celikci
New member
M.S. 79 yılında Vezüv Yanardağı’nın patlaması kararı yok olan Pompeii, küllerle kaplanan kalıntıları olağanüstü derecede güzel korunduğu için arkeoloji açısından özel kıymete sahip. Bu kalıntılar içinde 1933 yılında bulunan iki insan iskeleti, yeni bir genetik araştırmaya husus oldu.
Scientific Reports mecmuasında Perşembe günü yayımlanan araştırmada, iki Pompeiilinin kemikleri üzerinde yapılan genetik çalışmanın sonuçları yer aldı. Araştırmacılar, birinci kere Pompeiili bir kişinin genomunun dizildiğini belirtti.
Arkeologların “Demircinin Evi” olarak isimlendirdiği bir kapalı alanda bulunan iki iskelet üzerinde yapılan DNA incelemeleri, bu şahısların 50’li yaşlardaki bir bayan ile 35-40 yaşları içindeki bir erkek olduğunu gösterdi.
bayanın kemikleri üstündeki DNA çalışması tamamlanamazken 30’lu yaşlardaki erkeğin genetik malzemesinin sıralanması mümkün oldu.
Araştırmacılar, bu kişinin “genetik olarak Akdeniz’de hala mevcut olan halklara, yükle İtalya’nın iç bölgeleri ve Sardinya adasına yakın olduğunu” belirledi. Ayrıyeten, “Neolitik devir Anadolululara da yüksek yakınlık” göstergeleri bulundu.
Makalede, “Bu erkek kuşağının, Neolitik çağda Anadolulu bir kaynak aracılığıyla İtalya Yarımadası’na gelmiş olması muhtemel” denildi. Araştırmacılar buna şöyleki bir açıklama getirdi:
“Roma İmparatorluk Çağı’ndaki genişleme ve aktif nüfus artışı yardımıyla, Romalıların genetik havuzunun civardaki popülasyonlara bir genetik imza katkısı yapmış olduğunu düşünmek akla yatkındır; bu genetik imza bugün de Akdeniz bölgesinde hala görülebilmektedir.”
HASTALIK YÜZÜNDEN KAÇAMADILAR
Öte yandan her iki iskelette yapılan tahliller hastalık belirtileri de gösterdi.
Bu iki Pompeiilinin vefat anındaki beden konumları patlamadan kaçmaya çalışmadıklarını gösteriyordu. DNA incelemesiyle bunun muhtemel niçinleri de bulundu. 50’li yaşlardaki hanımın eklem iltihabı, 30’larındaki adamın da omurilik tüberkülozu geçirdiği belirlendi.
İtalya basınındaki haberlerde, bu hastalıkların tesirleri niçiniyle patlamadan kaçmaya çalışamamış olabilecekleri yorumu yapıldı.
Kopenhag ve Salento üniversitelerinden araştırmacılar, inceledikleri iki iskeletin yanardağ patlaması kararı kül ve kaya parçacıklarıyla kaplanmaları yardımıyla oksijen üzere DNA’yı bozan çevresel faktörlerden korunduklarını belirtti. Ayrıyeten yeni metodolojilerin genetik araştırmalarda elde edilebilecek bilgi ölçüsünü yükselttiğini vurguladı.
Scientific Reports mecmuasında Perşembe günü yayımlanan araştırmada, iki Pompeiilinin kemikleri üzerinde yapılan genetik çalışmanın sonuçları yer aldı. Araştırmacılar, birinci kere Pompeiili bir kişinin genomunun dizildiğini belirtti.
Arkeologların “Demircinin Evi” olarak isimlendirdiği bir kapalı alanda bulunan iki iskelet üzerinde yapılan DNA incelemeleri, bu şahısların 50’li yaşlardaki bir bayan ile 35-40 yaşları içindeki bir erkek olduğunu gösterdi.
bayanın kemikleri üstündeki DNA çalışması tamamlanamazken 30’lu yaşlardaki erkeğin genetik malzemesinin sıralanması mümkün oldu.
Araştırmacılar, bu kişinin “genetik olarak Akdeniz’de hala mevcut olan halklara, yükle İtalya’nın iç bölgeleri ve Sardinya adasına yakın olduğunu” belirledi. Ayrıyeten, “Neolitik devir Anadolululara da yüksek yakınlık” göstergeleri bulundu.
Makalede, “Bu erkek kuşağının, Neolitik çağda Anadolulu bir kaynak aracılığıyla İtalya Yarımadası’na gelmiş olması muhtemel” denildi. Araştırmacılar buna şöyleki bir açıklama getirdi:
“Roma İmparatorluk Çağı’ndaki genişleme ve aktif nüfus artışı yardımıyla, Romalıların genetik havuzunun civardaki popülasyonlara bir genetik imza katkısı yapmış olduğunu düşünmek akla yatkındır; bu genetik imza bugün de Akdeniz bölgesinde hala görülebilmektedir.”
HASTALIK YÜZÜNDEN KAÇAMADILAR
Öte yandan her iki iskelette yapılan tahliller hastalık belirtileri de gösterdi.
Bu iki Pompeiilinin vefat anındaki beden konumları patlamadan kaçmaya çalışmadıklarını gösteriyordu. DNA incelemesiyle bunun muhtemel niçinleri de bulundu. 50’li yaşlardaki hanımın eklem iltihabı, 30’larındaki adamın da omurilik tüberkülozu geçirdiği belirlendi.
İtalya basınındaki haberlerde, bu hastalıkların tesirleri niçiniyle patlamadan kaçmaya çalışamamış olabilecekleri yorumu yapıldı.
Kopenhag ve Salento üniversitelerinden araştırmacılar, inceledikleri iki iskeletin yanardağ patlaması kararı kül ve kaya parçacıklarıyla kaplanmaları yardımıyla oksijen üzere DNA’yı bozan çevresel faktörlerden korunduklarını belirtti. Ayrıyeten yeni metodolojilerin genetik araştırmalarda elde edilebilecek bilgi ölçüsünü yükselttiğini vurguladı.