Denizde ve tarlada çalışmanın zorluğu, fabrikalardaki işçi protestoları, doktorun hastanedeki günlük yaşamı, genelevdeki sefalet… 'Sanat ve Dönüşümler'e yansıyan günlük sahnelerden bazıları. 'İspanya'daki sosyal konular (1885-1910)', Prado Müzesi'nin Pazartesi günü sunduğu bu sezonun en önemli sergisi ve 22 Eylül'e kadar açık kalacak.
Sergi, 300'e yakın eserle ziyaretçiyi, 19. yüzyılın sonu ile 20. yüzyılın başı arasındaki 25 yıllık bir dönemi kapsayan sanatsal bir panorama olan toplumsal sanata yaklaştırıyor. Bir yüzyıldan diğerine bu sıçramada, İspanya modernleşiyor ve sanatçıları ülkenin sosyal ve kültürel dönüşümlerini yakalıyor, bir bakıma bu değişimlerin noteri oluyor.
Ressamlar ve aynı zamanda fotoğrafçılar ilk kez, bakışlarını, o zamana kadar ya güzellikten yoksun olmaları ya da sözde görgüsüzlükleri nedeniyle pek dikkate alınmayan günlük yaşam alanlarına yöneltiyorlar: endüstrideki çalışmalardan tıbbi operasyonlara kadar. , iş kazaları, grevler, fuhuş, yoksulluk, sosyal dışlanma…
Bu sosyal temanın parıltıları, küratörlüğünü XIX del Prado Resim Sergisi'nin koruma sorumlusu Javier Barón'un yaptığı ve BBVA Vakfı sponsorluğundaki bu sergide artık parlıyor. Prado Müzesi müdürü Miguel Falomir, sunumda, Mütevelli Heyeti Başkanı Javier Solana'nın da eşlik ettiği sunumda, “Sanatçıların o zamanın tarihini bize nasıl anlattıklarını görmek için bir fırsat” dedi. sergiyi kurumun gerçekleştirdiği “en iddialı sergilerden biri” olarak nitelendirdi. Falomir, serginin “şimdiye kadar dikkatimizi çekmemiş sanatçıları keşfetme armağanına sahip” olduğunu vurgulayarak, kendisini de bu mutlu 'keşifler' arasına dahil etti.
Yukarıdan aşağıya, 'Başhekimin ziyareti sırasında bir hastane odası', (1889), Luis Jiménez Aranda, 'İnsan canavarı' (1897), Antonio Fillol ve Vizcaya'daki 'Bir işçi grevinin detayı Vicente Cutanda'nın ' (1892) adlı eserinin tamamı sergide görülebiliyor.
R.C.
Natüralist tarzda geniş format yağlıboya tablolar çoktur ve imzalar arasında Darío de Regoyos, Isidre Nonell, Pablo Gargallo, Antonio Fillol, Joaquín Sorolla, Luis ve José Jiménez Aranda kardeşler, Juan Gris, José Gutiérrez Solana gibi büyük ressamlar yer almaktadır. , Ignacio Zuloaga, Julio Romero de Torres, Vicente Cutanda, Santiago Rusiñol, Ramón Casas ve hatta çok genç Pablo Picasso ve diğer birçok sanatçı.
Koleksiyon, resimlerin yanı sıra döneme ait çok sayıda fotoğraf, heykel, gravür, poster ve hatta 19. ve 20. yüzyıl başlarındaki o yıllara ait günlük yaşamdan sahnelerin yer aldığı bir film belgesiyle de besleniyor.
Gerçeği şok edici bir şekilde gösteren ve çoğu zaman en dezavantajlı kesimden gelen isimsiz erkek ve kadınlara odaklanan resimler var. Örneğin öne çıkanlar arasında José Uría y Uría'nın 'Grevden Sonra' (1895) adlı eseri yer alıyor; burada kızına sarılan bir anne, bir işçi protestosunda öldürülen kocasının cesedi üzerinde ağlıyor; Antonio Fillol'un, müşterisi tembelce beklerken hayatta kalabilmek için fuhuşa başvuran dul bir kadının çaresizliğini anlatan 'İnsan Canavarı' (1897); José Jiménez Aranda'nın yazdığı 'Rezalet' (1890), bir iş kazasının ardından yaşanan sokak kargaşasını, ön planda bakmamak için yüzünü kapatan bir kadınla yeniden canlandırıyor. Veya José Gutiérrez Solana'nın yazdığı 'Los desechados' (1908), iki rahibin bakımı altındaki sakat ve hasta çocukların ıssız bir manzarası
Luis Jiménez Aranda'nın, doktor ustası veremli bir hastayı muayene ederken, bir hastanenin soğuk ve aseptik atmosferini aslına sadık bir şekilde temsil eden 'Başhekimin ziyareti sırasında bir hastane odası' (1889) adlı eseri gibi Evrensel Sergilerde sergilenen bazı eserler göz kamaştırdı. kız bir müfreze öğrencinin önünde. 1889'da Paris'te onur madalyasını kazandı ve İspanya'da sosyal resim türünün ortaya çıkışının başlangıcı oldu.
Sergi, 300'e yakın eserle ziyaretçiyi, 19. yüzyılın sonu ile 20. yüzyılın başı arasındaki 25 yıllık bir dönemi kapsayan sanatsal bir panorama olan toplumsal sanata yaklaştırıyor. Bir yüzyıldan diğerine bu sıçramada, İspanya modernleşiyor ve sanatçıları ülkenin sosyal ve kültürel dönüşümlerini yakalıyor, bir bakıma bu değişimlerin noteri oluyor.
Ressamlar ve aynı zamanda fotoğrafçılar ilk kez, bakışlarını, o zamana kadar ya güzellikten yoksun olmaları ya da sözde görgüsüzlükleri nedeniyle pek dikkate alınmayan günlük yaşam alanlarına yöneltiyorlar: endüstrideki çalışmalardan tıbbi operasyonlara kadar. , iş kazaları, grevler, fuhuş, yoksulluk, sosyal dışlanma…
Bu sosyal temanın parıltıları, küratörlüğünü XIX del Prado Resim Sergisi'nin koruma sorumlusu Javier Barón'un yaptığı ve BBVA Vakfı sponsorluğundaki bu sergide artık parlıyor. Prado Müzesi müdürü Miguel Falomir, sunumda, Mütevelli Heyeti Başkanı Javier Solana'nın da eşlik ettiği sunumda, “Sanatçıların o zamanın tarihini bize nasıl anlattıklarını görmek için bir fırsat” dedi. sergiyi kurumun gerçekleştirdiği “en iddialı sergilerden biri” olarak nitelendirdi. Falomir, serginin “şimdiye kadar dikkatimizi çekmemiş sanatçıları keşfetme armağanına sahip” olduğunu vurgulayarak, kendisini de bu mutlu 'keşifler' arasına dahil etti.
Yukarıdan aşağıya, 'Başhekimin ziyareti sırasında bir hastane odası', (1889), Luis Jiménez Aranda, 'İnsan canavarı' (1897), Antonio Fillol ve Vizcaya'daki 'Bir işçi grevinin detayı Vicente Cutanda'nın ' (1892) adlı eserinin tamamı sergide görülebiliyor.
R.C.
Natüralist tarzda geniş format yağlıboya tablolar çoktur ve imzalar arasında Darío de Regoyos, Isidre Nonell, Pablo Gargallo, Antonio Fillol, Joaquín Sorolla, Luis ve José Jiménez Aranda kardeşler, Juan Gris, José Gutiérrez Solana gibi büyük ressamlar yer almaktadır. , Ignacio Zuloaga, Julio Romero de Torres, Vicente Cutanda, Santiago Rusiñol, Ramón Casas ve hatta çok genç Pablo Picasso ve diğer birçok sanatçı.
Koleksiyon, resimlerin yanı sıra döneme ait çok sayıda fotoğraf, heykel, gravür, poster ve hatta 19. ve 20. yüzyıl başlarındaki o yıllara ait günlük yaşamdan sahnelerin yer aldığı bir film belgesiyle de besleniyor.
Gerçeği şok edici bir şekilde gösteren ve çoğu zaman en dezavantajlı kesimden gelen isimsiz erkek ve kadınlara odaklanan resimler var. Örneğin öne çıkanlar arasında José Uría y Uría'nın 'Grevden Sonra' (1895) adlı eseri yer alıyor; burada kızına sarılan bir anne, bir işçi protestosunda öldürülen kocasının cesedi üzerinde ağlıyor; Antonio Fillol'un, müşterisi tembelce beklerken hayatta kalabilmek için fuhuşa başvuran dul bir kadının çaresizliğini anlatan 'İnsan Canavarı' (1897); José Jiménez Aranda'nın yazdığı 'Rezalet' (1890), bir iş kazasının ardından yaşanan sokak kargaşasını, ön planda bakmamak için yüzünü kapatan bir kadınla yeniden canlandırıyor. Veya José Gutiérrez Solana'nın yazdığı 'Los desechados' (1908), iki rahibin bakımı altındaki sakat ve hasta çocukların ıssız bir manzarası
Luis Jiménez Aranda'nın, doktor ustası veremli bir hastayı muayene ederken, bir hastanenin soğuk ve aseptik atmosferini aslına sadık bir şekilde temsil eden 'Başhekimin ziyareti sırasında bir hastane odası' (1889) adlı eseri gibi Evrensel Sergilerde sergilenen bazı eserler göz kamaştırdı. kız bir müfreze öğrencinin önünde. 1889'da Paris'te onur madalyasını kazandı ve İspanya'da sosyal resim türünün ortaya çıkışının başlangıcı oldu.