Ana Vega Pérez de Arlucea
10 Ocak 2025 Cuma, 00:33
Bay Arraiza'nın birçok unvanı vardı. Avukat, meclis üyesi, belediye başkanı, eyalet yardımcısı, turizm ve kültür destekçisi, San Fernando Kraliyet Güzel Sanatlar Akademisi üyesi ve koro başkanı olmakla övünebilir, ancak kendisine ithaf edilen kısa biyografilerde bunlardan biri Eserlerinden en büyük özelliği Navarrese mutfağının babası olması görünmüyor. Aynı zamanda bugün anladığımız şekliyle bölgesel ve popüler gastronominin de en büyük destekçilerinden biriydi: Bir bölgenin veya ünlü manzaranın güveçte mutfakta ifade edilmesi, her zaman Josep Pla'ya atfediyoruz, ancak Pla asla böyle bir şey söylemedi. Francisco Javier Prudencio Arraiza Baleztena (Pamplona 1886 – Ibero 1937) da bu lezzetli aforizmayı icat etmedi, ancak mutfağın belirli sosyal ve çevresel koşullardan doğan ve sonunda benzersiz hale gelen lezzetlerin yerinde kökleri olduğu fikrini savundu. ve eklektik güveçler.
Şimdi her bölgede özel bir yemek pişirme yöntemi olduğunu varsaymak bize mantıklı geliyor, ancak 1930'da bu kavram hâlâ çok yeni ve hatta biraz yıkıcıydı. Geçenlerde burada “ulusal gastronomi” kavramından ve 19. yüzyılın sonlarında İspanyol “gurmelerinin”, herkes tarafından kabul edilmeyen, bizim dünyamızda böyle bir fikir olana kadar çok dikkatli ilerlemek zorunda kaldıklarından bahsettiğimizi hatırlayacaksınız. Ülkede tek bir mutfak yoktu; her bölgenin katkılarından ve malzemelerinden oluşan büyük bir federal ziyafet vardı.
Fransız zevkinin İspanya'da uzun süren zulmüne bir tepki olarak, 20. yüzyılın ilk onyıllarında ulusal mutfaklar yavaş yavaş kendilerini yabancı vesayetten kurtarıyor ve yakın zamana kadar kaba kabul edilen yerli tatlara yaklaşıyorlardı. Primo de Rivera diktatörlüğünden İç Savaş'ın başlangıcına kadar ülke, sosyal ve aynı zamanda gastronomik açıdan devrim niteliğinde çalkantılı zamanlar yaşadı. Modernite geldi, ilk aletler ve barlar; Yüzlerce yemek kitabı basıldı, onlarca mutfak akademisi kuruldu.
Yemek ve politika
Gastronomi hemen hemen tüm medyada (radyo, gazete ve dergiler) yer buldu ve yemek ile siyaset arasındaki ilk bağlantılar ortaya çıktı (vejetaryenlik, feminizm, kolektivizm, milliyetçilik…). Bu ortamın ortasında, Bask sempatizanlığına sahip bir Navarrese adamı ve Carlizm, Jaimizm ve Yurtsever Birlik saflarından geçen muhafazakar bir Katolik olan Francisco Javier Arraiza yaşıyordu.
Ocak 1918 ile Nisan 1921 arasında Pamplona belediye başkanlığı yaptı ve bu görevi aynı zamanda Navarra, Álava, Guipúzcoa konseylerinin de içinde bulunduğu bilimsel bir kurum olan Bask Araştırmaları Derneği-Eusko Ikaskuntza'nın kurucusuyla birleştirdi. ve Biscay. Kahramanımız bu dernekle sıkı bir şekilde işbirliği yaptı ve birçok Bask Çalışmaları Kongresinin organizasyon komitelerinin bir üyesiydi.
Popüler sanata adanan ve 31 Ağustos – 8 Eylül 1930 tarihleri arasında Vergara'da (Guipúzcoa) düzenlenen beşincisinde çok özel bir enstalasyon vardı: Baztán'daki geleneksel bir evin kopyası olan yemek odalı bir mutfak. Tamamen işlevsel olan bu mutfak, tipik bir Navarrese ziyafeti sunmak için aydınlatıldı ve 'stand'tan sorumlu olanlar, ülkelerinin gastronomisi hakkında bir kitap yayınladı. Francisco Javier Arraiza'nın (1930) yazdığı 'Navarra mutfağı', Navarra'nın mutfak sanatına adanmış ilk basılı kitaptı ve aynı zamanda İspanya'da yerel gastronomiyi, bir bölgeyi mimarisi kadar anlamak açısından önemli olan kültür kategorisine yükselten ilk çalışmaydı. , coğrafyası veya dili.
Güveç savunucusu
Modern mutfağın iddialarından ve yabancı olan her şeyin prestijinden bıkan Arraiza, geleneksel güveçleri savunmak için mızrağını kırdı. «Yemek pişirmenin sanat olmadığını ve klasik köylülerimizin mükemmel sanatçılar olmadığını kim söyledi? Büyük Chicote'un egzotik ve patlayıcı 'kokteyllerinin' binlerce formülüyle resimli dergilerde bilimsel 'barmen' unvanını kazandığı ve büyük otel ve restoranların mutfaklarının belirsiz soslarıyla ve onların sahte roti'leri mutfak bilimi okullarıdır, geleneksel popüler mutfağın sanat olarak kabul edilmesinin bile özel bir yanı yoktur.
Onun için kırsal mutfak kutsal bir mekandı; mütevazi günlük yaşamın gerçekleştiği ve 'mecetas' (koruyucu aziz festivalleri), düğünler, cenazeler ve diğer büyük olaylar vesilesiyle sakinlerinin benzersiz özelliklerinin ortaya çıktığı yerdi. kızartma, kuzu dolması, 'tripakis', ajoarriero ve chilindrón. Farklı Navarrese mutfakları, bunların malzemeleri ve tarihi hakkında bir girişe ek olarak, Baskça ve İspanyolca mutfak terimlerinin bir listesini ve ayrıca Navarrese güveçlerinin kapsamlı bir tarif kitabını içeriyordu.
«Her bölgenin iklimine, orada yaşayanların baskın mizacına ve iş yaşamlarına mükemmel uyum sağlayan, güçlü, tanımlanmış ve net tatlara sahip yemekler. Ev yapımı güveçler, sağlıklı ve temiz, […] Perrin sosları ya da İngiliz hardalları olmadan,” diye açıkladı. Şuna bakın, belediye başkanının tarif kitabı mutlu bir şekilde dijital ortama aktarıldı.
Yorum
Hata bildir
10 Ocak 2025 Cuma, 00:33
Bay Arraiza'nın birçok unvanı vardı. Avukat, meclis üyesi, belediye başkanı, eyalet yardımcısı, turizm ve kültür destekçisi, San Fernando Kraliyet Güzel Sanatlar Akademisi üyesi ve koro başkanı olmakla övünebilir, ancak kendisine ithaf edilen kısa biyografilerde bunlardan biri Eserlerinden en büyük özelliği Navarrese mutfağının babası olması görünmüyor. Aynı zamanda bugün anladığımız şekliyle bölgesel ve popüler gastronominin de en büyük destekçilerinden biriydi: Bir bölgenin veya ünlü manzaranın güveçte mutfakta ifade edilmesi, her zaman Josep Pla'ya atfediyoruz, ancak Pla asla böyle bir şey söylemedi. Francisco Javier Prudencio Arraiza Baleztena (Pamplona 1886 – Ibero 1937) da bu lezzetli aforizmayı icat etmedi, ancak mutfağın belirli sosyal ve çevresel koşullardan doğan ve sonunda benzersiz hale gelen lezzetlerin yerinde kökleri olduğu fikrini savundu. ve eklektik güveçler.
Şimdi her bölgede özel bir yemek pişirme yöntemi olduğunu varsaymak bize mantıklı geliyor, ancak 1930'da bu kavram hâlâ çok yeni ve hatta biraz yıkıcıydı. Geçenlerde burada “ulusal gastronomi” kavramından ve 19. yüzyılın sonlarında İspanyol “gurmelerinin”, herkes tarafından kabul edilmeyen, bizim dünyamızda böyle bir fikir olana kadar çok dikkatli ilerlemek zorunda kaldıklarından bahsettiğimizi hatırlayacaksınız. Ülkede tek bir mutfak yoktu; her bölgenin katkılarından ve malzemelerinden oluşan büyük bir federal ziyafet vardı.
Fransız zevkinin İspanya'da uzun süren zulmüne bir tepki olarak, 20. yüzyılın ilk onyıllarında ulusal mutfaklar yavaş yavaş kendilerini yabancı vesayetten kurtarıyor ve yakın zamana kadar kaba kabul edilen yerli tatlara yaklaşıyorlardı. Primo de Rivera diktatörlüğünden İç Savaş'ın başlangıcına kadar ülke, sosyal ve aynı zamanda gastronomik açıdan devrim niteliğinde çalkantılı zamanlar yaşadı. Modernite geldi, ilk aletler ve barlar; Yüzlerce yemek kitabı basıldı, onlarca mutfak akademisi kuruldu.
Yemek ve politika
Gastronomi hemen hemen tüm medyada (radyo, gazete ve dergiler) yer buldu ve yemek ile siyaset arasındaki ilk bağlantılar ortaya çıktı (vejetaryenlik, feminizm, kolektivizm, milliyetçilik…). Bu ortamın ortasında, Bask sempatizanlığına sahip bir Navarrese adamı ve Carlizm, Jaimizm ve Yurtsever Birlik saflarından geçen muhafazakar bir Katolik olan Francisco Javier Arraiza yaşıyordu.
Ocak 1918 ile Nisan 1921 arasında Pamplona belediye başkanlığı yaptı ve bu görevi aynı zamanda Navarra, Álava, Guipúzcoa konseylerinin de içinde bulunduğu bilimsel bir kurum olan Bask Araştırmaları Derneği-Eusko Ikaskuntza'nın kurucusuyla birleştirdi. ve Biscay. Kahramanımız bu dernekle sıkı bir şekilde işbirliği yaptı ve birçok Bask Çalışmaları Kongresinin organizasyon komitelerinin bir üyesiydi.
Popüler sanata adanan ve 31 Ağustos – 8 Eylül 1930 tarihleri arasında Vergara'da (Guipúzcoa) düzenlenen beşincisinde çok özel bir enstalasyon vardı: Baztán'daki geleneksel bir evin kopyası olan yemek odalı bir mutfak. Tamamen işlevsel olan bu mutfak, tipik bir Navarrese ziyafeti sunmak için aydınlatıldı ve 'stand'tan sorumlu olanlar, ülkelerinin gastronomisi hakkında bir kitap yayınladı. Francisco Javier Arraiza'nın (1930) yazdığı 'Navarra mutfağı', Navarra'nın mutfak sanatına adanmış ilk basılı kitaptı ve aynı zamanda İspanya'da yerel gastronomiyi, bir bölgeyi mimarisi kadar anlamak açısından önemli olan kültür kategorisine yükselten ilk çalışmaydı. , coğrafyası veya dili.
Güveç savunucusu
Modern mutfağın iddialarından ve yabancı olan her şeyin prestijinden bıkan Arraiza, geleneksel güveçleri savunmak için mızrağını kırdı. «Yemek pişirmenin sanat olmadığını ve klasik köylülerimizin mükemmel sanatçılar olmadığını kim söyledi? Büyük Chicote'un egzotik ve patlayıcı 'kokteyllerinin' binlerce formülüyle resimli dergilerde bilimsel 'barmen' unvanını kazandığı ve büyük otel ve restoranların mutfaklarının belirsiz soslarıyla ve onların sahte roti'leri mutfak bilimi okullarıdır, geleneksel popüler mutfağın sanat olarak kabul edilmesinin bile özel bir yanı yoktur.
Onun için kırsal mutfak kutsal bir mekandı; mütevazi günlük yaşamın gerçekleştiği ve 'mecetas' (koruyucu aziz festivalleri), düğünler, cenazeler ve diğer büyük olaylar vesilesiyle sakinlerinin benzersiz özelliklerinin ortaya çıktığı yerdi. kızartma, kuzu dolması, 'tripakis', ajoarriero ve chilindrón. Farklı Navarrese mutfakları, bunların malzemeleri ve tarihi hakkında bir girişe ek olarak, Baskça ve İspanyolca mutfak terimlerinin bir listesini ve ayrıca Navarrese güveçlerinin kapsamlı bir tarif kitabını içeriyordu.
«Her bölgenin iklimine, orada yaşayanların baskın mizacına ve iş yaşamlarına mükemmel uyum sağlayan, güçlü, tanımlanmış ve net tatlara sahip yemekler. Ev yapımı güveçler, sağlıklı ve temiz, […] Perrin sosları ya da İngiliz hardalları olmadan,” diye açıkladı. Şuna bakın, belediye başkanının tarif kitabı mutlu bir şekilde dijital ortama aktarıldı.
Yorum
Hata bildir