ABD listelerinde tabuları yıkan ve medeni hakların sadık bir savunucusu olan şarkıcı Harry Belafonte Pazartesi günü 96 yaşında öldü. Temsilcisi Ken Sunshine’a göre sözde Calypso Kralı’nın kalbi buna daha fazla dayanamadı.
Belafonte, 1927’de doğduğu New York’ta, Manhattan’da, Yukarı Batı Yakası’ndaki evinde öldü. Dünyaya daha az ünlü olmayan Harlem mahallesinde geldi. Martinik’ten bir göçmen ve Jamaika’dan genç bir kadının oğlu, gökdelenler kentindeki ırksal çatışma ve hayatın sertliği, 17 yaşında II. Dünya Savaşı sırasında Donanmaya katılmak için okulunu değiştirmesine neden oldu. Vatana olan bağlılığını yerine getiren Harry Belafonte, hayatını çeşitli işlerde aradı.
Sanatçı, kapıcı olarak çalıştığı ve çeşitli gösterilere bilet verildiği zaman mesleğini keşfetti. Oyunculuğa ve müziğe olan ilgisi hayatını tamamen değiştirdi. 50’ler, ayrılmaz Sidney Poitier ile tanışacağı bir oyunculuk akademisinden geçtikten sonraki anıydı. Zaten bir aktör olarak, 1953’te Broadway oyunu ‘Almanac’taki rolüyle Tony Ödülü kazandı.
Üç yıl sonra üçüncü albümü ‘Calypso’ ile 31 hafta ABD listelerinde bir numara olmayı başardı. Ayrıca albüm, bir milyon kopya satan ilk albüm oldu. 1957’de aktris Joan Fontaine ile başrolü paylaştığı ırklararası bir aşk hikayesi olan ‘Güneşte bir ada’ filmine katıldı.
1960’larda şarkıcı, azınlıkların medeni hakları için mücadele bayrağını kaldırdı ve o zamandan beri ırkçılık veya yoksulluğa karşı daha güçlü bir şekilde yükselen seslerden biri oldu. 1963’te, efsanevi “Bir hayalim var” konuşmasıyla sonuçlanan Washington yürüyüşünde Martin Luther King’in işbirliğinden çıkarılmasına yardım etti. Daha önce, 1961’de Frank Sinatra, Başkan John F. Kennedy’nin Beyaz Saray’daki görev süresini birlikte başlattığı galada sahne alması için onu kendisi tuttu.
1968’de Belafonte, istemeden Amerikan televizyonundaki tarihi bir görüntünün kahramanı oldu. Küçük ekranda ilk kez farklı renkteki iki kişi fiziksel teması sürdürdü. Gerçek şu ki, aynı zamanda şarkıcı Petula Clark’ın NBC’deki programına konuk oldu. Bir düet performansı sırasında Belafonte, İngiliz kadının elini sadece eliyle fırçaladı. Programın sponsoru, Petula Clark’ın hakların sahibi olarak reddettiği, seyircinin moralini tehdit edebileceğini savunduğu için hareketi sansürlemeye çalıştı.
ayrıcalıkları olmayanlar için
Harry Belafonte’nin hayatı boyunca, en dezavantajlı durumda olanlara olan bu bağlılığı, onu Güney Afrika’daki ‘apartheid’ veya AIDS’e karşı mücadele gibi dayanışma girişimlerini desteklemeye yöneltti. 90’lardaki en başarılı girişimlerinden biri, aralarında Bruce Springsteen, Bob Dylan, Ray Charles, Paul Simon, Tina Turner ve Bob Dylan’ın da yer aldığı ‘We are the world’ albümü oldu. 63 milyon dolar toplandı ve Afrika’da açlıkla mücadeleye adandı.
1988’de ‘Beetlejuice’ filmi ‘Calypso’ albümünden ‘The banana boat song’ temasını yeniden canlandırdı ve dünya listelerine geri getirdi. Üç kez evli olan Harry Belafonte, 2014 yılında üç Grammy Ödülü ve bir fahri Oscar kazandı.
Belafonte, 1927’de doğduğu New York’ta, Manhattan’da, Yukarı Batı Yakası’ndaki evinde öldü. Dünyaya daha az ünlü olmayan Harlem mahallesinde geldi. Martinik’ten bir göçmen ve Jamaika’dan genç bir kadının oğlu, gökdelenler kentindeki ırksal çatışma ve hayatın sertliği, 17 yaşında II. Dünya Savaşı sırasında Donanmaya katılmak için okulunu değiştirmesine neden oldu. Vatana olan bağlılığını yerine getiren Harry Belafonte, hayatını çeşitli işlerde aradı.
Sanatçı, kapıcı olarak çalıştığı ve çeşitli gösterilere bilet verildiği zaman mesleğini keşfetti. Oyunculuğa ve müziğe olan ilgisi hayatını tamamen değiştirdi. 50’ler, ayrılmaz Sidney Poitier ile tanışacağı bir oyunculuk akademisinden geçtikten sonraki anıydı. Zaten bir aktör olarak, 1953’te Broadway oyunu ‘Almanac’taki rolüyle Tony Ödülü kazandı.
Üç yıl sonra üçüncü albümü ‘Calypso’ ile 31 hafta ABD listelerinde bir numara olmayı başardı. Ayrıca albüm, bir milyon kopya satan ilk albüm oldu. 1957’de aktris Joan Fontaine ile başrolü paylaştığı ırklararası bir aşk hikayesi olan ‘Güneşte bir ada’ filmine katıldı.
1960’larda şarkıcı, azınlıkların medeni hakları için mücadele bayrağını kaldırdı ve o zamandan beri ırkçılık veya yoksulluğa karşı daha güçlü bir şekilde yükselen seslerden biri oldu. 1963’te, efsanevi “Bir hayalim var” konuşmasıyla sonuçlanan Washington yürüyüşünde Martin Luther King’in işbirliğinden çıkarılmasına yardım etti. Daha önce, 1961’de Frank Sinatra, Başkan John F. Kennedy’nin Beyaz Saray’daki görev süresini birlikte başlattığı galada sahne alması için onu kendisi tuttu.
1968’de Belafonte, istemeden Amerikan televizyonundaki tarihi bir görüntünün kahramanı oldu. Küçük ekranda ilk kez farklı renkteki iki kişi fiziksel teması sürdürdü. Gerçek şu ki, aynı zamanda şarkıcı Petula Clark’ın NBC’deki programına konuk oldu. Bir düet performansı sırasında Belafonte, İngiliz kadının elini sadece eliyle fırçaladı. Programın sponsoru, Petula Clark’ın hakların sahibi olarak reddettiği, seyircinin moralini tehdit edebileceğini savunduğu için hareketi sansürlemeye çalıştı.
ayrıcalıkları olmayanlar için
Harry Belafonte’nin hayatı boyunca, en dezavantajlı durumda olanlara olan bu bağlılığı, onu Güney Afrika’daki ‘apartheid’ veya AIDS’e karşı mücadele gibi dayanışma girişimlerini desteklemeye yöneltti. 90’lardaki en başarılı girişimlerinden biri, aralarında Bruce Springsteen, Bob Dylan, Ray Charles, Paul Simon, Tina Turner ve Bob Dylan’ın da yer aldığı ‘We are the world’ albümü oldu. 63 milyon dolar toplandı ve Afrika’da açlıkla mücadeleye adandı.
1988’de ‘Beetlejuice’ filmi ‘Calypso’ albümünden ‘The banana boat song’ temasını yeniden canlandırdı ve dünya listelerine geri getirdi. Üç kez evli olan Harry Belafonte, 2014 yılında üç Grammy Ödülü ve bir fahri Oscar kazandı.