«Bir çocuk yazarı olarak, yazan bir çocuk olarak başladım. Bu hala nadir görülen bir durum. “O sağduyulu bir çocuktu ama bir yazardı.” Luis Mateo Díez, geleneksel olarak 23 Nisan'da Alcalá de Henares'te verilen 2023 Cervantes Ödülü'nü almadan sadece 24 saat önce Milli Kütüphane'de medyayla yaptığı toplantıda kendisini böyle tanımladı.
Ayrıca “kendi dünyasını, kendi coğrafi alanını, kişisel bölgesini yaratma ihtiyacı” ile birleşen ilk mesleğine de dikkat çekti. “Bu, hayal gücünün bir alanını sınırlandırıyor, ona coğrafi bir fizyonomi veriyor ve bu alana bir arada yaşama yönleri sağlıyor” diye belirtti.
Salı günkü ödülle ilgili olarak, bir yazar olarak hedefleyebileceklerinin “bir sınırı” olan ve “gururla” kabul ettiği bu ödülle ilgili olarak, böyle olmanın “iyi” olduğunu düşünmesine rağmen “biraz tedirgin” olduğunu söyledi. Ancak konuşmayla ilgili herhangi bir şeyi açıklamak istemedi çünkü gülerek belirttiği gibi “bu bir sır.” Üniversitede kariyerine bir tur düzenleneceğini açıklamadan önce, “Sadece bu ödülü çok takdir ettiğimi söyleyebilirim” diye vurguladı: “Bir yazar olarak geldiğim yer; Buraya nasıl geldim; Beni ben yapan şey…” “Yaptığım şey, duyması hoş olan bir konuşmaydı. “Yukarı çıkıp ortalığı karıştırmak istemiyorum” dedi.
Yazmak
Leonlu yazara göre, kendi bölgesini yaratma ihtiyacı “yapmak istediğin şeye olan güveni güçlendirir ve aynı zamanda çok besleyicidir, çünkü o bölgede hikayeler ortaya çıkar ve yazmaya devam etmek istediğim şeyi orada bulurum.” Kariyerinde ilerleyen Villablino, kendisinin “yavaş” bir yazar olduğunun farkındadır, ancak zamanla “ısrarcı” bir yazar haline gelerek “üretken bir yazar” haline gelmiştir.
Bu anlamda, yaşı nedeniyle artık yazmanın “kendisine daha pahalıya mal olduğunu”, ancak bu dönemde işinin “en iyi” olduğunu ortaya çıkardı. “Derin bir mesleğim var; daha sonra şekillenen ve hayatın anlatılabileceği fikrine dönüşen bir yazma ihtiyacım var. Ve hayatın yaşanmaktan daha iyi anlatıldığı veya okunduğu ikilemiyle karşı karşıya kalıyorsunuz,” diye düşündü, tüm karakterlerinin “başarısızlığın kahramanları” olduğunu fark etmeden önce, çünkü ona göre “başarısızlık güzel bir kelime.” Kendisinin “kusursuz bir günahkar” olduğunu itiraf etmeden önce, “Tıpkı günah gibi” dedi: “Önceden ölümcül günah işlemek bir teşvikti. Ergenlik ve gençlik yıllarımda bana dünyadaki en faydalı şeylerin özü gibi göründü. “Ölümcül bir günahı itiraf etmenin muazzam sevincini hatırlıyorum.”
Hobiler
Bir yazar olarak hobileriyle ilgili olarak, özellikle mesleğini icra ettiği alanla ilgili olarak pek fazla hobisinin olmadığını itiraf etti. “İç gözlem kapasitesi” nedeniyle “gürültüyle bile” yazabildiğini hatırlamadan önce, “Özel şeylere veya ortamlara ihtiyacım yok” dedi. Gülerek “Oviedo'dayken bile tavernalarda yazdım” dedi. Elbette romanlarının başlığı konusunda net olması gerektiğini kabul etti, “çünkü öykülere vermek istediğim şiirsel nüans genellikle burada gizlidir.”
Ancak merak olarak, bir roman yazarken “olay örgüsünü bitirmemiş olmama ve nasıl sonlanacağını bilmeme rağmen aniden sona erme cümlesi aklıma geliyor” dedi. Üstelik ilham gelirse diye yatağın yanındaki komodinin üzerinde defter bulunduran yazarlardan olmadığını da itiraf etti. «Gece bir anda uyanıyorsunuz ve günlerdir kovaladığınız fikir aklınıza geliyor. Neyse, bunu yazmak için hiç kalkmadım. “Ben her zaman unutmayı tercih ettim” dedi.
Ayrıca “kendi dünyasını, kendi coğrafi alanını, kişisel bölgesini yaratma ihtiyacı” ile birleşen ilk mesleğine de dikkat çekti. “Bu, hayal gücünün bir alanını sınırlandırıyor, ona coğrafi bir fizyonomi veriyor ve bu alana bir arada yaşama yönleri sağlıyor” diye belirtti.
Salı günkü ödülle ilgili olarak, bir yazar olarak hedefleyebileceklerinin “bir sınırı” olan ve “gururla” kabul ettiği bu ödülle ilgili olarak, böyle olmanın “iyi” olduğunu düşünmesine rağmen “biraz tedirgin” olduğunu söyledi. Ancak konuşmayla ilgili herhangi bir şeyi açıklamak istemedi çünkü gülerek belirttiği gibi “bu bir sır.” Üniversitede kariyerine bir tur düzenleneceğini açıklamadan önce, “Sadece bu ödülü çok takdir ettiğimi söyleyebilirim” diye vurguladı: “Bir yazar olarak geldiğim yer; Buraya nasıl geldim; Beni ben yapan şey…” “Yaptığım şey, duyması hoş olan bir konuşmaydı. “Yukarı çıkıp ortalığı karıştırmak istemiyorum” dedi.
Yazmak
Leonlu yazara göre, kendi bölgesini yaratma ihtiyacı “yapmak istediğin şeye olan güveni güçlendirir ve aynı zamanda çok besleyicidir, çünkü o bölgede hikayeler ortaya çıkar ve yazmaya devam etmek istediğim şeyi orada bulurum.” Kariyerinde ilerleyen Villablino, kendisinin “yavaş” bir yazar olduğunun farkındadır, ancak zamanla “ısrarcı” bir yazar haline gelerek “üretken bir yazar” haline gelmiştir.
Bu anlamda, yaşı nedeniyle artık yazmanın “kendisine daha pahalıya mal olduğunu”, ancak bu dönemde işinin “en iyi” olduğunu ortaya çıkardı. “Derin bir mesleğim var; daha sonra şekillenen ve hayatın anlatılabileceği fikrine dönüşen bir yazma ihtiyacım var. Ve hayatın yaşanmaktan daha iyi anlatıldığı veya okunduğu ikilemiyle karşı karşıya kalıyorsunuz,” diye düşündü, tüm karakterlerinin “başarısızlığın kahramanları” olduğunu fark etmeden önce, çünkü ona göre “başarısızlık güzel bir kelime.” Kendisinin “kusursuz bir günahkar” olduğunu itiraf etmeden önce, “Tıpkı günah gibi” dedi: “Önceden ölümcül günah işlemek bir teşvikti. Ergenlik ve gençlik yıllarımda bana dünyadaki en faydalı şeylerin özü gibi göründü. “Ölümcül bir günahı itiraf etmenin muazzam sevincini hatırlıyorum.”
Hobiler
Bir yazar olarak hobileriyle ilgili olarak, özellikle mesleğini icra ettiği alanla ilgili olarak pek fazla hobisinin olmadığını itiraf etti. “İç gözlem kapasitesi” nedeniyle “gürültüyle bile” yazabildiğini hatırlamadan önce, “Özel şeylere veya ortamlara ihtiyacım yok” dedi. Gülerek “Oviedo'dayken bile tavernalarda yazdım” dedi. Elbette romanlarının başlığı konusunda net olması gerektiğini kabul etti, “çünkü öykülere vermek istediğim şiirsel nüans genellikle burada gizlidir.”
Ancak merak olarak, bir roman yazarken “olay örgüsünü bitirmemiş olmama ve nasıl sonlanacağını bilmeme rağmen aniden sona erme cümlesi aklıma geliyor” dedi. Üstelik ilham gelirse diye yatağın yanındaki komodinin üzerinde defter bulunduran yazarlardan olmadığını da itiraf etti. «Gece bir anda uyanıyorsunuz ve günlerdir kovaladığınız fikir aklınıza geliyor. Neyse, bunu yazmak için hiç kalkmadım. “Ben her zaman unutmayı tercih ettim” dedi.