Hangi Odoncu, Condesa bahçelerinden veya Plaza de Toros de León’u Plaza de Guzmán’a bağlayan Paseo de Papalaguinda parkından geçmemiştir ki? Bu yürüyüşler bir zamanlar, hayattan yoksun, ıssız nehir kıyılarından başka bir şey değildi.
León sokaklarının Flâneur’u böyle bir şehrin nehrin yanında inşa edildiğini, böylece hayatın içinden aktığını ve suyun yanında yaşanabilirliğin ortaya çıktığını düşünebilir. Ancak Legio VII’nin yerleşiminin Leon’a yerleşmesinden bu yana bin yıl geçmesi gerekti; çünkü fiilen terk edilmiş olan bu topraklar, Leon’un yerlileri için mimari ve kentsel bir anlam kazandı.
Bunu önceki yazılarımızda Don Valentín’in evinin tarihine rastladığımızda gözlemlemiş ve 1890’dan önce Bernesga Nehri’ni geçerken şehrin ağırlığını taşıyabilecek neredeyse hiçbir binanın bulunmadığını keşfetmiştik. Bu nedenle bugün, bize eşlik eden gözde ve göz kamaştırıcı geçmişiyle, Paseo de Papalaguinda’nın kökenini, Paseo del Calvario olarak başlayan ve Paseo de Papalapera olarak da adlandırılabilecek isminin nasıl değiştiğini keşfedeceğiz.
Spor Sarayı önü yürüyüş yolu inşaatı (1971)
Paseo de Papalaguinda’dan önce ne vardı?
Odononimlerin kökenini veya Leon sokaklarının adlarını arayan Odonist, gerçeğin peşinde koşar ve Plaza de Guzmán’dan alınmış ve bize bir grup insanın vizyonunu sunan aşağıdaki kadar güzel fotoğraflarla karşılaşır. hafızalarının aşılandığı kimyasal kağıdın tuzağına düşen yayalar.
Post-empresyonist akımın gelişimi sırasında pekala Paris’in caddesi olabilecek bu cadde, Paseo de Papalaguinda ve Paseo de la Condesa’dan başka bir şey değil. Ancak karakterleri bir an için unutsak da dikkatimizi çeken bir yapı var: Müzisyenlerin türbesi.
1900’de Paseo de Papalaguinda ve Templete de Músicos
Santos Florez
Bugün hala ayakta olan tapınak, inşa edildiği 1894 yılından bu yana hiçbir zarar görmeden direnmiştir. Yüksekten zamanın akışını ve saatlerin geçişini gözlemlerken, aynı zamanda Leon’un arterlerinin geçirdiği değişime de tanıklık ederek kentsel iskeletini temsil etmektedir. .
Aşağıdaki fotoğrafların gösterdiği gibi, en az 15 yüzyıldır en görkemli yapılardan biri olan ve yüz yılı aşkın bir süre önce yıkılan ve yeniden inşa edilen Bernesga Nehri kıyısında León’un mimari panoramasının tamamen değiştiğini keşfettik. tarihi neredeyse yok oldu: San Claudio Manastırı. Duvarı bize geçmişe dair harika bir vizyon ve inanılmaz bir yer değiştirme hissi sunuyor, çünkü bu Odonist, yukarıda bahsedilen duvarı mevcut güzel şehrin kentsel planlamasına sığdırmakta zorlanıyor.
Paseo de Papalaguinda ve Eski San Claudio Manastırı (1908)
Santos Florez
Yıllar boyunca duvar, ondan geriye kalan tek şeydi; neredeyse ortaçağ duvarının bir parçası olarak kabul edildi; söz konusu kerpiç ve tuğla çitin halihazırda ünlü Roma duvarına benzer küpler içermesi nedeniyle bu hata hafife alındı. Aslan’ın. Bu manastırdan günümüze ulaşan efsaneler dışında çok az şey kalmıştır veya hiçbir şey kalmamıştır.
San Claudio Manastırı Duvarı (1924)
Burada, ilgili okuyucular, Kükreyen Yirmili yılların genç erkekleri ve kadınları, bahsi geçen duvarın yanında kameraya poz veriyorlar.
Belki zevk ve çabayla bu heyecanlı Odonist, diğer yarısını, yani Leon’un En Sembolik Binalarını keşfeden Flâneur’u, San Claudio Manastırı’nın tarihini araştırmaya ikna edebilir.
Bugün bulmaya çalıştığımız cevapları almak için şimdilik Paseo de Papalaguinda’da dolaşalım ve gelecek meselelerle geleceğin ilgilenmesine izin verelim.
Papalaguinda ve Kontes yokken
-kMZH--1140x798@Leonoticias.jpg)
-kMZH--1140x798@Leonoticias.jpg)
Saavedra demir köprüsü (1915)
Santos Florez
Sanki fotoğraf Don Valentín’in evinden çekilmiş gibi (her ne kadar fotoğrafçı inşaatına neredeyse yirmi yıl kaldığı için inşaatını beklemek zorunda kalmış olsa da), karesi bize Guzmán el Bueno hakkında güzel bir kartpostal sunuyor. Santo Domingo (Plaza de la Libertad) ile birleşene kadar Ordoño II (veya o zamanlar Paseo de las Negrillas) olmak üzere 3 ana caddenin dışında. Solda, Paseo de la Condesa de Sagasta buradan doğuyor ve sağda, bitki örtüsü, ağaçların temizlenmesi ve nehirlerden birine doğrudan bağlanan terkedilmiş bir vadi manzarasıyla kuşatılmış Paseo de Papalaguinda var. Leon.
Papalaguinda Yürüyüşü 1920
Santos Florez
Görüntünün arka planında San Marcos ve sağda ağaçların arasında, Leon’un hoşumuza gitmediği ortaya çıkarsa bize Kuzey İstasyonuna giden yolu gösteren Guzmán’ın heykeli var.
Papalaguinda Yürüyüşü (1940)
Kuş bakışı bu değerli fotoğraf, yazı boyunca ortaya çıkan tüm şüpheleri doğruluyor. Yalnız yürüyüş yapanların Bernesga Nehri boyunca değerli bir yürüyüşün keyfini çıkarabilmesi için, neredeyse hiç kullanılmayan nehir kıyısı temizlendi ve temizlendi.
Ancak bugün bildiğimiz şekliyle Paseo de Papalaguinda’nın tamamen idare edilebilir hale gelmesine hâlâ onlarca yıl var.
Bugün sahip olduğu ihtişamın tadını çıkarabilmesi için yüzlerce etkinliğin, kutlamaların ve muhteşem mimari yapıların gerçekleşmesi gerekiyor. Ve okuyucuların, yoldan geçenlerin ve Leon sakinlerinin davranışlarını belirleyen, şefkat, nostalji ve biraz da şehvet arasında aklımıza gelen, bozulmamış bir isim olan Papalaguinda isminin kökenini öğrenmek için çok az beklemeleri gerekiyor. asla silinmeyecek bir hatıra.
Dolayısıyla önümüzdeki hafta, lanetli bir ismin efsanesi ve gerçekliğiyle, Paseo de Papalaguinda’nın meraklarıyla, eski fotoğraflarla ve aynı gezinti yolunda yer alan simgesel yapıların geçişleriyle karşılaşarak sorulan sorunun cevabını bulacağız. Bu nazik Odonist, okuyuculara sabır dileyerek veda ediyor ve Leon sokaklarının en iyi saklanan sırlarını açığa çıkarmaya devam etmek için sadece yedi gün daha bekliyor.
León sokaklarının Flâneur’u böyle bir şehrin nehrin yanında inşa edildiğini, böylece hayatın içinden aktığını ve suyun yanında yaşanabilirliğin ortaya çıktığını düşünebilir. Ancak Legio VII’nin yerleşiminin Leon’a yerleşmesinden bu yana bin yıl geçmesi gerekti; çünkü fiilen terk edilmiş olan bu topraklar, Leon’un yerlileri için mimari ve kentsel bir anlam kazandı.
Bunu önceki yazılarımızda Don Valentín’in evinin tarihine rastladığımızda gözlemlemiş ve 1890’dan önce Bernesga Nehri’ni geçerken şehrin ağırlığını taşıyabilecek neredeyse hiçbir binanın bulunmadığını keşfetmiştik. Bu nedenle bugün, bize eşlik eden gözde ve göz kamaştırıcı geçmişiyle, Paseo de Papalaguinda’nın kökenini, Paseo del Calvario olarak başlayan ve Paseo de Papalapera olarak da adlandırılabilecek isminin nasıl değiştiğini keşfedeceğiz.
Spor Sarayı önü yürüyüş yolu inşaatı (1971)
Paseo de Papalaguinda’dan önce ne vardı?
Odononimlerin kökenini veya Leon sokaklarının adlarını arayan Odonist, gerçeğin peşinde koşar ve Plaza de Guzmán’dan alınmış ve bize bir grup insanın vizyonunu sunan aşağıdaki kadar güzel fotoğraflarla karşılaşır. hafızalarının aşılandığı kimyasal kağıdın tuzağına düşen yayalar.
Post-empresyonist akımın gelişimi sırasında pekala Paris’in caddesi olabilecek bu cadde, Paseo de Papalaguinda ve Paseo de la Condesa’dan başka bir şey değil. Ancak karakterleri bir an için unutsak da dikkatimizi çeken bir yapı var: Müzisyenlerin türbesi.
1900’de Paseo de Papalaguinda ve Templete de Músicos
Santos Florez
Bugün hala ayakta olan tapınak, inşa edildiği 1894 yılından bu yana hiçbir zarar görmeden direnmiştir. Yüksekten zamanın akışını ve saatlerin geçişini gözlemlerken, aynı zamanda Leon’un arterlerinin geçirdiği değişime de tanıklık ederek kentsel iskeletini temsil etmektedir. .
Aşağıdaki fotoğrafların gösterdiği gibi, en az 15 yüzyıldır en görkemli yapılardan biri olan ve yüz yılı aşkın bir süre önce yıkılan ve yeniden inşa edilen Bernesga Nehri kıyısında León’un mimari panoramasının tamamen değiştiğini keşfettik. tarihi neredeyse yok oldu: San Claudio Manastırı. Duvarı bize geçmişe dair harika bir vizyon ve inanılmaz bir yer değiştirme hissi sunuyor, çünkü bu Odonist, yukarıda bahsedilen duvarı mevcut güzel şehrin kentsel planlamasına sığdırmakta zorlanıyor.
Paseo de Papalaguinda ve Eski San Claudio Manastırı (1908)
Santos Florez
Yıllar boyunca duvar, ondan geriye kalan tek şeydi; neredeyse ortaçağ duvarının bir parçası olarak kabul edildi; söz konusu kerpiç ve tuğla çitin halihazırda ünlü Roma duvarına benzer küpler içermesi nedeniyle bu hata hafife alındı. Aslan’ın. Bu manastırdan günümüze ulaşan efsaneler dışında çok az şey kalmıştır veya hiçbir şey kalmamıştır.
San Claudio Manastırı Duvarı (1924)
Burada, ilgili okuyucular, Kükreyen Yirmili yılların genç erkekleri ve kadınları, bahsi geçen duvarın yanında kameraya poz veriyorlar.
Belki zevk ve çabayla bu heyecanlı Odonist, diğer yarısını, yani Leon’un En Sembolik Binalarını keşfeden Flâneur’u, San Claudio Manastırı’nın tarihini araştırmaya ikna edebilir.
Bugün bulmaya çalıştığımız cevapları almak için şimdilik Paseo de Papalaguinda’da dolaşalım ve gelecek meselelerle geleceğin ilgilenmesine izin verelim.
Papalaguinda ve Kontes yokken
Saavedra demir köprüsü (1915)
Santos Florez
Sanki fotoğraf Don Valentín’in evinden çekilmiş gibi (her ne kadar fotoğrafçı inşaatına neredeyse yirmi yıl kaldığı için inşaatını beklemek zorunda kalmış olsa da), karesi bize Guzmán el Bueno hakkında güzel bir kartpostal sunuyor. Santo Domingo (Plaza de la Libertad) ile birleşene kadar Ordoño II (veya o zamanlar Paseo de las Negrillas) olmak üzere 3 ana caddenin dışında. Solda, Paseo de la Condesa de Sagasta buradan doğuyor ve sağda, bitki örtüsü, ağaçların temizlenmesi ve nehirlerden birine doğrudan bağlanan terkedilmiş bir vadi manzarasıyla kuşatılmış Paseo de Papalaguinda var. Leon.
Papalaguinda Yürüyüşü 1920
Santos Florez
Görüntünün arka planında San Marcos ve sağda ağaçların arasında, Leon’un hoşumuza gitmediği ortaya çıkarsa bize Kuzey İstasyonuna giden yolu gösteren Guzmán’ın heykeli var.
Papalaguinda Yürüyüşü (1940)
Kuş bakışı bu değerli fotoğraf, yazı boyunca ortaya çıkan tüm şüpheleri doğruluyor. Yalnız yürüyüş yapanların Bernesga Nehri boyunca değerli bir yürüyüşün keyfini çıkarabilmesi için, neredeyse hiç kullanılmayan nehir kıyısı temizlendi ve temizlendi.
Ancak bugün bildiğimiz şekliyle Paseo de Papalaguinda’nın tamamen idare edilebilir hale gelmesine hâlâ onlarca yıl var.
Bugün sahip olduğu ihtişamın tadını çıkarabilmesi için yüzlerce etkinliğin, kutlamaların ve muhteşem mimari yapıların gerçekleşmesi gerekiyor. Ve okuyucuların, yoldan geçenlerin ve Leon sakinlerinin davranışlarını belirleyen, şefkat, nostalji ve biraz da şehvet arasında aklımıza gelen, bozulmamış bir isim olan Papalaguinda isminin kökenini öğrenmek için çok az beklemeleri gerekiyor. asla silinmeyecek bir hatıra.
Dolayısıyla önümüzdeki hafta, lanetli bir ismin efsanesi ve gerçekliğiyle, Paseo de Papalaguinda’nın meraklarıyla, eski fotoğraflarla ve aynı gezinti yolunda yer alan simgesel yapıların geçişleriyle karşılaşarak sorulan sorunun cevabını bulacağız. Bu nazik Odonist, okuyuculara sabır dileyerek veda ediyor ve Leon sokaklarının en iyi saklanan sırlarını açığa çıkarmaya devam etmek için sadece yedi gün daha bekliyor.