Yazarlar Adolfo Diego (León, 1947) ve Antonio Hernández (Medina del Campo, 1960), bugün olduğu gibi Camino de Santiago'nun doğuşunu araştırdıkları tarihi bir kurgu romanı olan ilk ortak çalışmalarını el ele veriyorlar. Unutulan Yol, 8. ve 9. yüzyıllarda, komplonun baş kahramanı olan hükümdarın çocukluk arkadaşı Fruela'yı ana danışmanlarından biri olarak atayan ve onu diplomat olarak atayan Kral II. Alfonso zamanında Müslümanlara karşı savunması için Frankların ve Şarlman'ın büyükelçisi.
'Asturias Krallığı'na bir övgü. Yıldızların Yolu (Editör Spica Siglo XXI), şu anda Nava de Ordunte'de (Burgos) yaşayan, tam da hikayenin bir kısmının geçtiği yer olan ve kralın Valle'deki kökenlerini araştıran Adolfo Diego'dan gelen bir fikri yayınlıyor. Ical ajansına göre de Mena. Misafirperver, hacı ve farklı Jacobean rotalarının öğrencisi olan Diego, 1993'ten bu yana Unutulan Yol'a değer vermektedir ve diğer isimlerinin de yazarıdır: 'Eski Yol' ve 'Dağ Rotası' ve bu adlarla kendisine Büyük Üstat unvanı verilmiştir. Bu rotaya bağlı dernekler.
Farklı Jacobean rotalarına aşık olan bu adam, yazar ortağı UVa profesörü ve ortaçağ uzmanı Antonio Hernández ile paylaştığı bir sevgi olan “Camino'ya bağımlı oldum” diye itiraf ediyor. «Hacıların Francés'ten önce Liébana ve Oviedo'dan geçtiğini biliyoruz. Yani on yıl önce bir taslak yazdım ve bu Asturias Krallığına Saygı ile sona erdi” diye İcal'e yaptığı açıklamalarda, Antonio ile olan birlikteliğini kutlayarak eserin “mükemmel” ortaya çıktığını belirtiyor.
Kendisi, çalışmanın “Camino'nun kökenini ve nedenini araştırmak” amacıyla ortaya çıktığını hatırlıyor ve bunun için Mena Vadisi'nde bulduğu eski belgelere dayanıyordu; “görünüşe göre Alfonso II, babası öldürüldüğünde buradaydı.” . Bu belgelerin birçoğu, çeşitli haritalarla birlikte, “bu bölgedeki hacıların doğruluğunu ortaya koymaya” çalışmak için artık kitapta yer alıyor. 400'den fazla sayfadan oluşan bu tarihi roman, (zaten ön satışta olmasına rağmen) 24 euro fiyatla 11 Mart'ta raflarda olacak.
Her iki yazar da Fransız Yolu'nun, kayınpederi Kastilyalı Kont Don Sancho'nun desteğiyle hacıları Navarrese'nin başkenti boyunca yönlendiren Pamplona Kralı III. Sancho Garcés'in “icadı” olduğu konusunda hemfikir. “O zamana kadar yerleşik bir güzergah yoktu” diyor Adolfo Diego, “Asturias'taki mahkemeyi söküp León'a götürdüğünde oraya ticari nedenlerle gitti.”
«Fransızca daha uzundur. Dağa daha az yaklaşmanın daha fazla kilometre kat etmeye değer olduğunu söylediler ama artık Cebreriro gibi daha önce yapmadığınız bazı dağ geçitlerine tırmanabilirsiniz. Kralların Burgos, León, Pamplona, Nájera veya Logroño gibi şehirlerden faydalanmak istediği varsayılıyor. Navarre kralı, hacıların Vizcaya'dan geçmesini yasakladı ve onları ayrıcalıklı kılmak istediği şehirler olan Ebro'ya doğru gitmeye zorladı. Bu kanıtlanmamış bir tezdir ve üzerinde çalışılması gerekmektedir, ancak romanda yorumlanması için başlatılmıştır,” diye kayıyor.
Havari'nin mezarına ilk gezi
Böylece, Fruela ve II. Alfonso birlikte çeşitli aşkın ve kritik görevlere girişerek, krallığın istikrarı açısından büyük zorluk anlarına ve aynı zamanda her ikisi için de kişisel düzeyde, üstesinden gelmeleri gereken durumlara yol açarlar. istenilen geziyi gerçekleştirin. havari Santiago'nun mezarına. Bu iddia 9. yüzyıla tarihlenen kraliyet belgelerine dayanıyor. Yazarlar, içlerinde görünen gerçek karakterlere dayanarak, nesnelerin resmi olarak keşfedilip tanımlandığı 8. ve 9. yüzyıllardaki Asturias krallığının toplumunu ve başkenti Oviedo'yu yansıtan kişisel ilişkiler içeren bir hikaye inşa ediyorlar. Galiçya'daki Santiago.
Kral II. Alfonso ve Şarlman'ın oğlu İmparator Ludovico'nun ilk önemli hacılar olduğu hikayesi iyi kabul edilir. Kitap, onların Aachen'den 'kampüs stellae'ye, bugünkü Compostela'ya kadar izledikleri tüm aşamaları bu yıldızların rehberliğinde ayrıntılarıyla anlatıyor. Bu nedenle 'Yıldızların Yolu' adını verdikleri ve artık kitabın başlığında da yer alan orijinal rotaydı. Bu tarihi roman Asturias, Galiçya, Cantabria, kuzey Kastilya ve Álava'da geçiyor.
Katıldığı ilk roman olmasına rağmen Antonio Hernández, 90'lı yıllarda Rabanal del Camino'da (León) yaşadığı deneyimin ardından anlattığı 'Hospedando, Gönüllü Hospitalero'ların 25 Anekdotu' adlı kitabında üzerine düşeni yaptı. ). Hacı olduktan ve “çok minnettar ve memnuniyetle karşılandığını” hissettikten sonra, diğerlerinin yanı sıra, daha sonra Frómista'da (Palencia) kış barınağını açan Katalan Lourdes Lluch ile tanıştı.
Bir akraba, “Camino'ya aşık” iki kişi olan Antonio ve Adolfo'yu ikinci dereceden nedenlerden dolayı temasa geçirdikten sonra, ikisi de Burgoslu adamın uydurduğu ve birlikte çalıştığı bu eseri yaratmak için birlikte çalıştığı “hikayeyi” analiz ettiler. “Çok dikkatli okumayı gerektiren olay örgüsü, diyaloglar, karakter sesleri ve düzeltmelerin yaratılması süreci.
Romanın geçtiği köşeler
İyi bir ortaçağ uzmanı olarak Hernández, “Fruela'nın doğduğu küçük köşenin daha sonra Castilla, yani Bardulia olarak adlandırılacakları yer olduğu” fikrinin kökeni konusunda ısrar etti. «Bunu romanda açık bir şekilde anlatıyoruz. Bu danışmanın Alava'dan mı yoksa Kastilya'dan mı olduğu sıklıkla şüphe ediliyor. O, Cantabria ile Vasconia arasında, Baskların ve Pasiegoların yer aldığı bir bölgede yer alan Kastilyalıydı” yorumunu yapıyor.
Fruela ve II. Alfonso'nun yolculuğu Burgos'un kuzeyinden geçer. Kitapta Ojo Guareña, Villabascones de Sotoscueva ve Espinosa de los Monteros'tan ve daha sonra Brañosera'dan bahsediliyor. Tarihi notlarda Burgos gibi bu yolculuktan sonra yeniden nüfuslanan Leon'dan da bahsediliyor. Aslında ikisi de sırasıyla 845 ve 884 yıllarında yeniden doğmuşlardı.
Hernández, “II. Alfonso'nun diplomatik sorumlusu ve kişisel arkadaşı ve Aula Regia'nın bir parçası olan, Franklarla, bu durumda Charlemagne ile ilişkilerden sorumlu önemli bir adam” olan Fruela figürünü derinlemesine inceliyor. «Bu anlamda temaslar vardı ve Camino de Santiago ile ilgili olanlar da vardı. Efsaneye göre Alfonso II ve Ludovico, Santiago'ya giden ilk hacılardı” diye devam ediyor, yazarların da roman yazmak için yararlandıkları bir not. Leon ve Burgos'un yokluğunda, o dönemde krallığın en önemli şehirleri başkent Oviedo ve Lugo'ydu.
Bir isyan ve bir havari
Roman üç noktaya odaklanıyor. Bir yanda Asturias Krallığı içindeki ilişkiler, bir isyan ve Alfonso II'nin saltanatının kroniği, bir de “onu tahttan indirmeye çalıştıkları” iç savaş var. Bütün bunlar, “aç kalmayan, ancak her yıl güzel havalar geldiğinde onları soymak veya öldürmek için Sarazen baskınlarıyla karşı karşıya kalan” Fruela ve onun zengin köylü ailesinin gözünden görülüyor. Roman, “Fruela at sırtında, Burgos'un kuzeyinde ailesine, topraklarına ve hayvanlarına bakıyor ve Oviedo'da bir saray adamı olarak çalışıyor” diye belirtiyor.
Dahası, Müslümanlara karşı ortak bir cephe için Basklarla ve ayrıca Beato de Liébana'nın önem kazandığı “diplomatik ve dini” konularda Franklarla yapılan müzakerelerde ilk elden deneyime sahip. «Asturias krallığını Müslümanlara karşı yeniden teyit etmek için hayatta kalması gerekiyor; ve kendisini savunacak dost canlısı bir hamiye ihtiyacı var ve bu, güçlü bir Hıristiyan imparatorluğu sunan ve bir nevi garanti olan Charlemagne ve onun varisi Ludovico'ydu” diyor.
Diğer odak noktası, havarinin kalıntılarının bulunmasından sonra, Kutsal Roma İmparatorluğu'nun imparatorunun Camino'yu yapmaya davet edildiği, ancak o sırada, yani 814'te öldüğü, dolayısıyla gezinin oğlu Ludovico Pío tarafından yapıldığı zaman ortaya çıkar. . .
Üçüncü bölüm, Fruela'nın Bidasoa'da beklediği Aachen'den Finisterre'ye yaptığı yolculuğu anlatıyor. Her ikisi de daha sonra Bask Ülkesi üzerinden Merindades'e gider ve şu anda Burgos ve Palencia olarak bilinen bölgenin kuzeyinden geçerek oradan Oviedo'ya geçer ve ardından Camino Primitivo boyunca devam eder.
«Compostela ve Finisterre'ye gitmeye karar verdiler çünkü hâlâ paganizmin izleri vardı ve o zamanlar dünyanın sonunun ne olduğunu öğrenmek de istiyorlardı. Ve gelip güneşin doğuşunu görüyorlar ve Charlemagne'ın Samanyolu rüyasını gerçekleştiriyorlar” diyor Hernández, eserin “Asturiaslı II. Alfonso'nun doğuşunda ve ortamında oynadığı rolü hatırlamaya, bir roman oluşturmaya çalıştığına” inanıyor. Camino boyunca”, çünkü kalıntılar onun hükümdarlığı sırasında keşfedildi. “Bu keşfe inandırıcılık kazandıran ve onun reklamcıları olan” kişiler, kendisi ve başta Iria Flavia'lı Teodomiro olmak üzere piskoposlarıdır. “O dönemde bu önemi vermemiş olsalardı, bugün kesinlikle bunu bilemeyecektik” diye bitiriyor sözlerini.
'Asturias Krallığı'na bir övgü. Yıldızların Yolu (Editör Spica Siglo XXI), şu anda Nava de Ordunte'de (Burgos) yaşayan, tam da hikayenin bir kısmının geçtiği yer olan ve kralın Valle'deki kökenlerini araştıran Adolfo Diego'dan gelen bir fikri yayınlıyor. Ical ajansına göre de Mena. Misafirperver, hacı ve farklı Jacobean rotalarının öğrencisi olan Diego, 1993'ten bu yana Unutulan Yol'a değer vermektedir ve diğer isimlerinin de yazarıdır: 'Eski Yol' ve 'Dağ Rotası' ve bu adlarla kendisine Büyük Üstat unvanı verilmiştir. Bu rotaya bağlı dernekler.
Farklı Jacobean rotalarına aşık olan bu adam, yazar ortağı UVa profesörü ve ortaçağ uzmanı Antonio Hernández ile paylaştığı bir sevgi olan “Camino'ya bağımlı oldum” diye itiraf ediyor. «Hacıların Francés'ten önce Liébana ve Oviedo'dan geçtiğini biliyoruz. Yani on yıl önce bir taslak yazdım ve bu Asturias Krallığına Saygı ile sona erdi” diye İcal'e yaptığı açıklamalarda, Antonio ile olan birlikteliğini kutlayarak eserin “mükemmel” ortaya çıktığını belirtiyor.
Kendisi, çalışmanın “Camino'nun kökenini ve nedenini araştırmak” amacıyla ortaya çıktığını hatırlıyor ve bunun için Mena Vadisi'nde bulduğu eski belgelere dayanıyordu; “görünüşe göre Alfonso II, babası öldürüldüğünde buradaydı.” . Bu belgelerin birçoğu, çeşitli haritalarla birlikte, “bu bölgedeki hacıların doğruluğunu ortaya koymaya” çalışmak için artık kitapta yer alıyor. 400'den fazla sayfadan oluşan bu tarihi roman, (zaten ön satışta olmasına rağmen) 24 euro fiyatla 11 Mart'ta raflarda olacak.
Her iki yazar da Fransız Yolu'nun, kayınpederi Kastilyalı Kont Don Sancho'nun desteğiyle hacıları Navarrese'nin başkenti boyunca yönlendiren Pamplona Kralı III. Sancho Garcés'in “icadı” olduğu konusunda hemfikir. “O zamana kadar yerleşik bir güzergah yoktu” diyor Adolfo Diego, “Asturias'taki mahkemeyi söküp León'a götürdüğünde oraya ticari nedenlerle gitti.”
«Fransızca daha uzundur. Dağa daha az yaklaşmanın daha fazla kilometre kat etmeye değer olduğunu söylediler ama artık Cebreriro gibi daha önce yapmadığınız bazı dağ geçitlerine tırmanabilirsiniz. Kralların Burgos, León, Pamplona, Nájera veya Logroño gibi şehirlerden faydalanmak istediği varsayılıyor. Navarre kralı, hacıların Vizcaya'dan geçmesini yasakladı ve onları ayrıcalıklı kılmak istediği şehirler olan Ebro'ya doğru gitmeye zorladı. Bu kanıtlanmamış bir tezdir ve üzerinde çalışılması gerekmektedir, ancak romanda yorumlanması için başlatılmıştır,” diye kayıyor.
Havari'nin mezarına ilk gezi
Böylece, Fruela ve II. Alfonso birlikte çeşitli aşkın ve kritik görevlere girişerek, krallığın istikrarı açısından büyük zorluk anlarına ve aynı zamanda her ikisi için de kişisel düzeyde, üstesinden gelmeleri gereken durumlara yol açarlar. istenilen geziyi gerçekleştirin. havari Santiago'nun mezarına. Bu iddia 9. yüzyıla tarihlenen kraliyet belgelerine dayanıyor. Yazarlar, içlerinde görünen gerçek karakterlere dayanarak, nesnelerin resmi olarak keşfedilip tanımlandığı 8. ve 9. yüzyıllardaki Asturias krallığının toplumunu ve başkenti Oviedo'yu yansıtan kişisel ilişkiler içeren bir hikaye inşa ediyorlar. Galiçya'daki Santiago.
Kral II. Alfonso ve Şarlman'ın oğlu İmparator Ludovico'nun ilk önemli hacılar olduğu hikayesi iyi kabul edilir. Kitap, onların Aachen'den 'kampüs stellae'ye, bugünkü Compostela'ya kadar izledikleri tüm aşamaları bu yıldızların rehberliğinde ayrıntılarıyla anlatıyor. Bu nedenle 'Yıldızların Yolu' adını verdikleri ve artık kitabın başlığında da yer alan orijinal rotaydı. Bu tarihi roman Asturias, Galiçya, Cantabria, kuzey Kastilya ve Álava'da geçiyor.
Katıldığı ilk roman olmasına rağmen Antonio Hernández, 90'lı yıllarda Rabanal del Camino'da (León) yaşadığı deneyimin ardından anlattığı 'Hospedando, Gönüllü Hospitalero'ların 25 Anekdotu' adlı kitabında üzerine düşeni yaptı. ). Hacı olduktan ve “çok minnettar ve memnuniyetle karşılandığını” hissettikten sonra, diğerlerinin yanı sıra, daha sonra Frómista'da (Palencia) kış barınağını açan Katalan Lourdes Lluch ile tanıştı.
Bir akraba, “Camino'ya aşık” iki kişi olan Antonio ve Adolfo'yu ikinci dereceden nedenlerden dolayı temasa geçirdikten sonra, ikisi de Burgoslu adamın uydurduğu ve birlikte çalıştığı bu eseri yaratmak için birlikte çalıştığı “hikayeyi” analiz ettiler. “Çok dikkatli okumayı gerektiren olay örgüsü, diyaloglar, karakter sesleri ve düzeltmelerin yaratılması süreci.
Romanın geçtiği köşeler
İyi bir ortaçağ uzmanı olarak Hernández, “Fruela'nın doğduğu küçük köşenin daha sonra Castilla, yani Bardulia olarak adlandırılacakları yer olduğu” fikrinin kökeni konusunda ısrar etti. «Bunu romanda açık bir şekilde anlatıyoruz. Bu danışmanın Alava'dan mı yoksa Kastilya'dan mı olduğu sıklıkla şüphe ediliyor. O, Cantabria ile Vasconia arasında, Baskların ve Pasiegoların yer aldığı bir bölgede yer alan Kastilyalıydı” yorumunu yapıyor.
Fruela ve II. Alfonso'nun yolculuğu Burgos'un kuzeyinden geçer. Kitapta Ojo Guareña, Villabascones de Sotoscueva ve Espinosa de los Monteros'tan ve daha sonra Brañosera'dan bahsediliyor. Tarihi notlarda Burgos gibi bu yolculuktan sonra yeniden nüfuslanan Leon'dan da bahsediliyor. Aslında ikisi de sırasıyla 845 ve 884 yıllarında yeniden doğmuşlardı.
Hernández, “II. Alfonso'nun diplomatik sorumlusu ve kişisel arkadaşı ve Aula Regia'nın bir parçası olan, Franklarla, bu durumda Charlemagne ile ilişkilerden sorumlu önemli bir adam” olan Fruela figürünü derinlemesine inceliyor. «Bu anlamda temaslar vardı ve Camino de Santiago ile ilgili olanlar da vardı. Efsaneye göre Alfonso II ve Ludovico, Santiago'ya giden ilk hacılardı” diye devam ediyor, yazarların da roman yazmak için yararlandıkları bir not. Leon ve Burgos'un yokluğunda, o dönemde krallığın en önemli şehirleri başkent Oviedo ve Lugo'ydu.
Bir isyan ve bir havari
Roman üç noktaya odaklanıyor. Bir yanda Asturias Krallığı içindeki ilişkiler, bir isyan ve Alfonso II'nin saltanatının kroniği, bir de “onu tahttan indirmeye çalıştıkları” iç savaş var. Bütün bunlar, “aç kalmayan, ancak her yıl güzel havalar geldiğinde onları soymak veya öldürmek için Sarazen baskınlarıyla karşı karşıya kalan” Fruela ve onun zengin köylü ailesinin gözünden görülüyor. Roman, “Fruela at sırtında, Burgos'un kuzeyinde ailesine, topraklarına ve hayvanlarına bakıyor ve Oviedo'da bir saray adamı olarak çalışıyor” diye belirtiyor.
Dahası, Müslümanlara karşı ortak bir cephe için Basklarla ve ayrıca Beato de Liébana'nın önem kazandığı “diplomatik ve dini” konularda Franklarla yapılan müzakerelerde ilk elden deneyime sahip. «Asturias krallığını Müslümanlara karşı yeniden teyit etmek için hayatta kalması gerekiyor; ve kendisini savunacak dost canlısı bir hamiye ihtiyacı var ve bu, güçlü bir Hıristiyan imparatorluğu sunan ve bir nevi garanti olan Charlemagne ve onun varisi Ludovico'ydu” diyor.
Diğer odak noktası, havarinin kalıntılarının bulunmasından sonra, Kutsal Roma İmparatorluğu'nun imparatorunun Camino'yu yapmaya davet edildiği, ancak o sırada, yani 814'te öldüğü, dolayısıyla gezinin oğlu Ludovico Pío tarafından yapıldığı zaman ortaya çıkar. . .
Üçüncü bölüm, Fruela'nın Bidasoa'da beklediği Aachen'den Finisterre'ye yaptığı yolculuğu anlatıyor. Her ikisi de daha sonra Bask Ülkesi üzerinden Merindades'e gider ve şu anda Burgos ve Palencia olarak bilinen bölgenin kuzeyinden geçerek oradan Oviedo'ya geçer ve ardından Camino Primitivo boyunca devam eder.
«Compostela ve Finisterre'ye gitmeye karar verdiler çünkü hâlâ paganizmin izleri vardı ve o zamanlar dünyanın sonunun ne olduğunu öğrenmek de istiyorlardı. Ve gelip güneşin doğuşunu görüyorlar ve Charlemagne'ın Samanyolu rüyasını gerçekleştiriyorlar” diyor Hernández, eserin “Asturiaslı II. Alfonso'nun doğuşunda ve ortamında oynadığı rolü hatırlamaya, bir roman oluşturmaya çalıştığına” inanıyor. Camino boyunca”, çünkü kalıntılar onun hükümdarlığı sırasında keşfedildi. “Bu keşfe inandırıcılık kazandıran ve onun reklamcıları olan” kişiler, kendisi ve başta Iria Flavia'lı Teodomiro olmak üzere piskoposlarıdır. “O dönemde bu önemi vermemiş olsalardı, bugün kesinlikle bunu bilemeyecektik” diye bitiriyor sözlerini.