28 Ocak 2025, 11:21 Salı
| Güncellendi 14: 28.
Agustín Martínez'in yeni romanında (Lorca, Murcia, 1976) ihtişam (gezegen) 'de göründüğü şey ve hiç kimse değildir. Bilinmeyen bir Nazi cehennemini kazmak için senaryo yazarı, anlatıcı ve Carmen Mola Trio'nun üyesi, gerilim karışımı ve tarih. Mali bir cennette servet arayan genç bir çift sayesinde, “Hitler Adası” nın dehşetini, sadece beş kilometre uzunluğunda ve iki buçuk genişliğinde bir kaya, SS'nin dört konsantrasyon alanı ektiği ve katledildiği ortaya çıkıyor. Müttefik pasiflikten önce binlerce mahkum. “Kimse 1941 ve 1945 yılları arasında burada kaç İspanyol öldürüldüğünü bilmiyor,” diye açıklıyor Yazar, Atlantik Duvarı'nın sığınakları ve beton savunmaları ile ekilen adanın güzel ve macabre manzarasını harekete geçirirken , 27 milletten işçi köleleri tarafından yetiştirildi.
–Bir üçüncü solo romanı, tarihsel olmadan çok hikayesi var mı?
– Bilinmeyen ve çok acı verici bir tarihsel arka plan var, ancak birkaç genç hakkında çağdaş bir gerilim.
– Mali bir cennet ve karanlık bir geçmiş, Nazi cehennemi keşfediyorlar.
– Seyirci ve okuyucu olarak, kartopu etkisi olan filmleri ve romanları seviyorum: küçük bir şeyden başlarlar, birçok unsurla büyürler ve karmaşıklaşırlar. Hikaye Madrid'de César ve Rebeca ile başlıyor, La Mancha kanalının uzak bir adasına seyahat etmesi gereken gençler. Orada Alderney'den gömülü Nazi geçmişi ve çok karanlık karakterlerle temasa geçiyorlar. Onlar hiçbir yerden gelmeyen saf ve hırslı hustlers. Güçlülerin büyük şölenine, para seçkinlerinde gizlice girmek ve geçmişin ağırlığıyla ezilmiş modern icaros olarak yanmak istiyorlar.
Yazar, Aldeney'de Naziler tarafından köle emeği olan enomes somut savunmalarından biri
J. Ocaña
“Onlar gibi, Alderney'in diğer şeyleri araştıran korkunç gerçekliğiyle karşılaştınız.
“Armar Bir roman bir bulmacayı çözmek gibidir.” Basit bir noktadan başladım: Test yapmadan ölen insanların miras avcısı, bir güven arayışında mali bir cennette sona eriyor. Bu beni kanaldaki en küçük ada olan Alderney'e götürdü, acımasız bir acı geçmişi ile Fransa'ya yapıştı. İngiltere ondan vazgeçti ve Naziler onu işgal etti. 1940-1945 yılları arasında Fransız, Ruslar ve birçok İspanyol Cumhuriyetçisi için bir toplama kampıydı. Bazıları nerede olduklarını bile bilmiyordu.
– O Nazi cehenneminde kaç İspanyol öldürüldü veya öldü?
“Hayır bilmiyor.” Çok az belge ve çok çelişkili bilgi var. İngiliz ordusu savaştan sonra geldiğinde, 80'lerin sonuna kadar buluşmayan bir rapor hazırladı. 400 ölü vardı, ancak mahkumların tanıklıkları ve hayatta kalan birkaç kitap bu rakamın imkansız olduğunu gösteriyor. Öldürülen 5.000 ila 20.000 arasında konuşanlar var. Diğer tahminler 40.000 ölülere ulaşıyor.
-Auschwitz, Mauthausen veya Buchenwald hakkında çok şey biliyoruz, ancak Alderney'deki lager-sylt gibi neredeyse hiç ölüm alanı yok.
“Kimsenin tanımak istemediği utanç verici ve aşağılayıcı bir geçmiş.” İngilizlerin Nazi Almanya'ya atanması anormaldi ve silmek istiyor. Herhangi bir şey yayınlanır yayınlanmaz. Burada ölen İspanyollar, Fransa'nın zorunlu çalışma alanlarında sona ermek için İç Savaştan kaçmıştı. Bunlardan biri 10.000 İspanyol olabileceğini söyledi. Kanıt yok. Onları uçurumlardan attılar. Deniz cesetlerle ekildi.
– Cellatlar bu ada cehennemdeki suçlarını ödemediler mi?
– Askerler 'Adolf Adası'nı Hitler'in bir hevesi olan Alderney'e çağırdı ve uygulayıcılar cezasız kaldı. SS tarafından yönetilen Sylt alanında, Johann Hoffmann, Maximilian Liste, Kurt Klebck ve Otto Hogëlow gibi memurları hiç yargılanmayacaklardı. İngiliz ordusu onları durdurdu ve serbest bıraktı. Liste öldüğünü söyledi ve on yıl sonra tıpkı Hoffmann gibi doğru olmadığı keşfedildi. Bir kurtulan şöyle dedi: “Berlin'de caddeye gitmek kolaydır, Hogëlow veya Klebck ile Toparte ve lanet yüzünüzde sana güler.”
– Romanda olduğu gibi hayatta kimse kim gibi görünüyor? Her birinin arkasında bu kadar çok kimliğin mi?
– Aynalar labirent, Rus bebekleri oyunu, başkaları olmak için yeniden inşa edilen karakterlerle kimlik üzerine bir yansıma. Kimlik, büyük varoluşsal krizlere sahip günümüzün değişen dünyasında kilit bir konudur. Kimlik, yapıştığınız ahlaklara, yaşadığınız şeylere ve hayatta savaştığınıza bağlıdır. Bu oyun romanda çok mevcut çünkü kahramanların birçok turu, birçok yüzü var. Başkaları olacaklar olmayı bırakabilir miyiz? Anahtar bu.
Fort Clonque. Agustín Martínez, Nazi savunma inşaatları ve İspanyol kurbanlarına ev sahipliği plakası ile başka bir Alderney yerleşim bölgesinde.
Javier Ocaña
– Aşırı popülizm geri döner, edebiyat bize korkunç bir geçmişin geri dönebileceğini hatırlatmalı mı?
“Ne olduğunu unutursak, bu tekrar olabilir.” Bugün geçmişi varsaymadan insanın çatışmalarıyla ve zorluklarıyla yüzleşemeyiz. Nereden geldiğimizi, ne olduğunu ve nasıl olduğunu anlamadan, bir ülkenin veya bir kişinin kimliğini bilmek imkansızdır. Eğer görmezden gelirseniz, çamurda yürürsünüz.
Kitabın kapağı.
Editoryal Planeta
– Carmen Mola ile yıllarca çok meşguldü. Ama müfettişi Elena Blanco 'emekli', daha fazla serbest bırakıldı mı?
– Neyse ki 'mola' işimizle ne yaptığımıza karar verebiliriz. Birçok yazar seçemez. Herkes onu bitirmemizi istemeden Elena Blanco'yu emekli etmeye karar verdik. Diğer zorlukları dikkate almamızı sağlar. Yazar için uyum sağlamak ölümcül.
– Başka bir Carmen mola ne zaman?
“Yeni bir şeyde çalışıyoruz, ancak kimliğimizi kurtarmak için kendimize kişisel yörüngelerimizde oksijen vermek istedik.” Bu yıl roman yayınlayacağız ve ardından Carmen Mola'nın yeni taksiti gelecek. Yazma sürecinin birlikte tadını çıkarmaya devam ediyoruz.
– Kariyerini senarist olarak sağlamlaştırdı ve bu romanda bir film var mı?
– Sayma yolumda, arsada ve sırayla, seri ve filmlerin kaçınılmaz bir etkisi var. Çok sinematografik bir atmosferin yaratılmasında olduğu gibi. Ama roman yazarken filmleri düşünmüyorum. Seri veya film olan gerçek başarıya giderken romanı bir ara ürün olarak düşünmem beni kızdırıyor. Seri olarak çalıştığım için şanslıyım. Her zaman bu hikayenin bir roman olduğunu düşündüm. Dizi nedir? Hoş geldin.
– Daha fazla yazma senaryo veya roman tatmin ediyor musunuz?
“Bunu aynı coşku ile yapıyorum.” Hikayeler anlatmakla ilgilidir ve her birinin formatı vardır: film, roman, çizgi roman … Herkesin araçları ve yaratıcı süreci var ve ben de romanda takım çalışması olarak benimkini gerçekten zevk alıyorum.
Yorum
Bir Hata Bildir
| Güncellendi 14: 28.
Agustín Martínez'in yeni romanında (Lorca, Murcia, 1976) ihtişam (gezegen) 'de göründüğü şey ve hiç kimse değildir. Bilinmeyen bir Nazi cehennemini kazmak için senaryo yazarı, anlatıcı ve Carmen Mola Trio'nun üyesi, gerilim karışımı ve tarih. Mali bir cennette servet arayan genç bir çift sayesinde, “Hitler Adası” nın dehşetini, sadece beş kilometre uzunluğunda ve iki buçuk genişliğinde bir kaya, SS'nin dört konsantrasyon alanı ektiği ve katledildiği ortaya çıkıyor. Müttefik pasiflikten önce binlerce mahkum. “Kimse 1941 ve 1945 yılları arasında burada kaç İspanyol öldürüldüğünü bilmiyor,” diye açıklıyor Yazar, Atlantik Duvarı'nın sığınakları ve beton savunmaları ile ekilen adanın güzel ve macabre manzarasını harekete geçirirken , 27 milletten işçi köleleri tarafından yetiştirildi.
–Bir üçüncü solo romanı, tarihsel olmadan çok hikayesi var mı?
– Bilinmeyen ve çok acı verici bir tarihsel arka plan var, ancak birkaç genç hakkında çağdaş bir gerilim.
– Mali bir cennet ve karanlık bir geçmiş, Nazi cehennemi keşfediyorlar.
– Seyirci ve okuyucu olarak, kartopu etkisi olan filmleri ve romanları seviyorum: küçük bir şeyden başlarlar, birçok unsurla büyürler ve karmaşıklaşırlar. Hikaye Madrid'de César ve Rebeca ile başlıyor, La Mancha kanalının uzak bir adasına seyahat etmesi gereken gençler. Orada Alderney'den gömülü Nazi geçmişi ve çok karanlık karakterlerle temasa geçiyorlar. Onlar hiçbir yerden gelmeyen saf ve hırslı hustlers. Güçlülerin büyük şölenine, para seçkinlerinde gizlice girmek ve geçmişin ağırlığıyla ezilmiş modern icaros olarak yanmak istiyorlar.
Yazar, Aldeney'de Naziler tarafından köle emeği olan enomes somut savunmalarından biri
J. Ocaña
“Onlar gibi, Alderney'in diğer şeyleri araştıran korkunç gerçekliğiyle karşılaştınız.
“Armar Bir roman bir bulmacayı çözmek gibidir.” Basit bir noktadan başladım: Test yapmadan ölen insanların miras avcısı, bir güven arayışında mali bir cennette sona eriyor. Bu beni kanaldaki en küçük ada olan Alderney'e götürdü, acımasız bir acı geçmişi ile Fransa'ya yapıştı. İngiltere ondan vazgeçti ve Naziler onu işgal etti. 1940-1945 yılları arasında Fransız, Ruslar ve birçok İspanyol Cumhuriyetçisi için bir toplama kampıydı. Bazıları nerede olduklarını bile bilmiyordu.
– O Nazi cehenneminde kaç İspanyol öldürüldü veya öldü?
“Hayır bilmiyor.” Çok az belge ve çok çelişkili bilgi var. İngiliz ordusu savaştan sonra geldiğinde, 80'lerin sonuna kadar buluşmayan bir rapor hazırladı. 400 ölü vardı, ancak mahkumların tanıklıkları ve hayatta kalan birkaç kitap bu rakamın imkansız olduğunu gösteriyor. Öldürülen 5.000 ila 20.000 arasında konuşanlar var. Diğer tahminler 40.000 ölülere ulaşıyor.
-Auschwitz, Mauthausen veya Buchenwald hakkında çok şey biliyoruz, ancak Alderney'deki lager-sylt gibi neredeyse hiç ölüm alanı yok.
“Kimsenin tanımak istemediği utanç verici ve aşağılayıcı bir geçmiş.” İngilizlerin Nazi Almanya'ya atanması anormaldi ve silmek istiyor. Herhangi bir şey yayınlanır yayınlanmaz. Burada ölen İspanyollar, Fransa'nın zorunlu çalışma alanlarında sona ermek için İç Savaştan kaçmıştı. Bunlardan biri 10.000 İspanyol olabileceğini söyledi. Kanıt yok. Onları uçurumlardan attılar. Deniz cesetlerle ekildi.
– Cellatlar bu ada cehennemdeki suçlarını ödemediler mi?
– Askerler 'Adolf Adası'nı Hitler'in bir hevesi olan Alderney'e çağırdı ve uygulayıcılar cezasız kaldı. SS tarafından yönetilen Sylt alanında, Johann Hoffmann, Maximilian Liste, Kurt Klebck ve Otto Hogëlow gibi memurları hiç yargılanmayacaklardı. İngiliz ordusu onları durdurdu ve serbest bıraktı. Liste öldüğünü söyledi ve on yıl sonra tıpkı Hoffmann gibi doğru olmadığı keşfedildi. Bir kurtulan şöyle dedi: “Berlin'de caddeye gitmek kolaydır, Hogëlow veya Klebck ile Toparte ve lanet yüzünüzde sana güler.”
– Romanda olduğu gibi hayatta kimse kim gibi görünüyor? Her birinin arkasında bu kadar çok kimliğin mi?
– Aynalar labirent, Rus bebekleri oyunu, başkaları olmak için yeniden inşa edilen karakterlerle kimlik üzerine bir yansıma. Kimlik, büyük varoluşsal krizlere sahip günümüzün değişen dünyasında kilit bir konudur. Kimlik, yapıştığınız ahlaklara, yaşadığınız şeylere ve hayatta savaştığınıza bağlıdır. Bu oyun romanda çok mevcut çünkü kahramanların birçok turu, birçok yüzü var. Başkaları olacaklar olmayı bırakabilir miyiz? Anahtar bu.
Fort Clonque. Agustín Martínez, Nazi savunma inşaatları ve İspanyol kurbanlarına ev sahipliği plakası ile başka bir Alderney yerleşim bölgesinde.
Javier Ocaña
– Aşırı popülizm geri döner, edebiyat bize korkunç bir geçmişin geri dönebileceğini hatırlatmalı mı?
“Ne olduğunu unutursak, bu tekrar olabilir.” Bugün geçmişi varsaymadan insanın çatışmalarıyla ve zorluklarıyla yüzleşemeyiz. Nereden geldiğimizi, ne olduğunu ve nasıl olduğunu anlamadan, bir ülkenin veya bir kişinin kimliğini bilmek imkansızdır. Eğer görmezden gelirseniz, çamurda yürürsünüz.
Kitabın kapağı.
Editoryal Planeta
– Carmen Mola ile yıllarca çok meşguldü. Ama müfettişi Elena Blanco 'emekli', daha fazla serbest bırakıldı mı?
– Neyse ki 'mola' işimizle ne yaptığımıza karar verebiliriz. Birçok yazar seçemez. Herkes onu bitirmemizi istemeden Elena Blanco'yu emekli etmeye karar verdik. Diğer zorlukları dikkate almamızı sağlar. Yazar için uyum sağlamak ölümcül.
– Başka bir Carmen mola ne zaman?
“Yeni bir şeyde çalışıyoruz, ancak kimliğimizi kurtarmak için kendimize kişisel yörüngelerimizde oksijen vermek istedik.” Bu yıl roman yayınlayacağız ve ardından Carmen Mola'nın yeni taksiti gelecek. Yazma sürecinin birlikte tadını çıkarmaya devam ediyoruz.
– Kariyerini senarist olarak sağlamlaştırdı ve bu romanda bir film var mı?
– Sayma yolumda, arsada ve sırayla, seri ve filmlerin kaçınılmaz bir etkisi var. Çok sinematografik bir atmosferin yaratılmasında olduğu gibi. Ama roman yazarken filmleri düşünmüyorum. Seri veya film olan gerçek başarıya giderken romanı bir ara ürün olarak düşünmem beni kızdırıyor. Seri olarak çalıştığım için şanslıyım. Her zaman bu hikayenin bir roman olduğunu düşündüm. Dizi nedir? Hoş geldin.
– Daha fazla yazma senaryo veya roman tatmin ediyor musunuz?
“Bunu aynı coşku ile yapıyorum.” Hikayeler anlatmakla ilgilidir ve her birinin formatı vardır: film, roman, çizgi roman … Herkesin araçları ve yaratıcı süreci var ve ben de romanda takım çalışması olarak benimkini gerçekten zevk alıyorum.
Yorum
Bir Hata Bildir