celikci
New member
Geçen yıl İngiltere’nin Cotswolds bölgesindeki Winchcombe kasabasına düşen bir göktaşı, Dünya’dakinin neredeyse birebir olan su içeriyordu.
Bu, uzaydan gelen kayaların, milyarlarca yıl evvel, gezegenin birinci vakit içinderında su da dahil olmak üzere kıymetli kimyasal bileşenleri getirdiği fikrini destekliyor.
Göktaşı, İngiltere’de kurtarılan en değerli göktaşı olarak kabul ediliyor.
Detaylı tahlillerini yayımlayan bilim insanları, sonuçların fazlaca değerli bilgiler sağladığını söylüyor.
Dev bir ateş topunun gece gökyüzünü aydınlatmasının akabinde, insanların bahçelerinden, yollarından ve tarlalardan 500 gramdan fazla kararmış moloz toplandı.
Ufalanan kalıntılar, Londra Tabiat Tarihi Müzesi’nde (NHM) dikkatlice kataloglandı ve çabucak sonrasında araştırmaları için Avrupa’daki takımlara ödünç verildi.
Su, göktaşının yükünün %11’ini oluşturuyordu ve Dünya’daki suya hayli misal bir oranda hidrojen atomu içeriyordu.
Bazı bilim insanları, göktaşının su da dahil olmak üzere uçucu içeriğinin birçoklarını buharlaştıracak kadar sıcak olduğunu söylüyor.
Bugün Dünya’da bu kadar fazlaca suyun olması -yüzeyinin %70’i okyanuslarla kaplı- daha sonradan su eklendiğini düşündürüyor.
Bazıları bunun donmuş su içeren kuyruklu yıldızlardan gelmiş olabileceğini söylüyor fakat kimyaları pek uyumlu değil.
Winchcombe’ye düşen göktaşı üzere Winchcombe karbonlu kondritlerin yapısıysa mutlaka o denli.
Ve Dünya’ya düşmesinden 12 saatten daha kısa bir süre daha sonra toplanmış olması, toprağın suyunu yahut rastgele diğer bir maddeyi hayli az emdiği manasına gelir.
Londra Tabiat Tarihi Müzesi’nden Dr Ashley King, BBC News’e verdiği demeçte, “Diğer tüm göktaşlarının kalitesi karasal ortam tarafınca bir biçimde bozuldu” dedi.
“Ama Winchcombe, toplanma suratı niçiniyle farklı.
“Bu, onu ölçtüğümüzde, baktığımız bileşimin bizi 4,6 milyar yıl önceye, Güneş Sistemi’nin başlangıcındaki bileşime götürdüğünü biliyoruz.”
Yeni tahliller göktaşının kökenini de doğruluyor.
Ateş topunun kamera manzaraları, araştırmacıların epeyce kesin bir yörünge üzerinde çalışmasına imkan sağladı.
Geriye yanlışsız hesaplandığında bu, göktaşının Mars ve Jüpiter’in içinde kalan asteroit neslinden geldiğini gösteriyor.
Daha ileri araştırmalar, muhtemelen bir çarpışmada, bir ana asteroitin en üstteki birkaç metresinden düştüğünü ortaya koyuyor.
Göktaşındaki neon üzere belli atomların sayısı Dünya’ya varmasının yalnızca 200.000 ila 300.000 yıl sürdüğünü ortaya koyuyor.
Londra Tabiat Tarihi Müzesi’nden Dr Helena Bates, “0.2-0.3 milyon yıl kulağa pek uzun bir süre üzere geliyor lakin jeolojik açıdan bakıldığında aslında hayli hızlı” diyor.
“Karbonlu kondritler buraya süratle gelmeli, yoksa hayli ufalanırlar, öylece parçalanır sarfiyatlar.”
“DAHA FAZLA SIR AÇIĞA ÇIKACAK”
Science Advances mecmuasının bu haftaki sayısında yer alan bilim insanlarının birinci tahlili, Winchcombe’un özelliklerine sadece bir genel bakış niteliğinde.
Meteoritics & Planetary Science mecmuasının bir sayısında kısa bir süre ortasında uzmanlık mevzularıyla ilgili bir düzine makale daha çıkacak.
Ve onlar bile son kelam olmayacak.
Glasgow Üniversitesi’nden Dr Luke Daly, “Araştırmacılar, bu örnek üzerinde senelerca çalışmaya devam ederek, Güneş Sistemimizin kökenlerine ait daha fazla sırrı açığa çıkaracaklar” dedi.
Bu, uzaydan gelen kayaların, milyarlarca yıl evvel, gezegenin birinci vakit içinderında su da dahil olmak üzere kıymetli kimyasal bileşenleri getirdiği fikrini destekliyor.
Göktaşı, İngiltere’de kurtarılan en değerli göktaşı olarak kabul ediliyor.
Detaylı tahlillerini yayımlayan bilim insanları, sonuçların fazlaca değerli bilgiler sağladığını söylüyor.
Dev bir ateş topunun gece gökyüzünü aydınlatmasının akabinde, insanların bahçelerinden, yollarından ve tarlalardan 500 gramdan fazla kararmış moloz toplandı.
Ufalanan kalıntılar, Londra Tabiat Tarihi Müzesi’nde (NHM) dikkatlice kataloglandı ve çabucak sonrasında araştırmaları için Avrupa’daki takımlara ödünç verildi.
Su, göktaşının yükünün %11’ini oluşturuyordu ve Dünya’daki suya hayli misal bir oranda hidrojen atomu içeriyordu.
Bazı bilim insanları, göktaşının su da dahil olmak üzere uçucu içeriğinin birçoklarını buharlaştıracak kadar sıcak olduğunu söylüyor.
Bugün Dünya’da bu kadar fazlaca suyun olması -yüzeyinin %70’i okyanuslarla kaplı- daha sonradan su eklendiğini düşündürüyor.
Bazıları bunun donmuş su içeren kuyruklu yıldızlardan gelmiş olabileceğini söylüyor fakat kimyaları pek uyumlu değil.
Winchcombe’ye düşen göktaşı üzere Winchcombe karbonlu kondritlerin yapısıysa mutlaka o denli.
Ve Dünya’ya düşmesinden 12 saatten daha kısa bir süre daha sonra toplanmış olması, toprağın suyunu yahut rastgele diğer bir maddeyi hayli az emdiği manasına gelir.
Londra Tabiat Tarihi Müzesi’nden Dr Ashley King, BBC News’e verdiği demeçte, “Diğer tüm göktaşlarının kalitesi karasal ortam tarafınca bir biçimde bozuldu” dedi.
“Ama Winchcombe, toplanma suratı niçiniyle farklı.
“Bu, onu ölçtüğümüzde, baktığımız bileşimin bizi 4,6 milyar yıl önceye, Güneş Sistemi’nin başlangıcındaki bileşime götürdüğünü biliyoruz.”
Yeni tahliller göktaşının kökenini de doğruluyor.
Ateş topunun kamera manzaraları, araştırmacıların epeyce kesin bir yörünge üzerinde çalışmasına imkan sağladı.
Geriye yanlışsız hesaplandığında bu, göktaşının Mars ve Jüpiter’in içinde kalan asteroit neslinden geldiğini gösteriyor.
Daha ileri araştırmalar, muhtemelen bir çarpışmada, bir ana asteroitin en üstteki birkaç metresinden düştüğünü ortaya koyuyor.
Göktaşındaki neon üzere belli atomların sayısı Dünya’ya varmasının yalnızca 200.000 ila 300.000 yıl sürdüğünü ortaya koyuyor.
Londra Tabiat Tarihi Müzesi’nden Dr Helena Bates, “0.2-0.3 milyon yıl kulağa pek uzun bir süre üzere geliyor lakin jeolojik açıdan bakıldığında aslında hayli hızlı” diyor.
“Karbonlu kondritler buraya süratle gelmeli, yoksa hayli ufalanırlar, öylece parçalanır sarfiyatlar.”
“DAHA FAZLA SIR AÇIĞA ÇIKACAK”
Science Advances mecmuasının bu haftaki sayısında yer alan bilim insanlarının birinci tahlili, Winchcombe’un özelliklerine sadece bir genel bakış niteliğinde.
Meteoritics & Planetary Science mecmuasının bir sayısında kısa bir süre ortasında uzmanlık mevzularıyla ilgili bir düzine makale daha çıkacak.
Ve onlar bile son kelam olmayacak.
Glasgow Üniversitesi’nden Dr Luke Daly, “Araştırmacılar, bu örnek üzerinde senelerca çalışmaya devam ederek, Güneş Sistemimizin kökenlerine ait daha fazla sırrı açığa çıkaracaklar” dedi.