Ana Vega Pérez de Arlucea
22 Kasım 2024 Cuma, 00:13
Yorum
olman gerekiyor kayıtlı Bu işlevselliğe erişmek için.
Giriş yapmak
Pirinç hasadı bir aydan biraz daha uzun bir süre önce sona erdi, ancak Valensiya'nın l'Horta-Albufera bölgesinin sakinleri ve çiftçileri için bu sanki çok uzun zaman önceymiş gibi görünecek. Suyun onlara getirdiği tüm talihsizliklere rağmen en azından bu yılki pirinç hasadını kaybetme endişesi duymalarına gerek kalmadı. Pirinç, eylül sonu ile ekim başı arasında hasat ediliyor, dolayısıyla üzerinde büyüdüğü topraklar DANA tarafından harap edildiğinde zaten güvendeydi. İşin kötü yanı, Alfafar, Benetússer, Massanassa, Algemesi, Catarroja veya Sedaví gibi Albufera'nın pirincinin yanında ve onun pirinci için yaşayan kasabalardaki felaketten bahsetmeyi bıraktığında, bir sonraki hasat için endişelenmek zorunda kalacaklar.
Valencia Menşeli Pirinç içeren tahılın büyük bir kısmının yetiştirildiği Albufera doğal parkında biriken muazzam miktarda çamur, plastik atık ve diğer kirletici maddeler nedeniyle çevre açısından kırmızı alarm haftalardır açık.
Şimdi, tarlaların 'perellonà' ya da kışın sular altında kalmasıyla meşgul olmaları gerektiğinde, Huerta Sur'un 'tutukçuları' etkilenen arazileri temizliyor (üretim alanının yaklaşık üçte biri) ve Analiz veya çalışmaların yürüttüğü parmakları çaprazlıyorlar bahara kadar ekim sürecine yeşil ışık yakılır ve pirinç bitkileri doğal bir “filtre” olarak geleneksel işlerini yürütebilir. Onlar için çok az şey yapabilirim ama Valensiya pirincine ve onun işçilerine ne kadar borçlu olduğumuzu hatırlayabiliyorum.
Şu anda, Endülüs (özellikle Sevilla'nın Guadalquivir bataklıklarında), Katalonya (Tarragona'daki Ebro deltası) ve Extremadura (Guadiana ovaları) gibi İspanya'nın diğer bölgelerinde pirinç üretimi Valensiya kadar önemli veya ondan daha fazla. Bilgilerinin, tohumlarının ve emeklerinin neredeyse tamamı Levanten sulak alanlarından geliyordu. Mükemmel paella ve pirincin nasıl pişirileceği veya kullanılacağına dair bilgilerin çoğu da oradan geldi.
Hükümet girişimi
İlginç bir şekilde bu, İspanyolları pirinç korkusunu kaybetmeye teşvik eden bir hükümet girişimiydi. 19 Kasım 1927'de, merkezi Valensiya'nın başkentinde bulunan ve amaçları sektörün ticari çıkarlarını sağlamak, minimum fiyatları belirlemek, tüketimini teşvik etmek ve ürünün ihracatını artırmak olan bir kurum olan Ulusal Pirinç Konsorsiyumu, kraliyet kararnamesi ile oluşturuldu. .
Valensiya, Castellón, Alicante ve Tarragona eyaletlerindeki tarım arazisi sahipleri, çiftçiler, ürün işleyicileri ve ihracat tüccarları Konsorsiyuma katılmak zorundaydı; onlar da ayrıca bir giriş ücreti, başka bir yıllık ücret ve her bir metrik kental için ek ücret ödemek zorundaydı. işledikleri pirinç. Zorunlu üyelere göre bu, çok az faydası olan veya hiç faydası olmayan bir suiistimal gibi görünürken, dışlananlar (Murcia, Albacete, Seville veya Girona'daki pirinç çiftçileri) bu durumun kötü olduğunu haykırdı.
Bu proje darmadağın oldu ve konsorsiyum Mart 1930'da feshedildi, ancak 28 aylık ömrü oldukça değerliydi. “İspanyol pirincinin dünya üstünlüğünü” yaymak için bir reklam afişi yarışması düzenledi, bilgilendirici konferanslar ve tadımlar düzenledi ve 1929'da Barselona Uluslararası Sergisi ve Seville İbero-Amerikan Sergisi'nde bilgilendirici pavyonlar kurdu. Her iki şehirdeki otellerin menülerinde pirinç yemekleri sunuluyor.
Hatta ülkenin her köşesine, mutfaklı kamyonetlerle ulaşmak, insanlara ücretsiz ve tadım da dahil olmak üzere pirinç bazlı çeşitli tariflerin nasıl hazırlanacağını öğretmek için bir plan bile vardı. Basın ayrıca “pirinç için özür dileyen talimatlar ve onu çeşitli şekillerde baharatlamak için formlar içeren broşürler” dağıtacaklarını duyurdu. Pirincin gastronomik olanaklarını konu alan anıtsal bir eserin yayınlanması için geçenlerde burada bahsettiğimiz ünlü şef Ignacio Domènech ve Valensiyalı ressam José Segrelles işe alındı. Biri tarifleri yazarken diğeri resimliyordu.
Konsorsiyumun aniden tasfiye edilmesi, pirinç tarifi kitabının gün ışığına çıkmaması anlamına geliyordu, ancak gerçekte iş zaten yapılmıştı. Tüm bu çalışmaların meyvesi olarak, 1932'de Domènech, '160 pirinç yemeği' başlıklı anıtsal bir kitap yayınladı ve kısa bir süre sonra, orijinal barakanın belgeleri ve kaynakları, farklı mirasçıları (İspanya Pirinç İhracatçıları Birliği) tarafından kullanıldı. , Pirinç Üreticileri Federasyonu ve Ulusal Pirinç Birliği) 1933 ile 1956 yılları arasında birkaç küçük kitap yayınlamaya karar verdi.
Hepsi Segrelles ve Domènech'in hazırladıklarına dayanıyordu ve 'Pilav Yemek Tarifleri'nin birbirini takip eden baskıları sayfa sayısı, resimler veya pişirme formülleri açısından birbirinden farklı olmasına rağmen, bu tariflerle yapılabilecek hemen hemen her şeyin bir özetidirler. Vazgeçilmez Valensiya paellasından arroz a banda, a la zamorana veya con leche'ye kadar bu içerik. Yıllarca mağazalarda dağıtıldılar ve birkaç nesil onlarla birlikte 'pirinç' yapmayı öğrendi, böylece sonunda konsorsiyum zafer kazandı. Gerçi Cid bunu öldükten sonra yaptı.
Yorum
Hata bildir
22 Kasım 2024 Cuma, 00:13
Yorum
olman gerekiyor kayıtlı Bu işlevselliğe erişmek için.
Giriş yapmak
Pirinç hasadı bir aydan biraz daha uzun bir süre önce sona erdi, ancak Valensiya'nın l'Horta-Albufera bölgesinin sakinleri ve çiftçileri için bu sanki çok uzun zaman önceymiş gibi görünecek. Suyun onlara getirdiği tüm talihsizliklere rağmen en azından bu yılki pirinç hasadını kaybetme endişesi duymalarına gerek kalmadı. Pirinç, eylül sonu ile ekim başı arasında hasat ediliyor, dolayısıyla üzerinde büyüdüğü topraklar DANA tarafından harap edildiğinde zaten güvendeydi. İşin kötü yanı, Alfafar, Benetússer, Massanassa, Algemesi, Catarroja veya Sedaví gibi Albufera'nın pirincinin yanında ve onun pirinci için yaşayan kasabalardaki felaketten bahsetmeyi bıraktığında, bir sonraki hasat için endişelenmek zorunda kalacaklar.
Valencia Menşeli Pirinç içeren tahılın büyük bir kısmının yetiştirildiği Albufera doğal parkında biriken muazzam miktarda çamur, plastik atık ve diğer kirletici maddeler nedeniyle çevre açısından kırmızı alarm haftalardır açık.
Şimdi, tarlaların 'perellonà' ya da kışın sular altında kalmasıyla meşgul olmaları gerektiğinde, Huerta Sur'un 'tutukçuları' etkilenen arazileri temizliyor (üretim alanının yaklaşık üçte biri) ve Analiz veya çalışmaların yürüttüğü parmakları çaprazlıyorlar bahara kadar ekim sürecine yeşil ışık yakılır ve pirinç bitkileri doğal bir “filtre” olarak geleneksel işlerini yürütebilir. Onlar için çok az şey yapabilirim ama Valensiya pirincine ve onun işçilerine ne kadar borçlu olduğumuzu hatırlayabiliyorum.
Şu anda, Endülüs (özellikle Sevilla'nın Guadalquivir bataklıklarında), Katalonya (Tarragona'daki Ebro deltası) ve Extremadura (Guadiana ovaları) gibi İspanya'nın diğer bölgelerinde pirinç üretimi Valensiya kadar önemli veya ondan daha fazla. Bilgilerinin, tohumlarının ve emeklerinin neredeyse tamamı Levanten sulak alanlarından geliyordu. Mükemmel paella ve pirincin nasıl pişirileceği veya kullanılacağına dair bilgilerin çoğu da oradan geldi.
Hükümet girişimi
İlginç bir şekilde bu, İspanyolları pirinç korkusunu kaybetmeye teşvik eden bir hükümet girişimiydi. 19 Kasım 1927'de, merkezi Valensiya'nın başkentinde bulunan ve amaçları sektörün ticari çıkarlarını sağlamak, minimum fiyatları belirlemek, tüketimini teşvik etmek ve ürünün ihracatını artırmak olan bir kurum olan Ulusal Pirinç Konsorsiyumu, kraliyet kararnamesi ile oluşturuldu. .
Valensiya, Castellón, Alicante ve Tarragona eyaletlerindeki tarım arazisi sahipleri, çiftçiler, ürün işleyicileri ve ihracat tüccarları Konsorsiyuma katılmak zorundaydı; onlar da ayrıca bir giriş ücreti, başka bir yıllık ücret ve her bir metrik kental için ek ücret ödemek zorundaydı. işledikleri pirinç. Zorunlu üyelere göre bu, çok az faydası olan veya hiç faydası olmayan bir suiistimal gibi görünürken, dışlananlar (Murcia, Albacete, Seville veya Girona'daki pirinç çiftçileri) bu durumun kötü olduğunu haykırdı.
Bu proje darmadağın oldu ve konsorsiyum Mart 1930'da feshedildi, ancak 28 aylık ömrü oldukça değerliydi. “İspanyol pirincinin dünya üstünlüğünü” yaymak için bir reklam afişi yarışması düzenledi, bilgilendirici konferanslar ve tadımlar düzenledi ve 1929'da Barselona Uluslararası Sergisi ve Seville İbero-Amerikan Sergisi'nde bilgilendirici pavyonlar kurdu. Her iki şehirdeki otellerin menülerinde pirinç yemekleri sunuluyor.
Hatta ülkenin her köşesine, mutfaklı kamyonetlerle ulaşmak, insanlara ücretsiz ve tadım da dahil olmak üzere pirinç bazlı çeşitli tariflerin nasıl hazırlanacağını öğretmek için bir plan bile vardı. Basın ayrıca “pirinç için özür dileyen talimatlar ve onu çeşitli şekillerde baharatlamak için formlar içeren broşürler” dağıtacaklarını duyurdu. Pirincin gastronomik olanaklarını konu alan anıtsal bir eserin yayınlanması için geçenlerde burada bahsettiğimiz ünlü şef Ignacio Domènech ve Valensiyalı ressam José Segrelles işe alındı. Biri tarifleri yazarken diğeri resimliyordu.
Konsorsiyumun aniden tasfiye edilmesi, pirinç tarifi kitabının gün ışığına çıkmaması anlamına geliyordu, ancak gerçekte iş zaten yapılmıştı. Tüm bu çalışmaların meyvesi olarak, 1932'de Domènech, '160 pirinç yemeği' başlıklı anıtsal bir kitap yayınladı ve kısa bir süre sonra, orijinal barakanın belgeleri ve kaynakları, farklı mirasçıları (İspanya Pirinç İhracatçıları Birliği) tarafından kullanıldı. , Pirinç Üreticileri Federasyonu ve Ulusal Pirinç Birliği) 1933 ile 1956 yılları arasında birkaç küçük kitap yayınlamaya karar verdi.
Hepsi Segrelles ve Domènech'in hazırladıklarına dayanıyordu ve 'Pilav Yemek Tarifleri'nin birbirini takip eden baskıları sayfa sayısı, resimler veya pişirme formülleri açısından birbirinden farklı olmasına rağmen, bu tariflerle yapılabilecek hemen hemen her şeyin bir özetidirler. Vazgeçilmez Valensiya paellasından arroz a banda, a la zamorana veya con leche'ye kadar bu içerik. Yıllarca mağazalarda dağıtıldılar ve birkaç nesil onlarla birlikte 'pirinç' yapmayı öğrendi, böylece sonunda konsorsiyum zafer kazandı. Gerçi Cid bunu öldükten sonra yaptı.
Yorum
Hata bildir