Cervantes Enstitüsü müdürü Luis García Montero, dün “hayat iyi uyduğunda güzeldir” dedi. Üyesi olduğu Joan Margarit şiir ödülü jürisi, Kral 6. Felipe’nin dün New York’ta kendisine takdim ettiği “sağlam bir uluslararası işbirliği ruhuyla” ödüle adını veren Katalan şairin İspanyolca’ya çevirdiği şair Sharon Olds için önerilen adaylar arasında yer alırken bu mısranın gözünden kaçmadı.
Şiirin misyonunun “her zaman unsurlara karşı yardım, savunma ve rahatlık sağlamak olduğunu” hatırlatan hükümdar, tam olarak “şiirin okuyucuları üzerinde yarattığı derin kişisel etkiyi” iddia etmekle ilgiliydi.
Pulitzer Şiir Ödülü ve Ulusal Eleştirmenler Birliği Ödülü’ne layık görülen seksen yaşındaki Kaliforniyalı şair, bu övgülerde şimdiden iyinin ve kötünün ötesinde olabilirdi, ancak dün, son yıllarında yalnızca hayran olduğu ve yaymak istediği yazarları çevirmeyi seçen Katalan şairle kurduğu dostluğu hatırlayınca gözleri nemlendi. Onu harekete geçiren, ödülün ilk baskısının açılışında, kaderin bu göz kırpmasıydı ve ödülü, bunun için okyanusu aşıp Büyük Elma’ya giden yakışıklı bir kralın elinden alması gerekmiyordu. Aslında, işini karakterize eden saygısızlıkla Olds, hükümdarın önünde rahatlayarak itiraf etti: “Çok fazla eğilmek zorunda kalmaktan korktum,” dedi ona masum ve yaramaz arasında. Elbette onun karakterine uymayan bir şey.
2005 yılında, dönemin First Lady’si Laura Bush, onu Irak’ın işgaline karşı protestolar düzenlendiği sırada Washington’da düzenlenen Ulusal Kitap Festivali’ne davet etme hatasını yaptı. Yaşlılar, “bu ulusun özlediği özgürlük, hoşgörü ve çeşitliliğe karşı” başka bir ülkeyi ve başka bir kültürü işgal etmeye karar veren “şovenist” bir hükümetin küstahlığına karşı bir manifestoya dönüşen bir mektupla daveti alenen reddederek onu şaşırttı. Çalışmasında olduğu gibi, okuyucuyu şok ederek tepkiyi büyütmeyi başardı. “Seninle ekmek kırma düşüncesine dayanamadım” diye yazdı. «Seninle yemek yemek için oturursam, Bush yönetiminin vahşi ve despotça olduğunu düşündüğüm eylemlerini desteklemek gibi olacağını biliyorum. Masanızdaki temiz örtüyü, parıldayan bıçakları ve mumların alevini düşündüm ve dayanamadım.
Jüri kesin olarak değer vermiş, “İhtiyar’ın gerçeğe olan bağlılığı ve şiirlerinde hayatın acımasız varlığının” altını çizdiği kararında. “İptal kültürünün olduğu zamanlarda ve pek çok kişinin, insanın gözyaşının ürettiği şiirlerin aynısını bir makinenin yazabileceğini düşündüğü bir zamanda, özel bir anlam kazanan bir şey.”
Eskiler, kültürün ne olduğunu bilmiyordu, hatta onun sert şiirinin panzehir olabileceğini bilmiyordu, ama dün bir basın toplantısında yapay zekanın manzum çalışması hakkında bir fikri olduğunu söyledi. “Onları dikkate değer bulmuyorum, yazarın duygularıyla ilgili bir şeylerden yoksunlar.”
García Montero, ödüller kazanmak ve topluma bir tiksinti olarak hizmet etmek için, onu taklit etmeye çalışan makinelerin onunki gibi “ikiyüzlülük masasında sindirilemeyecek” şiirler yapmak zorunda kalacaklarını hatırladı. “Sharon Olds oturmaz, yalan masasına da oturmaz,” diye bitirdi sözlerini. Felipe’nin taç giymeden önce açılışını yaptığı New York’taki Instituto Cervantes’in bulunduğu tarihi Amster Yard binasının bahçelerinde dün gece örgüleri havada, elinde bastonu, dün gece iyi giden başka bir kültürel kafiyeyle keyifle yürüdü.
Şiirin misyonunun “her zaman unsurlara karşı yardım, savunma ve rahatlık sağlamak olduğunu” hatırlatan hükümdar, tam olarak “şiirin okuyucuları üzerinde yarattığı derin kişisel etkiyi” iddia etmekle ilgiliydi.
Pulitzer Şiir Ödülü ve Ulusal Eleştirmenler Birliği Ödülü’ne layık görülen seksen yaşındaki Kaliforniyalı şair, bu övgülerde şimdiden iyinin ve kötünün ötesinde olabilirdi, ancak dün, son yıllarında yalnızca hayran olduğu ve yaymak istediği yazarları çevirmeyi seçen Katalan şairle kurduğu dostluğu hatırlayınca gözleri nemlendi. Onu harekete geçiren, ödülün ilk baskısının açılışında, kaderin bu göz kırpmasıydı ve ödülü, bunun için okyanusu aşıp Büyük Elma’ya giden yakışıklı bir kralın elinden alması gerekmiyordu. Aslında, işini karakterize eden saygısızlıkla Olds, hükümdarın önünde rahatlayarak itiraf etti: “Çok fazla eğilmek zorunda kalmaktan korktum,” dedi ona masum ve yaramaz arasında. Elbette onun karakterine uymayan bir şey.
2005 yılında, dönemin First Lady’si Laura Bush, onu Irak’ın işgaline karşı protestolar düzenlendiği sırada Washington’da düzenlenen Ulusal Kitap Festivali’ne davet etme hatasını yaptı. Yaşlılar, “bu ulusun özlediği özgürlük, hoşgörü ve çeşitliliğe karşı” başka bir ülkeyi ve başka bir kültürü işgal etmeye karar veren “şovenist” bir hükümetin küstahlığına karşı bir manifestoya dönüşen bir mektupla daveti alenen reddederek onu şaşırttı. Çalışmasında olduğu gibi, okuyucuyu şok ederek tepkiyi büyütmeyi başardı. “Seninle ekmek kırma düşüncesine dayanamadım” diye yazdı. «Seninle yemek yemek için oturursam, Bush yönetiminin vahşi ve despotça olduğunu düşündüğüm eylemlerini desteklemek gibi olacağını biliyorum. Masanızdaki temiz örtüyü, parıldayan bıçakları ve mumların alevini düşündüm ve dayanamadım.
Jüri kesin olarak değer vermiş, “İhtiyar’ın gerçeğe olan bağlılığı ve şiirlerinde hayatın acımasız varlığının” altını çizdiği kararında. “İptal kültürünün olduğu zamanlarda ve pek çok kişinin, insanın gözyaşının ürettiği şiirlerin aynısını bir makinenin yazabileceğini düşündüğü bir zamanda, özel bir anlam kazanan bir şey.”
Eskiler, kültürün ne olduğunu bilmiyordu, hatta onun sert şiirinin panzehir olabileceğini bilmiyordu, ama dün bir basın toplantısında yapay zekanın manzum çalışması hakkında bir fikri olduğunu söyledi. “Onları dikkate değer bulmuyorum, yazarın duygularıyla ilgili bir şeylerden yoksunlar.”
García Montero, ödüller kazanmak ve topluma bir tiksinti olarak hizmet etmek için, onu taklit etmeye çalışan makinelerin onunki gibi “ikiyüzlülük masasında sindirilemeyecek” şiirler yapmak zorunda kalacaklarını hatırladı. “Sharon Olds oturmaz, yalan masasına da oturmaz,” diye bitirdi sözlerini. Felipe’nin taç giymeden önce açılışını yaptığı New York’taki Instituto Cervantes’in bulunduğu tarihi Amster Yard binasının bahçelerinde dün gece örgüleri havada, elinde bastonu, dün gece iyi giden başka bir kültürel kafiyeyle keyifle yürüdü.