muhakkaktı.
“Kent merkezinin alevler ortasında olduğunu gördüm ve daima patlamalar duyuluyordu” diyor.
Mariia da savaş uçaklarının o sabah daha erken saatte tiyatronun yakınlarında uçtuğunu ve öbür bir yerlere bomba attığını duymuştu. Lakin artık savaş uçaklarının imajı ve sesine alışmıştı.
Taarruzla ilgili pek fazlaca ayrıntı hala açıklık kazanmadı. Bombardıman sırasında tiyatro binasında yaklaşık 1000 kişinin bulunduğu sanılıyor. Binadakilerin ve kent lokal yöneticilerinin anlatımlarından, sivillerden kimilerinin yer altındaki sığınağa yerleştikleri düşünülüyor.
Mariia bir kısım insanın da koridorlarda ve yer üzerindeki katlarda bulabildikleri yerlere yerleştiklerini anlatıyor. BBC’ye konuşanların anlattıklarından, insanların binanın bütün kısımlarında ve bahçesinde dolaştıkları, gelen gidenin de epeyce olduğu anlaşılıyor.
Taarruzdan bir gün daha sonra Mariupol Belediye Lideri 130 kişinin kurtulduğunu açıklamıştı. daha sonra açıklama güncellenmiş ve birçok kişinin kurtulmuş olabileceği söylenmişti. Ancak bu biçimdedan bu yana hiçbir bilgi yok. Kent o kadar güç bir durumda ki tahminen de bu binada tam olarak kaç kişinin bombardımandan kurtulduğu hiç bir vakit açıklık kazanamayacak.
Mariia, 10 gündür bir salonda sahnenin çabucak yanına yerleşmiş olarak yaşıyordu zira köpeklerinden şikayetçi olanlar olmuştu. O salona yerleşmiş olan yaklaşık 30 bireyden hiçbirinin kurtulamadığını düşünüyor. Bombardıman sırasında dışarıya çıkıyor olmasının büyük bir baht olduğunu söylüyor.
Mariupol’deki son durum uydu imgeleriyle tespit edildi
Patlamadan daha sonra köpeklerini bulamamış. Büyük bir çaresizlik yaşadığını anlatıyor. “Köpeklerim hayatta her şeyden önemliydi” diyor.
Vladislav ise Mariia’nın da gördüğü bir şeyi doğruluyor. Her ikisi de patlamadan daha sonra binadan fazlaca sayıda insanın sağ çıktığını görmüşler.
KENTTEN KAÇIŞ
Mariia, “Bazılarının valizleri vardı. Kimse ne yapacağını bilmiyordu ve bölge hala bombalanıyordu” diyor.
Tiyatronun önünde hasara bakarken, yeni bir sığınak aramanın anlamsız olduğunu kavrıyor. Birkaç saat süren şok halinden daha sonra orayı terk ediyor.
Kenti terk eden araçları durdurmaya çalışıyor:
“İnsanlar panik halindeydi. Kimse beni otomobiline almadı” diyor. Kıyı boyunca yürümeye başlıyor. Kentten çıkmak gerektiğini düşünüyor.
Yürüye yürüye Pişçanka köyüne geliyor Mariia. “Bir bayan çıktı önüme. ‘İyi misin?’ diye sordu. Ağlamaya başladım” diyor.
Bayan ona çay ve yiyecek bir şeyler veriyor ve geceyi orada geçirebileceğini söylüyor. Sonraki sabah Mariia tekrar yola çıkıp Melekine’ye kadar yürüyor. Gece sokağa çıkma yasağı olduğu için akşam 20.00’de durması gerekiyor. Sonraki gün de Yalta’ya, bir daha sonraki gün de Berdyansk’a ulaşıyor. “Sürekli yürüyordum” diyor.
Mariupol, Rusya’nın Ukrayna’ya yönelik saldırısını en ağır yaşayan kent oldu. Etrafı işgalci birlikler tarafınca sarıldı ve neredeyse bir aya yakın müddettir kara ve hava saldırısına uğradı. Son günlerde buna denizden atak da eklendi. 300 bin kişi Orta Çağ’daki kuşatmaları andıran hücum çemberinde sıkışıp kaldı. Kentte elektrik, gaz ve su şebekeleri çalışmıyor.
Hücumda yaralananların bir kısmı hâlâ tedavi ediliyor
Mariia konutun tehlikeli olduğunu düşünüp tiyatroya yerleştiğinde, bir arada yaşadığı büyükannesi konutu terk etmeyi reddetmiş ve “Burası benim meskenim. Öleceksem burada öleyim” demişti.
Mariia, büyükannesinden en kısa vakitte haber alabilmeyi umuyor.