León, koyunlar arasında şiir sevgisini geliştiren ve İspanya’ya baskı, nefret ve barbarlık dizelerini sonsuza dek miras bırakan, kendi kendini yetiştirmiş kasabanın şairine saygılarını sunar.
Ágora de la Poesía’ya yerleştirilen bir plaket bundan böyle Orihuela’lı şair Miguel Hernández’in mirasını koruyor ve ‘Vientos del pueblo’da “maden krallarına” adadığı dizeleri hatırlıyor.
Leon ve onun baskıcı boyundurukları
Leon belediye başkanı José Antonio Diez için “Leonlulara ve onları ezenlerin boyunduruklarına atıfta bulunan, anlamını veya değerini kaybetmemiş bir okuma” bazı sözler.
Belediye başkanı, Leon’dan yüzü aşkın kişiyle çevrili olarak, Kültür Konseyi Üyesi eşliğinde, Hernández’in şarkısını dinledikten sonra – sağlık sorunları nedeniyle kısmen sular altında kalan ve haraç gölgeleyen – San Marcos’un önündeki plaketin açılışını yaptı. Mil9 edebiyat kolektifinden María’nın sesi sayesinde “Vientos del pueblo beni taşıyor” şiirlerinden çoğu temsili şiir “ve bu başka olamaz”.
ölümünün 81. yıl dönümü
Pandemi nedeniyle durdurulan üç yıllık prosedürlerin ardından Leon, şairin Alicante’deki Yetişkinler Islahevi’nde tüberkülozdan ölümünün 81. yıldönümü olan 28 Mart’ı, ‘Rayo que’nin yazarının sözlerini anmak için ideal bir an olarak gördü. durmuyor’.
Gösteriden sonra, tüm edebiyatseverler olan Leonluların şairin en sevdikleri dizelerini paylaşabilmeleri için mikrofon açık bırakıldı.
Kasabanın şairi Miguel Hernández
Miguel Hernández, 30 Ekim 1910’da Alicante, Orihuela’da doğdu. Mütevazi bir aileden gelen, gençliğinden itibaren Hernández, 1925 yılında babasının kararıyla okulu bıraktıktan sonra, ailesinin koyunlarına bakmaya adadı. sürüler ve ona çoban şairinin adını kazandıran.
İlk kitabı Perito en Lunas’ın yayınını gördüğü 1933 yılına kadar olmayacaktı. Bu ilk işinden sonra, Vicente Aleixandre, Pablo Neruda ve García Lorca gibi ’27 Kuşağı’ndan yazarlarla tanıştığı Madrid’e gitti.
Daha sonra ‘Durmayan Işın’, İç Savaşın başladığı yıl olan 1936’da Komünist Parti saflarını Cumhuriyetçi tarafa yerleştirmesine neden olacaktı. 1937’de Cumhuriyet Hükümeti adına Sovyetler Birliği’ne gitti ve burada şiirleriyle savaşçıları cesaretlendirdi.
‘Vientos del pueblo’ ve ‘El hambre acecha’ şiir koleksiyonları bu döneme aittir ve çalışmalarının ana ekseni savaş temasıdır. Savaşın sonunda karısıyla birlikte Portekiz’e kaçmaya çalıştı, ancak tutuklandı ve birkaç Frankocu hapishanede bir hapishane yolculuğuna başladı.
28 Mart 1942’de Alicante Yetişkin Islahevinde tüberkülozdan öldü.
Ágora de la Poesía’ya yerleştirilen bir plaket bundan böyle Orihuela’lı şair Miguel Hernández’in mirasını koruyor ve ‘Vientos del pueblo’da “maden krallarına” adadığı dizeleri hatırlıyor.
Leon ve onun baskıcı boyundurukları
Leon belediye başkanı José Antonio Diez için “Leonlulara ve onları ezenlerin boyunduruklarına atıfta bulunan, anlamını veya değerini kaybetmemiş bir okuma” bazı sözler.
Belediye başkanı, Leon’dan yüzü aşkın kişiyle çevrili olarak, Kültür Konseyi Üyesi eşliğinde, Hernández’in şarkısını dinledikten sonra – sağlık sorunları nedeniyle kısmen sular altında kalan ve haraç gölgeleyen – San Marcos’un önündeki plaketin açılışını yaptı. Mil9 edebiyat kolektifinden María’nın sesi sayesinde “Vientos del pueblo beni taşıyor” şiirlerinden çoğu temsili şiir “ve bu başka olamaz”.
ölümünün 81. yıl dönümü
Pandemi nedeniyle durdurulan üç yıllık prosedürlerin ardından Leon, şairin Alicante’deki Yetişkinler Islahevi’nde tüberkülozdan ölümünün 81. yıldönümü olan 28 Mart’ı, ‘Rayo que’nin yazarının sözlerini anmak için ideal bir an olarak gördü. durmuyor’.
Gösteriden sonra, tüm edebiyatseverler olan Leonluların şairin en sevdikleri dizelerini paylaşabilmeleri için mikrofon açık bırakıldı.
Kasabanın şairi Miguel Hernández
Miguel Hernández, 30 Ekim 1910’da Alicante, Orihuela’da doğdu. Mütevazi bir aileden gelen, gençliğinden itibaren Hernández, 1925 yılında babasının kararıyla okulu bıraktıktan sonra, ailesinin koyunlarına bakmaya adadı. sürüler ve ona çoban şairinin adını kazandıran.
İlk kitabı Perito en Lunas’ın yayınını gördüğü 1933 yılına kadar olmayacaktı. Bu ilk işinden sonra, Vicente Aleixandre, Pablo Neruda ve García Lorca gibi ’27 Kuşağı’ndan yazarlarla tanıştığı Madrid’e gitti.
Daha sonra ‘Durmayan Işın’, İç Savaşın başladığı yıl olan 1936’da Komünist Parti saflarını Cumhuriyetçi tarafa yerleştirmesine neden olacaktı. 1937’de Cumhuriyet Hükümeti adına Sovyetler Birliği’ne gitti ve burada şiirleriyle savaşçıları cesaretlendirdi.
‘Vientos del pueblo’ ve ‘El hambre acecha’ şiir koleksiyonları bu döneme aittir ve çalışmalarının ana ekseni savaş temasıdır. Savaşın sonunda karısıyla birlikte Portekiz’e kaçmaya çalıştı, ancak tutuklandı ve birkaç Frankocu hapishanede bir hapishane yolculuğuna başladı.
28 Mart 1942’de Alicante Yetişkin Islahevinde tüberkülozdan öldü.