San Sebastián’daki Lagun kitabevi yaz bitmeden tamamen kapanacak. Bir süredir şüphelenilen şey dün biliniyordu ve bu, 55 yıldır San Sebastian kültür dünyası için zorunlu bir referanstan daha fazlası olan sembolik kuruluşun kurucusu Ignacio Latierro tarafından bu gazeteye doğrulandı: özgürlüklerin sembolü tüm bunlar, büyük bir pişmanlıkla ve milliyetçi sol çevreden şiddetin hedefi haline gelmesinin bir sonucu olarak.
Kale borroka’nın maruz kaldığı şiddetli saldırıların onu Plaza de la Constitución’daki tarihi binasını terk etmeye zorlamasından bu yana Calle Urdaneta’da bulunan Lagun, kuşaksal bir değişim geçirdiği bir müşteri olan boş zaman alışkanlıklarındaki değişikliklerden kurtulamadı. , yeterli olmasa da ve her şeyden önce, San Sebastián’ın son yarım yüzyılında kitapçıların, yazarların ve okuyucuların edebi bir ekosistem oluşturduğu koca bir dünyanın etrafında örüldüğü kurucularının ortadan kaybolması veya geri çekilmesi nedeniyle.
María Teresa Castells’in 2017’de, kocası José Ramón Recalde’nin ölümünden ancak bir yıl sonra ölümünün ardından, geçen Kasım ayında zaten yıllardır emekli olan Rosa Cuezva’nın ölümü geldi. Latierro’dan bir kadın, uzun bir hastalıktan sonra ölümü, kitapçının o zamana kadar yavaş yavaş geri çekilmesini de hızlandırdı.
faturalandırmada düşüş
Latierro’nun kendisi, bu sonucun bir süredir, “faturalandırma ve satış düzeyi, kuruluşu sürdürmek için yeterli gelir sağlamamaya başladığında” geldiğini kabul ediyor. Piyasa şiddetin başaramadığını başardı mı? Latierro, “eski bir asi solcunun protestosu gibi görünse de, bu fikrin aklından geçtiğini komik bir şekilde itiraf ediyor. Her şeye rağmen, Lagun 55 yıldır varlığını sürdürüyorsa, o süre içinde hayatta kalmak için yeterli bir pazara sahip olmuş demektir ve şimdi kapanıyorsa, artık sahip olmadığı içindir.
Gerçek şu ki, kitapçının kendisinin de belirttiği gibi, “Lagun belirli insanlarla -María Teresa, José Ramón, Rosa ve Ignacio’nun kendisi- yakından bağlantılı bir kitapçıdır ve onlardan yalnızca ben kaldım ve artık bir referans olarak ben olamam. emekli statüsünde bile olmayan bir kitapçı. Ayrıca, “Lagun başka bir zamanın kitapçısıydı” diyor.
Lagun, 1968’in ortalarında kültürel sahneye çıktı, bazı nedenlerden dolayı diğer enlemlerde ve İspanya ve Bask Ülkesinde hala Frankoculuk altındayken, diğerleri için ne anlama geldiği konusunda mitolojik bir yıldı: ETA’nın ilk üyesinin ortaya çıktığı yıldı. öldü ve ETA öldürmeye başladı.
O Lagun, inisiyeler arasında, o zamanlar sınırın bu tarafında yasak olan kitapların gönderildiği ve tartışmaların ve toplantıların embriyosu olmaya başlayan arka odasıyla kısa sürede “ünlü” oldu. 1975’te, Txiki ve Otaegi’ye verilen idam cezalarının bir sonucu olarak, Eski Kent’te cezayı protesto etmek için açılmayan birkaç dükkandan biriydi, San Sebastián’dan bahsetmiyorum bile. Bu grevin bir sonucu olarak yetkililer, ödemeyi reddettiğinde kitapçıyı Martutene’deki bir hücrede bulan María Teresa Castells’e para cezası verdi. Ve Lagun’un hikayesi, siyasi düşmanlıklarla karşı karşıya kalan bir kitapçının hikayesidir. Latierro, 1977’deki ilk seçimlerden sonra, “her zaman bir direniş ve entelektüel direniş çekirdeği olmasına rağmen, genel siyasi ortamın sizi izole ettiğini” hatırladı. Lagun’un ‘kontrolsüz’ örtmecesiyle hareket eden aşırı sağ grupların hedefinde olduğu dönemler.
ETA saldırısı
Bununla birlikte, 1990’lar, bu kez milliyetçi sola yakın olanlar tarafından yapılan az çok şiddetli düzinelerce saldırıyla Lagun için en korkunç yıllardı. Plaza de la Constitución binasının önündeki toplanma alanlarından geçerek grafitiden vitrinin taşlanmasına kadar uzanan ve 1996 Noel arifesinde kitapların yakılmasıyla sonuçlanan saldırılar. dikkat çekiciydi », Latierro ise dün “o zamanlar bizi devam etmeye iten çok sayıda düzenli müşteri olmasaydı, kapatırdık” diye vurguladığını belirtiyor Latierro, kabul ediyor.
Bu taciz, Eylül 2000’de neredeyse José Ramón Recalde’nin hayatına mal olan ve kitapçının kapatılması kararını hızlandıran ETA saldırısıyla şiddeti en üst düzeye çıkardı, bu da duvarlarında periyodik olarak tehditkar grafiti görünümünü kesintiye uğratmadı. güneşlikler. O zamanlar Bask Ülkesi içinden ve dışından ve hatta Gipuzkoa Kitapçılar Derneği’nden onlarca müşteri ve arkadaş, prensipte yerini değiştirmeyecek olan müessesenin yeniden açılması için aylarca destek verdiler.
Sonunda yaptı. Yılın başında Sociedad de Amigos de la Librería Lagun’un kurulması, María Teresa Castells ve Ignacio Latierro’yu işletmeyi yeniden açmaya ikna etti ve bir yıllık ‘impás’ın ardından 2001’de 3 numarada yeni bir yer açtı. Eski Kent’teki Plaza de la Constitución’da 32 yıl sonra Urdaneta caddesi. Mülkün satın alınması için kitabevinin arkadaşları, halka açık bir limited şirket formülüyle satın alınmasına izin veren ekonomik katkılarda bulundular. Şu anda, hisseleri son on yılın ortasında geri almak isteyen ‘yatırımcılardan’ satın alan Recalde ailesine ait.
Gerçek şu ki, Plaza de la Constitución’daki bina, her zaman basit bir kitapçı olan bir yer için uzun bir süre çok küçük hale gelse de, Urdaneta caddesine zorunlu taşınma, müşterilerinin büyük çoğunluğunu elinde tutan Lagun’a bir şekilde zarar verdi. kuruluşa hem kitap hem de sohbet ve tavsiye arayışı içinde gelmiş ancak ayrıcalıklı konumunu kaybetmiştir.
Lagun, kitabevinin 50. kuruluş yılı vesilesiyle Mart 2018’de İl Kültür Müdürlüğü tarafından düzenlenen bir anma etkinliğine konu oldu. Victoria Eugenia Tiyatrosu’nda gerçekleştirilen etkinlik öncesinde, Kültür Bakanlığı tarafından verilen en yüksek nişan olan Alfonso X El Sabio Sivil Düzeni Onur Plaketi takdim edildi. Lagun ile olan ilişkilerinin bazı açıklayıcı anekdotlarını veya hikayelerini anlatan elli yüz arkadaş ve müessesenin müşterisi saygı törenine katıldı. Diğerlerinin yanı sıra yazar Raúl Guerra Garrido, filozof Fernando Savater, şairler Karmelo C. Iribarren ve Felipe Juaristi, tarihçi Juan Pablo Fusi, ressam Marta Cárdenas, UPV/EHU profesörü Lourdes Auzmendi ve yazar ve editör Inazio Mujika . Gösteri, Fernando Bernués tarafından tasarlandı ve piyanoda Iñaki Salvador’un müzik eşliğine sahipti.
Tesadüf – ya da değil – Lagun’un kapatıldığı, Gaizka Fernández Soldevilla ve Juan Francisco López Perez’in “Kitapların yakıldığı yer-Kitapçılara karşı siyasi şiddet (1962-2018)” sunumuna ev sahipliği yapmasından sadece birkaç gün sonra biliniyor.
Kale borroka’nın maruz kaldığı şiddetli saldırıların onu Plaza de la Constitución’daki tarihi binasını terk etmeye zorlamasından bu yana Calle Urdaneta’da bulunan Lagun, kuşaksal bir değişim geçirdiği bir müşteri olan boş zaman alışkanlıklarındaki değişikliklerden kurtulamadı. , yeterli olmasa da ve her şeyden önce, San Sebastián’ın son yarım yüzyılında kitapçıların, yazarların ve okuyucuların edebi bir ekosistem oluşturduğu koca bir dünyanın etrafında örüldüğü kurucularının ortadan kaybolması veya geri çekilmesi nedeniyle.
María Teresa Castells’in 2017’de, kocası José Ramón Recalde’nin ölümünden ancak bir yıl sonra ölümünün ardından, geçen Kasım ayında zaten yıllardır emekli olan Rosa Cuezva’nın ölümü geldi. Latierro’dan bir kadın, uzun bir hastalıktan sonra ölümü, kitapçının o zamana kadar yavaş yavaş geri çekilmesini de hızlandırdı.
faturalandırmada düşüş
Latierro’nun kendisi, bu sonucun bir süredir, “faturalandırma ve satış düzeyi, kuruluşu sürdürmek için yeterli gelir sağlamamaya başladığında” geldiğini kabul ediyor. Piyasa şiddetin başaramadığını başardı mı? Latierro, “eski bir asi solcunun protestosu gibi görünse de, bu fikrin aklından geçtiğini komik bir şekilde itiraf ediyor. Her şeye rağmen, Lagun 55 yıldır varlığını sürdürüyorsa, o süre içinde hayatta kalmak için yeterli bir pazara sahip olmuş demektir ve şimdi kapanıyorsa, artık sahip olmadığı içindir.
Gerçek şu ki, kitapçının kendisinin de belirttiği gibi, “Lagun belirli insanlarla -María Teresa, José Ramón, Rosa ve Ignacio’nun kendisi- yakından bağlantılı bir kitapçıdır ve onlardan yalnızca ben kaldım ve artık bir referans olarak ben olamam. emekli statüsünde bile olmayan bir kitapçı. Ayrıca, “Lagun başka bir zamanın kitapçısıydı” diyor.
Lagun, 1968’in ortalarında kültürel sahneye çıktı, bazı nedenlerden dolayı diğer enlemlerde ve İspanya ve Bask Ülkesinde hala Frankoculuk altındayken, diğerleri için ne anlama geldiği konusunda mitolojik bir yıldı: ETA’nın ilk üyesinin ortaya çıktığı yıldı. öldü ve ETA öldürmeye başladı.
O Lagun, inisiyeler arasında, o zamanlar sınırın bu tarafında yasak olan kitapların gönderildiği ve tartışmaların ve toplantıların embriyosu olmaya başlayan arka odasıyla kısa sürede “ünlü” oldu. 1975’te, Txiki ve Otaegi’ye verilen idam cezalarının bir sonucu olarak, Eski Kent’te cezayı protesto etmek için açılmayan birkaç dükkandan biriydi, San Sebastián’dan bahsetmiyorum bile. Bu grevin bir sonucu olarak yetkililer, ödemeyi reddettiğinde kitapçıyı Martutene’deki bir hücrede bulan María Teresa Castells’e para cezası verdi. Ve Lagun’un hikayesi, siyasi düşmanlıklarla karşı karşıya kalan bir kitapçının hikayesidir. Latierro, 1977’deki ilk seçimlerden sonra, “her zaman bir direniş ve entelektüel direniş çekirdeği olmasına rağmen, genel siyasi ortamın sizi izole ettiğini” hatırladı. Lagun’un ‘kontrolsüz’ örtmecesiyle hareket eden aşırı sağ grupların hedefinde olduğu dönemler.
ETA saldırısı
Bununla birlikte, 1990’lar, bu kez milliyetçi sola yakın olanlar tarafından yapılan az çok şiddetli düzinelerce saldırıyla Lagun için en korkunç yıllardı. Plaza de la Constitución binasının önündeki toplanma alanlarından geçerek grafitiden vitrinin taşlanmasına kadar uzanan ve 1996 Noel arifesinde kitapların yakılmasıyla sonuçlanan saldırılar. dikkat çekiciydi », Latierro ise dün “o zamanlar bizi devam etmeye iten çok sayıda düzenli müşteri olmasaydı, kapatırdık” diye vurguladığını belirtiyor Latierro, kabul ediyor.
Bu taciz, Eylül 2000’de neredeyse José Ramón Recalde’nin hayatına mal olan ve kitapçının kapatılması kararını hızlandıran ETA saldırısıyla şiddeti en üst düzeye çıkardı, bu da duvarlarında periyodik olarak tehditkar grafiti görünümünü kesintiye uğratmadı. güneşlikler. O zamanlar Bask Ülkesi içinden ve dışından ve hatta Gipuzkoa Kitapçılar Derneği’nden onlarca müşteri ve arkadaş, prensipte yerini değiştirmeyecek olan müessesenin yeniden açılması için aylarca destek verdiler.
Sonunda yaptı. Yılın başında Sociedad de Amigos de la Librería Lagun’un kurulması, María Teresa Castells ve Ignacio Latierro’yu işletmeyi yeniden açmaya ikna etti ve bir yıllık ‘impás’ın ardından 2001’de 3 numarada yeni bir yer açtı. Eski Kent’teki Plaza de la Constitución’da 32 yıl sonra Urdaneta caddesi. Mülkün satın alınması için kitabevinin arkadaşları, halka açık bir limited şirket formülüyle satın alınmasına izin veren ekonomik katkılarda bulundular. Şu anda, hisseleri son on yılın ortasında geri almak isteyen ‘yatırımcılardan’ satın alan Recalde ailesine ait.
Gerçek şu ki, Plaza de la Constitución’daki bina, her zaman basit bir kitapçı olan bir yer için uzun bir süre çok küçük hale gelse de, Urdaneta caddesine zorunlu taşınma, müşterilerinin büyük çoğunluğunu elinde tutan Lagun’a bir şekilde zarar verdi. kuruluşa hem kitap hem de sohbet ve tavsiye arayışı içinde gelmiş ancak ayrıcalıklı konumunu kaybetmiştir.
Lagun, kitabevinin 50. kuruluş yılı vesilesiyle Mart 2018’de İl Kültür Müdürlüğü tarafından düzenlenen bir anma etkinliğine konu oldu. Victoria Eugenia Tiyatrosu’nda gerçekleştirilen etkinlik öncesinde, Kültür Bakanlığı tarafından verilen en yüksek nişan olan Alfonso X El Sabio Sivil Düzeni Onur Plaketi takdim edildi. Lagun ile olan ilişkilerinin bazı açıklayıcı anekdotlarını veya hikayelerini anlatan elli yüz arkadaş ve müessesenin müşterisi saygı törenine katıldı. Diğerlerinin yanı sıra yazar Raúl Guerra Garrido, filozof Fernando Savater, şairler Karmelo C. Iribarren ve Felipe Juaristi, tarihçi Juan Pablo Fusi, ressam Marta Cárdenas, UPV/EHU profesörü Lourdes Auzmendi ve yazar ve editör Inazio Mujika . Gösteri, Fernando Bernués tarafından tasarlandı ve piyanoda Iñaki Salvador’un müzik eşliğine sahipti.
Tesadüf – ya da değil – Lagun’un kapatıldığı, Gaizka Fernández Soldevilla ve Juan Francisco López Perez’in “Kitapların yakıldığı yer-Kitapçılara karşı siyasi şiddet (1962-2018)” sunumuna ev sahipliği yapmasından sadece birkaç gün sonra biliniyor.