celikci
New member
78 yaşındaki Ed Butcher, atını bağladı, çizmelerindeki çamuru temizledi ve akşam yemeği için konutuna girdi. Günün büyük bir kısmını konutundan kilometrelerce uzaklıktaki çiftlikte çalışarak geçiriyordu. Telefonu çekmediğinden gün ortasında olan bitenden pek haberi olamıyordu. Meskene geldiğinde karısına birinci sorduğu şey “Ne kaçırdım?” oluyordu.
Karısı Pam akşam yemeğini hazırlarken, çift televizyondan yükselen bir sese dikkat kesildi. TV yorumcusu, “Rusya’nın saldırganlığı artık dehşete dönüştü. Nükleer gücü içeren bir savaştan bahsediyoruz” dedi ve ekledi:
“Olacaklar hayal gücünüzün de ötesinde gerçekleşebilir.”
Ed televizyonu kapattı ve pencereden dışarıya, çiftliklerinin olduğu istikamete yanlışsız bakmaya başladı. Ailesi 1913 yılından beri buradaydı ve daha evvel bu derece teminatsız hissettikleri epey enderdi. Toprakları kuraklıkla gayret etti, pandemiden yara aldı, son orman yangınlarından etkilendi ve artık de fazlaca uzaklardaki bir savaşla değişik bir biçimde bağlandı.
Nasıl mı? İşte Ed Butcher’in farklı hikayesi…
Soğuk Savaş vaktinde ABD Hava Kuvvetleri Ed’in çiftliğinin küçük bir modülünü 150 dolara satın alıp burada bir nükleer füze silosu kurmuştu. Bu füzelerin yaklaşık 400’ü faal durumda ve birkaç saniye ortasında fırlatılmaya hazır. 60 metre uzunluğundaki bu füzeler Hiroşima’da 140 bin kişiyi öldüren atom bombasından en az 20 kat daha fazla patlayıcı güce sahip. Bir Hava Kuvvetleri grubu, birkaç kilometre ötedeki yeraltı sığınağında konuşlanmış, buyruk gelirse diye her an füzeyi ateşlemeye hazır. Amacının birkaç yüz metre yakınında patlamak üzere tasarlanan füzelerin akabinde gelen ateş topu yaklaşık 1 kilometre yakınındaki her insanı ve her binayı da buharlaştıracak güçte. İkincil yangınlar ve ölümcül ışınım ise düzinelerce kilometreyi etkileyebilir.
Ed, tüm riskleri düşündükten daha sonra “İyi ki hepsi var iseyımsal. Füzeler yalnızca caydırıcılık için orada ve asla patlamayacak” dedi.
Karısı da onu rahatlatmak için “Haklısın, bu asla olmayacak” dedi.
NÜKLEER DRAM BEKLİYORLARDI
Çiftliklerinde bulunmasına karşın Ed ve Pam’in füze silosuna girmelerine asla müsaade verilmedi, yalnızca çift füzeleri birkaç sefer uzaktan nazaranbildi.
Hükümet 1950’lerde Montana’nın ıssız merkezini bir nükleer sıcak noktaya dönüştürmeyi seçmişti. Zira bu biçimdelar bölge Rusya’ya bakılırsaceli olarak yakındı ve savaş durumunda uzmanların kurban olarak seçtikleri yerdi. Düşmanın tüm füzelerini büyük ABD kentlerine boşaltmak yerine, 35 bin sığır ve 189 sakine mesken sahipliği yapan Winifred’e boşaltması asıl teoriydi.
Ed’in gençlik senelerında ordu fırlatma alanını inşa ettiğinde, bunu sıklıkla ‘nükleer silahlanma yarışının çılgınlığı’ olarak görüyorlardı. Hatta bir defasında Ed, yerleştirilen Minuteman füzelerine karşı küçük bir protestoya bile katılmıştı. Öteki silolarda duydukları nükleer dramın bir kısmını kendi bölgelerinde de goreceklerini düşünüyorlardı: zehirli kimyasal sızıntılar, kazara patlamalar…
‘RUSLAR BAŞIMDAKİ SAÇ TELLERİNİ BİLE SAYIYOR’
Fakat bunun yerine siloyu her denetime gittiğinde tek bulduğu şey kimi birtakım çitlere dolanmış ineklerdi. Çalışanlar fırlatma alanında sıklıkla gecenin karanlığında çalışıyor ve Ed’in gördüğü kadarıyla da pek bir şey olmuyordu. Füze asla fırlatılmadı ve nükleer kıyamet asla gelmedi. Lakin şimdilerde silo Ed’e arazinin bir modülünden epey bir tehlike üzere gelmeye başladı.
Ed, “Bahse girerim Rus uyduları şu anda başımdaki saç tellerini bile sayıyordur” dedi. “Burayı tarihin bir modülü üzere düşününce daha fazlaca hoşuma gidiyor.”
Artık ise askeri helikopterler Montana, Kuzey Dakota, Nebraska, Wyoming ve Colorado’daki 450 faal füze alanının tamamında kuşkulu faaliyetler için devriye geziyor.
İNSANLIK BU KADAR UZUN MÜDDET HAYATTA KALIR MI?
Ed’in oğlu Ross Butcher, ABD’nin yeni jenerasyon nükleer cephaneliği üzerinde çalışıyor ve bunun için seçilmiş üç kurul üyesinden birisi. Tüm fırlatma tesislerinin yenilenmesi ismine bir çalışma yapmaya başladıklarında anketlere bakılırsa birçok vatandaş, nükleer silah filosuna yüz milyarlarca dolar harcamak istemiyordu.
Lakin Fergus halkı bunun için pek de direnmedi. Zira yakınlardaki Hava Kuvvetleri Üssü, her yıl mahallî iktisada 375 milyon dolardan fazla katkıda bulunuyor. Hatta ilçede yer alan bir kent parkındaki oyun alanının yanına, anıt olarak 60 metrelik hizmet dışı bırakılmış bir füze bile dikilmişti.
İlçe merkezinde devre dışı bırakılan Minuteman füzesi, Montana’nın Fergus İlçesi ile ordu içindeki bağları simgeliyor.
Ross ise yaptığı seminerlerde ‘nükleerlerin global gerçekliğimizin bir kesimi olduğunu ve bu yüzden en güzellerine sahip olmak gerektiğini’ ve bu füzelerin 2070’ler ve daha sonrasında kuvvetli caydırıcılık sağlayacağını lisana getiriyordu.
Pam ise insanlığın bu kadar uzun mühlet hayatta kalıp kalamayacağını merak etmeye başlamıştı.
“Baktığım her yerde insanlık son saatlerine yanlışsız ilerliyor üzere” dedi.
Son vakit içinderdaki orman yangınlarını, kuralıkları, siyasi olayları, enflasyonu bu sözlerle yorumluyordu. bir daha Covid-19 pandemisi de son birkaç yılda ailesini harap eden bir dizi trajediden biri olmuştu. Erkek kardeşi ve karısı kısa bir süre evvel Covid-19 sebebiyle vefat etmiş, damadı da 2021’de bir daha bu sebeple hayatını yitirmişti. Ve en büyük oğlu Trevis, çiftlikte toz ve orman yangını ortasında 16 saat çalıştıktan daha sonra uykusunda ölümcül bir astım krizi geçirmişti.
KENDİNİ FELAKET SENARYOLARINA HAZIRLIYOR
Pam, tüm bu vefatları manalandırmak için Tanrı’nın bir şeyleri yoluna sokmak ismine bunlara gereksinimi olduğunu düşünüyordu. Hatta kendini de felaket senaryolarına hazırlamaya başlamıştı. Mahzende birkaç yıl yetecek kadar yiyecek depolamış, bir web sitesinden düzinelerce kitap ve DVD sipariş etmişti.
Pam kendisini en berbatına hazırladığını düşünüyordu. Mahzeninde en az birkaç yıl kendi kendine yetebilecek kadar gereç stoklamıştı. Etle dolu bir dondurucuları ve topraklarında geyik ve geyiği avlamak için 3.000 mermilik mühimmatları vardı. Jeneratörleri ve yakıtları vardı. Bütün konutu ısıtmak için merkezi şöminelerini ve taze un yapmak için kilerdeki buğdaylarını kullanabilirlerdi.
ÇİFTLİKLERİNDEKİ FÜZE TÜM KENTİ YERLE BİR EDEBİLİRDİ
Pam tehdidi 8 yaşındayken kendi gözleriyle görmüştü. ABD’nin silahsız bir nükleer füze denemesinden birisini izlemesi için gece yarısı babası onu uyandırmıştı. Füze yeryüzünün üzerinde yükselip gözden kaybolurken, akabinde gökyüzünü turuncu bir ışıkla aydınlatıyordu. bu biçimdelar bu manzara onu büyülese de şimdilerde bir füzenin inişini yaptığında ne olacağını düşünüyordu. Çiftliklerindeki füze bütün bir kenti yerle bir edebilirdi.
Televizyonun karşısında izledikleri de o kadar gerçekçiydi ki, her an olabilir üzere geliyordu.
YENİ GÜN UYANIYOR…
O gece sıcaklık sıfırın altına düştü, dağlardan bir kar fırtınası geldi ve Ed bir acil durum davetinin sesiyle uyandı. Buzağılardan biri soğuktan donmak üzereydi. Derhal meskene getirip onu ısıttılar ve annesine teslim etmek için yine çiftliğe götürdüler.
Annenin buzağıyı alıp yeniden sürüye katmasını izlerken Ed, “Bu ne kadar harika!” dedi. Çiftliğin üzerinde gezen askeri helikopterler, zirvenin üstündeki silodan gelen hiç bir patlama yoktu. O anda tüm gerilimden uzaklaşmış ve füzenin hala yerin altına gömülü olduğu çiftliğinde, kilometrelerce ötede yaşanan savaşın endişelerinden uzaklaşıp yeni bir günün başlamasının tadını çıkardı.
Karısı Pam akşam yemeğini hazırlarken, çift televizyondan yükselen bir sese dikkat kesildi. TV yorumcusu, “Rusya’nın saldırganlığı artık dehşete dönüştü. Nükleer gücü içeren bir savaştan bahsediyoruz” dedi ve ekledi:
“Olacaklar hayal gücünüzün de ötesinde gerçekleşebilir.”
Ed televizyonu kapattı ve pencereden dışarıya, çiftliklerinin olduğu istikamete yanlışsız bakmaya başladı. Ailesi 1913 yılından beri buradaydı ve daha evvel bu derece teminatsız hissettikleri epey enderdi. Toprakları kuraklıkla gayret etti, pandemiden yara aldı, son orman yangınlarından etkilendi ve artık de fazlaca uzaklardaki bir savaşla değişik bir biçimde bağlandı.
Nasıl mı? İşte Ed Butcher’in farklı hikayesi…
Soğuk Savaş vaktinde ABD Hava Kuvvetleri Ed’in çiftliğinin küçük bir modülünü 150 dolara satın alıp burada bir nükleer füze silosu kurmuştu. Bu füzelerin yaklaşık 400’ü faal durumda ve birkaç saniye ortasında fırlatılmaya hazır. 60 metre uzunluğundaki bu füzeler Hiroşima’da 140 bin kişiyi öldüren atom bombasından en az 20 kat daha fazla patlayıcı güce sahip. Bir Hava Kuvvetleri grubu, birkaç kilometre ötedeki yeraltı sığınağında konuşlanmış, buyruk gelirse diye her an füzeyi ateşlemeye hazır. Amacının birkaç yüz metre yakınında patlamak üzere tasarlanan füzelerin akabinde gelen ateş topu yaklaşık 1 kilometre yakınındaki her insanı ve her binayı da buharlaştıracak güçte. İkincil yangınlar ve ölümcül ışınım ise düzinelerce kilometreyi etkileyebilir.
Ed, tüm riskleri düşündükten daha sonra “İyi ki hepsi var iseyımsal. Füzeler yalnızca caydırıcılık için orada ve asla patlamayacak” dedi.
Karısı da onu rahatlatmak için “Haklısın, bu asla olmayacak” dedi.
NÜKLEER DRAM BEKLİYORLARDI
Çiftliklerinde bulunmasına karşın Ed ve Pam’in füze silosuna girmelerine asla müsaade verilmedi, yalnızca çift füzeleri birkaç sefer uzaktan nazaranbildi.
Hükümet 1950’lerde Montana’nın ıssız merkezini bir nükleer sıcak noktaya dönüştürmeyi seçmişti. Zira bu biçimdelar bölge Rusya’ya bakılırsaceli olarak yakındı ve savaş durumunda uzmanların kurban olarak seçtikleri yerdi. Düşmanın tüm füzelerini büyük ABD kentlerine boşaltmak yerine, 35 bin sığır ve 189 sakine mesken sahipliği yapan Winifred’e boşaltması asıl teoriydi.
Ed’in gençlik senelerında ordu fırlatma alanını inşa ettiğinde, bunu sıklıkla ‘nükleer silahlanma yarışının çılgınlığı’ olarak görüyorlardı. Hatta bir defasında Ed, yerleştirilen Minuteman füzelerine karşı küçük bir protestoya bile katılmıştı. Öteki silolarda duydukları nükleer dramın bir kısmını kendi bölgelerinde de goreceklerini düşünüyorlardı: zehirli kimyasal sızıntılar, kazara patlamalar…
‘RUSLAR BAŞIMDAKİ SAÇ TELLERİNİ BİLE SAYIYOR’
Fakat bunun yerine siloyu her denetime gittiğinde tek bulduğu şey kimi birtakım çitlere dolanmış ineklerdi. Çalışanlar fırlatma alanında sıklıkla gecenin karanlığında çalışıyor ve Ed’in gördüğü kadarıyla da pek bir şey olmuyordu. Füze asla fırlatılmadı ve nükleer kıyamet asla gelmedi. Lakin şimdilerde silo Ed’e arazinin bir modülünden epey bir tehlike üzere gelmeye başladı.
Ed, “Bahse girerim Rus uyduları şu anda başımdaki saç tellerini bile sayıyordur” dedi. “Burayı tarihin bir modülü üzere düşününce daha fazlaca hoşuma gidiyor.”
Artık ise askeri helikopterler Montana, Kuzey Dakota, Nebraska, Wyoming ve Colorado’daki 450 faal füze alanının tamamında kuşkulu faaliyetler için devriye geziyor.
İNSANLIK BU KADAR UZUN MÜDDET HAYATTA KALIR MI?
Ed’in oğlu Ross Butcher, ABD’nin yeni jenerasyon nükleer cephaneliği üzerinde çalışıyor ve bunun için seçilmiş üç kurul üyesinden birisi. Tüm fırlatma tesislerinin yenilenmesi ismine bir çalışma yapmaya başladıklarında anketlere bakılırsa birçok vatandaş, nükleer silah filosuna yüz milyarlarca dolar harcamak istemiyordu.
Lakin Fergus halkı bunun için pek de direnmedi. Zira yakınlardaki Hava Kuvvetleri Üssü, her yıl mahallî iktisada 375 milyon dolardan fazla katkıda bulunuyor. Hatta ilçede yer alan bir kent parkındaki oyun alanının yanına, anıt olarak 60 metrelik hizmet dışı bırakılmış bir füze bile dikilmişti.
İlçe merkezinde devre dışı bırakılan Minuteman füzesi, Montana’nın Fergus İlçesi ile ordu içindeki bağları simgeliyor.
Ross ise yaptığı seminerlerde ‘nükleerlerin global gerçekliğimizin bir kesimi olduğunu ve bu yüzden en güzellerine sahip olmak gerektiğini’ ve bu füzelerin 2070’ler ve daha sonrasında kuvvetli caydırıcılık sağlayacağını lisana getiriyordu.
Pam ise insanlığın bu kadar uzun mühlet hayatta kalıp kalamayacağını merak etmeye başlamıştı.
“Baktığım her yerde insanlık son saatlerine yanlışsız ilerliyor üzere” dedi.
Son vakit içinderdaki orman yangınlarını, kuralıkları, siyasi olayları, enflasyonu bu sözlerle yorumluyordu. bir daha Covid-19 pandemisi de son birkaç yılda ailesini harap eden bir dizi trajediden biri olmuştu. Erkek kardeşi ve karısı kısa bir süre evvel Covid-19 sebebiyle vefat etmiş, damadı da 2021’de bir daha bu sebeple hayatını yitirmişti. Ve en büyük oğlu Trevis, çiftlikte toz ve orman yangını ortasında 16 saat çalıştıktan daha sonra uykusunda ölümcül bir astım krizi geçirmişti.
KENDİNİ FELAKET SENARYOLARINA HAZIRLIYOR
Pam, tüm bu vefatları manalandırmak için Tanrı’nın bir şeyleri yoluna sokmak ismine bunlara gereksinimi olduğunu düşünüyordu. Hatta kendini de felaket senaryolarına hazırlamaya başlamıştı. Mahzende birkaç yıl yetecek kadar yiyecek depolamış, bir web sitesinden düzinelerce kitap ve DVD sipariş etmişti.
Pam kendisini en berbatına hazırladığını düşünüyordu. Mahzeninde en az birkaç yıl kendi kendine yetebilecek kadar gereç stoklamıştı. Etle dolu bir dondurucuları ve topraklarında geyik ve geyiği avlamak için 3.000 mermilik mühimmatları vardı. Jeneratörleri ve yakıtları vardı. Bütün konutu ısıtmak için merkezi şöminelerini ve taze un yapmak için kilerdeki buğdaylarını kullanabilirlerdi.
ÇİFTLİKLERİNDEKİ FÜZE TÜM KENTİ YERLE BİR EDEBİLİRDİ
Pam tehdidi 8 yaşındayken kendi gözleriyle görmüştü. ABD’nin silahsız bir nükleer füze denemesinden birisini izlemesi için gece yarısı babası onu uyandırmıştı. Füze yeryüzünün üzerinde yükselip gözden kaybolurken, akabinde gökyüzünü turuncu bir ışıkla aydınlatıyordu. bu biçimdelar bu manzara onu büyülese de şimdilerde bir füzenin inişini yaptığında ne olacağını düşünüyordu. Çiftliklerindeki füze bütün bir kenti yerle bir edebilirdi.
Televizyonun karşısında izledikleri de o kadar gerçekçiydi ki, her an olabilir üzere geliyordu.
YENİ GÜN UYANIYOR…
O gece sıcaklık sıfırın altına düştü, dağlardan bir kar fırtınası geldi ve Ed bir acil durum davetinin sesiyle uyandı. Buzağılardan biri soğuktan donmak üzereydi. Derhal meskene getirip onu ısıttılar ve annesine teslim etmek için yine çiftliğe götürdüler.
Annenin buzağıyı alıp yeniden sürüye katmasını izlerken Ed, “Bu ne kadar harika!” dedi. Çiftliğin üzerinde gezen askeri helikopterler, zirvenin üstündeki silodan gelen hiç bir patlama yoktu. O anda tüm gerilimden uzaklaşmış ve füzenin hala yerin altına gömülü olduğu çiftliğinde, kilometrelerce ötede yaşanan savaşın endişelerinden uzaklaşıp yeni bir günün başlamasının tadını çıkardı.