12 Haziran 2024 Çarşamba 01:03
| 01:37'de güncellendi.
Yorum
olman gerekiyor kayıtlı Bu işlevselliğe erişmek için.
Giriş yapmak
Fransız şarkılarının ikonu Françoise Hardy, oğlu Thomas Dutronc'un Instagram'da duyurduğu üzere bu Salı günü 80 yaşında hayatını kaybetti. En büyük başarısı 'Tous les garçons et les filles' olan sanatçı, Fransa sınırları dışında tanınan ilk Fransız pop şarkıcılarından ve 'yé-yé dalgasının' en büyük temsilcilerinden biriydi. Hatta kendisi, Amerikan dergisi Rolling Stone'un 2023 yılı tüm zamanların en iyi 200 şarkıcısı sıralamasında Fransa'yı temsil eden tek kişiydi. 2004 yılında ilk kanser teşhisi kondu ve ölümcül bir hastalığın ve büyük acıların kurbanı oldu. Ocak ayında geçmişti. , Başkan Emmanuel Macron'dan Fransa'nın ötenaziyi yasallaştırması için gerekli prosedürleri hızlandırmasını istedi.
Françoise Hardy, Amerikan şarkısı 'It Hurts to Say Goodbye'ın enstrümantal versiyonunu duyduğunda çok gençti ve melodiye aşık oldu. Büyük besteci Serge Gainsbourgh şarkı sözlerini sağladı ve böylece Fransızca'da “Comment te dire adieu” olarak adlandırılan ezici bir pop hiti doğdu. Dünya, o zamanlar hala Germen edebiyatı öğrencisi olan, beste yapan, gitar çalan ve Paris'teki kulüplerde şarkı söyleyen bu utangaç kıza çok çabuk aşık oldu. Bu bir aşktı. Françoise Madeleine Hardy, 1961'de Disques Vogue etiketiyle anlaşma imzaladı ve 'Tous les garçons et les filles' adlı şarkısı, ertesi yılın 28 Ekim gecesi, henüz 18 yaşındayken müzikal bir arada yayınlandı. Ulusal referandumun sonuçları.
Aşkın zevklerini bilmediğinden pişmanlık duyan bir gencin hikayesi, milyonlarca “bekarın” satıldığı türden eski bir hit haline geldi ve yé-yé tarzının özü olarak görülmeye başlandı. Ertesi yıl Monako'yu 'L'amor s'en va' adlı şarkıyla temsil etti; bu başlık aynı zamanda karakteristik melankolik tonu da örneklendiriyordu. Kazanamadı ama yine bir klasik daha ortaya çıkardı. Sadece birkaç yıl içinde genç kadın, dünya çapında en büyük projeksiyona sahip Fransız şarkıcılardan biri oldu.
Bir efsane doğdu
Bir efsane doğmuştu ama kimliği daha sonra, kendisini şehirli, kararlı, kendi tarzına sahip, çok güzel, biraz mesafeli genç Parisli kadının arketipine dönüştüren bir tür Pygmalion olan fotoğrafçı Jean Maríe Perier ile tanıştığında ortaya çıktı. ve zarif bir şekilde pop. Zaferler birbirini takip etti ve Hardy, France Gall ve Jane Birkin'in de hüküm süreceği Fransız müzik Olympus'una yükseldi.
Françoise Hardy aynı zamanda bir moda ikonuydu. Çift cinsiyetli fiziği ve sağduyusu, Brigitte Bardot gibi coşkulu yıldızlarla mesafeleri işaret ediyordu. Modacı Paco Rabanne'nin fütüristik metalik elbiselerini mükemmel bir şekilde giydi ve 'Paris Match' gibi dergiler için model oldu. Ünlü Amerikalı fotoğrafçı William Klein onu siyah beyazla ölümsüzleştirdi. Fransız şarkıcı aynı zamanda 'İsveç'te Bir Kale' gibi filmlerle veya 'Nasılsın, Pussycat?' gibi Hollywood endüstrisinin klasik filmleriyle beyazperdeye sıçradı. veya 'Grand Prix', en dikkate değer başlıkları arasında. Her ne kadar bunlar açıkça müzikle damgalanmış profesyonel bir kariyerde yalnızca birkaç film gösterimi olsa da.
Ancak eğlence dünyasının ve günlük yaşamın yarattığı imaj her zaman bir arada olmuyor. Françoise Hardy sadece Yves Saint Laurent, André Courrèges veya Paco Rabanne için şarkı söyleyen ve modellik yapan, Jean Luc Godard ve John Frankenheimer için oyunculuk yapan veya Bob Dylan gibi ünlüleri baştan çıkaran bir kız değildi. Uzun saçları ve doğuştan gelen “cazibesi”, yedi yıl önce yayınlanan 'Maymunların Umutsuzluğu ve Diğer Önemsiz Şeyler' adlı otobiyografisinde büyük ölçüde anlattığı karmaşık bir yaşamı gizliyordu.
Yukarıdaki görselde Françoise Hardy, 1965 yılında Paris'te konser verdikten sonra diğer Fransız şarkıcılarla birlikte; aşağıda, 1970 yılında bir televizyon programına katılmadan önce ve son olarak 1991 yılında oğlu Thomas Dutronc ile Korsika'daki evinde.
AFP
Anılar, acı dolu bir geçmişe sahip, belli bir sahtekarlık sendromundan ve sahne korkusundan mustarip, maruz kaldığı fotoğraf kuşatmasına hiçbir zaman pek iyi dayanamayan birini ortaya koyuyor. Dahası, jet sosyeteyle omuz omuza çalışan ve 'Paris Match' ya da Fransa'nın en önemli müzik dergisi 'Salut les copains'in kapaklarında rol alan sofistike genç kadın, Dickensvari bir çocukluk geçirmişti.
Ayrıcalıklı bir genç kadın olarak görünüşü aldatıcıydı. Bekar bir annenin kızıydı ve maddi durumu kısıtlıydı çünkü başka bir kadınla evli olan babası aile ekonomisine pek katkıda bulunamıyordu. İnce fiziği konusunda o kadar çekingen bir şekilde büyüdü ki, Mick Jagger ona ideal kadını olduğunu söylediğinde şaşırdı. Aşk onu kurtarıyor gibiydi. Périer'den sonra o asi kuşağın yıldızlarından biri olan Jacques Dutronc'a aşık oldu (birlikte şarkıcı olacak oğulları Thomas vardı). Jane Birkin ve Serge Gainsbourgh ya da Johnny Hallyday ve Silvie Vartan gibi onlar da şarkının sembolik çiftleriydi ve onlar gibi karşılıklı sadakatsizlik nedeniyle ayrıldılar.
kült sanatçı
Göz kamaştırmanın ilk aşamasından sonra Hardy, yarım asır boyunca saygın bir kariyer geliştiren kült bir sanatçı olarak kendini kanıtladı. Ancak hayatındaki en korkunç olaylar yaşandı. Şaşırtıcı bir şekilde, babası bir fahişenin saldırısının kurbanı olarak öldü ve paranoid şizofreniden etkilenen küçük kız kardeş Michele, 2004 yılında ölü bulundu, bu onun için korkunç bir yıldı çünkü o sırada kendisine lenf kanseri teşhisi konmuştu.
Görünüşe göre hayat ona bir mola verdi ve hastalığın üstesinden geldikten sonra sahneye geri döndü. 2018'de yirmi sekizinci albümü 'Personne d'autre'yi ve altmışlı yılların Françoise'ının her zamanki gibi güzel ve olgun bir dinginlik görünümüyle şimdiki yetmiş yaşındaki ile şarkı söylediği bir video klibi kaydetti. Ama her şey ters gidiyordu. Hastalık geri dönmüştü ve iki yıl önce komayı atlatmıştı. Albüm bir veda havası yaydı. O bile hayatının zaten zayıfladığının farkında olduğunu AFP'ye itiraf etmişti: “Ölüm yalnızca bedeni etkiliyor. Öldüğümüzde beden ruhu serbest bırakır. Ama ne olursa olsun bedenin ölümü önemli bir sınavdır ve herkes gibi ben de bundan korkuyorum.
Son haberlerde acı çekerek eziyet çeken bir kişiden bahsediliyordu. Agresif radyoterapi ve immünoterapi seansları ses tellerinde çok ciddi hasara, bir gözde görme kaybına, dengesizliğe ve rahatsız edici boğulma dönemlerine neden olmuştu. Kendisi de tedavisi olmayan bir hastalığın kurbanı olan annesine doktor yardımıyla uyguladığı bir prosedür olan ötenazi yasasını talep etti.
O zamanlar neredeyse hiç kimse bunu varsaymasa da Françoise Hardy aslında on iki yıl önce izleyicisine veda etmişti. 'Rendez-vous dans une autre vie' şarkısını söylerken, başka bir hayattan alıntılar yapıyor ve niyetlerinin bir beyanı niteliğindeki sözlerle söylüyor. Tercüman daha sonra bunun son hareket olduğunu anladı ve gizlice ayrılırsa özür diledi, ancak bugünden daha fazla ve daha iyi sevmek için başka bir yerde tekrar buluşmaya söz verdi. Aslında samimi olmadığını artık biliyoruz. Françoise Hardy her zaman hassas ve zarif bir zarafetle, çok Parisli ve her zamanki gibi şık bir şekilde veda etmeyi biliyordu.
Yorum
Hata bildir
| 01:37'de güncellendi.
Yorum
olman gerekiyor kayıtlı Bu işlevselliğe erişmek için.
Giriş yapmak
Bağlantıyı kopyala
Naber
Facebook
X
LinkedIn
Telgraf
Fransız şarkılarının ikonu Françoise Hardy, oğlu Thomas Dutronc'un Instagram'da duyurduğu üzere bu Salı günü 80 yaşında hayatını kaybetti. En büyük başarısı 'Tous les garçons et les filles' olan sanatçı, Fransa sınırları dışında tanınan ilk Fransız pop şarkıcılarından ve 'yé-yé dalgasının' en büyük temsilcilerinden biriydi. Hatta kendisi, Amerikan dergisi Rolling Stone'un 2023 yılı tüm zamanların en iyi 200 şarkıcısı sıralamasında Fransa'yı temsil eden tek kişiydi. 2004 yılında ilk kanser teşhisi kondu ve ölümcül bir hastalığın ve büyük acıların kurbanı oldu. Ocak ayında geçmişti. , Başkan Emmanuel Macron'dan Fransa'nın ötenaziyi yasallaştırması için gerekli prosedürleri hızlandırmasını istedi.
Françoise Hardy, Amerikan şarkısı 'It Hurts to Say Goodbye'ın enstrümantal versiyonunu duyduğunda çok gençti ve melodiye aşık oldu. Büyük besteci Serge Gainsbourgh şarkı sözlerini sağladı ve böylece Fransızca'da “Comment te dire adieu” olarak adlandırılan ezici bir pop hiti doğdu. Dünya, o zamanlar hala Germen edebiyatı öğrencisi olan, beste yapan, gitar çalan ve Paris'teki kulüplerde şarkı söyleyen bu utangaç kıza çok çabuk aşık oldu. Bu bir aşktı. Françoise Madeleine Hardy, 1961'de Disques Vogue etiketiyle anlaşma imzaladı ve 'Tous les garçons et les filles' adlı şarkısı, ertesi yılın 28 Ekim gecesi, henüz 18 yaşındayken müzikal bir arada yayınlandı. Ulusal referandumun sonuçları.
Aşkın zevklerini bilmediğinden pişmanlık duyan bir gencin hikayesi, milyonlarca “bekarın” satıldığı türden eski bir hit haline geldi ve yé-yé tarzının özü olarak görülmeye başlandı. Ertesi yıl Monako'yu 'L'amor s'en va' adlı şarkıyla temsil etti; bu başlık aynı zamanda karakteristik melankolik tonu da örneklendiriyordu. Kazanamadı ama yine bir klasik daha ortaya çıkardı. Sadece birkaç yıl içinde genç kadın, dünya çapında en büyük projeksiyona sahip Fransız şarkıcılardan biri oldu.
Bir efsane doğdu
Bir efsane doğmuştu ama kimliği daha sonra, kendisini şehirli, kararlı, kendi tarzına sahip, çok güzel, biraz mesafeli genç Parisli kadının arketipine dönüştüren bir tür Pygmalion olan fotoğrafçı Jean Maríe Perier ile tanıştığında ortaya çıktı. ve zarif bir şekilde pop. Zaferler birbirini takip etti ve Hardy, France Gall ve Jane Birkin'in de hüküm süreceği Fransız müzik Olympus'una yükseldi.
Françoise Hardy aynı zamanda bir moda ikonuydu. Çift cinsiyetli fiziği ve sağduyusu, Brigitte Bardot gibi coşkulu yıldızlarla mesafeleri işaret ediyordu. Modacı Paco Rabanne'nin fütüristik metalik elbiselerini mükemmel bir şekilde giydi ve 'Paris Match' gibi dergiler için model oldu. Ünlü Amerikalı fotoğrafçı William Klein onu siyah beyazla ölümsüzleştirdi. Fransız şarkıcı aynı zamanda 'İsveç'te Bir Kale' gibi filmlerle veya 'Nasılsın, Pussycat?' gibi Hollywood endüstrisinin klasik filmleriyle beyazperdeye sıçradı. veya 'Grand Prix', en dikkate değer başlıkları arasında. Her ne kadar bunlar açıkça müzikle damgalanmış profesyonel bir kariyerde yalnızca birkaç film gösterimi olsa da.
Ancak eğlence dünyasının ve günlük yaşamın yarattığı imaj her zaman bir arada olmuyor. Françoise Hardy sadece Yves Saint Laurent, André Courrèges veya Paco Rabanne için şarkı söyleyen ve modellik yapan, Jean Luc Godard ve John Frankenheimer için oyunculuk yapan veya Bob Dylan gibi ünlüleri baştan çıkaran bir kız değildi. Uzun saçları ve doğuştan gelen “cazibesi”, yedi yıl önce yayınlanan 'Maymunların Umutsuzluğu ve Diğer Önemsiz Şeyler' adlı otobiyografisinde büyük ölçüde anlattığı karmaşık bir yaşamı gizliyordu.
Yukarıdaki görselde Françoise Hardy, 1965 yılında Paris'te konser verdikten sonra diğer Fransız şarkıcılarla birlikte; aşağıda, 1970 yılında bir televizyon programına katılmadan önce ve son olarak 1991 yılında oğlu Thomas Dutronc ile Korsika'daki evinde.
AFP
Anılar, acı dolu bir geçmişe sahip, belli bir sahtekarlık sendromundan ve sahne korkusundan mustarip, maruz kaldığı fotoğraf kuşatmasına hiçbir zaman pek iyi dayanamayan birini ortaya koyuyor. Dahası, jet sosyeteyle omuz omuza çalışan ve 'Paris Match' ya da Fransa'nın en önemli müzik dergisi 'Salut les copains'in kapaklarında rol alan sofistike genç kadın, Dickensvari bir çocukluk geçirmişti.
Ayrıcalıklı bir genç kadın olarak görünüşü aldatıcıydı. Bekar bir annenin kızıydı ve maddi durumu kısıtlıydı çünkü başka bir kadınla evli olan babası aile ekonomisine pek katkıda bulunamıyordu. İnce fiziği konusunda o kadar çekingen bir şekilde büyüdü ki, Mick Jagger ona ideal kadını olduğunu söylediğinde şaşırdı. Aşk onu kurtarıyor gibiydi. Périer'den sonra o asi kuşağın yıldızlarından biri olan Jacques Dutronc'a aşık oldu (birlikte şarkıcı olacak oğulları Thomas vardı). Jane Birkin ve Serge Gainsbourgh ya da Johnny Hallyday ve Silvie Vartan gibi onlar da şarkının sembolik çiftleriydi ve onlar gibi karşılıklı sadakatsizlik nedeniyle ayrıldılar.
kült sanatçı
Göz kamaştırmanın ilk aşamasından sonra Hardy, yarım asır boyunca saygın bir kariyer geliştiren kült bir sanatçı olarak kendini kanıtladı. Ancak hayatındaki en korkunç olaylar yaşandı. Şaşırtıcı bir şekilde, babası bir fahişenin saldırısının kurbanı olarak öldü ve paranoid şizofreniden etkilenen küçük kız kardeş Michele, 2004 yılında ölü bulundu, bu onun için korkunç bir yıldı çünkü o sırada kendisine lenf kanseri teşhisi konmuştu.
Görünüşe göre hayat ona bir mola verdi ve hastalığın üstesinden geldikten sonra sahneye geri döndü. 2018'de yirmi sekizinci albümü 'Personne d'autre'yi ve altmışlı yılların Françoise'ının her zamanki gibi güzel ve olgun bir dinginlik görünümüyle şimdiki yetmiş yaşındaki ile şarkı söylediği bir video klibi kaydetti. Ama her şey ters gidiyordu. Hastalık geri dönmüştü ve iki yıl önce komayı atlatmıştı. Albüm bir veda havası yaydı. O bile hayatının zaten zayıfladığının farkında olduğunu AFP'ye itiraf etmişti: “Ölüm yalnızca bedeni etkiliyor. Öldüğümüzde beden ruhu serbest bırakır. Ama ne olursa olsun bedenin ölümü önemli bir sınavdır ve herkes gibi ben de bundan korkuyorum.
Son haberlerde acı çekerek eziyet çeken bir kişiden bahsediliyordu. Agresif radyoterapi ve immünoterapi seansları ses tellerinde çok ciddi hasara, bir gözde görme kaybına, dengesizliğe ve rahatsız edici boğulma dönemlerine neden olmuştu. Kendisi de tedavisi olmayan bir hastalığın kurbanı olan annesine doktor yardımıyla uyguladığı bir prosedür olan ötenazi yasasını talep etti.
O zamanlar neredeyse hiç kimse bunu varsaymasa da Françoise Hardy aslında on iki yıl önce izleyicisine veda etmişti. 'Rendez-vous dans une autre vie' şarkısını söylerken, başka bir hayattan alıntılar yapıyor ve niyetlerinin bir beyanı niteliğindeki sözlerle söylüyor. Tercüman daha sonra bunun son hareket olduğunu anladı ve gizlice ayrılırsa özür diledi, ancak bugünden daha fazla ve daha iyi sevmek için başka bir yerde tekrar buluşmaya söz verdi. Aslında samimi olmadığını artık biliyoruz. Françoise Hardy her zaman hassas ve zarif bir zarafetle, çok Parisli ve her zamanki gibi şık bir şekilde veda etmeyi biliyordu.
Yorum
Hata bildir