celikci
New member
İşler daha birinci günden makus gitmeye başlamıştı. Bütçe kısa müddet ortasında ziyadesiyle aşılmıştı, hatta yatırım kasasındaki bir ölçü paranın da gizemli bir halde ortadan kaybolduğu söyleniyordu.
Açılışın olduğu gün, Noel’den bir gün daha sonraydı ve hava epey yağmurluydu. Clark Gable, Judy Garland, Joan Crawford üzere ünlülerin takviyesine karşın büyük kumarbazlar kapıdan dahi geçmemişti. Nasıl olmuşsa olmuş o fazlaca bilinen “Kasa her vakit kazanır” kelamı bile boş çıkmıştı.
Bütün bunların kararında Flamingo kumarhanesi, birinci iki haftasında kimi epey şanslı kumarbazlara 300 bin dolar kaybetti ve bir düzenlemeye gitmek ismine süreksiz müddetliğine kapatıldı.
Üç ay daha sonra bir daha açılış yapıldı. Bu defa 105 odalı otel kısmı da tamamlanmıştı ve Flamingo nihayet para kazanmaya başlamıştı. Bugün Las Vegas denince akla gelen ışıltı, üst seviye cümbüş ve lüksü barındıran birinci Vegas otellerinden bir tanesiydi üstelik. Birinci günlerin karanlığı geride kalmıştı. En azından “Bugsy” lakaplı Benjamin Siegel o denli düşünüyordu.
Gazetelerin kullanmayı epeyce sevdiği tabirle “bir vakit içinderın halk düşmanı” olan Siegel, epey büyük bir muvaffakiyete imza atmıştı. Modülü olduğu organize cürüm ağı yardımıyla ABD’de her insanın tanıdığı varlıklı bir adamdı artık o.
Adı birçok vakit ABD mafyasının en tanınmış isimleri olan Charles Luciano, Meyer Lansky ve Al Capone üzere “babalarla” bir arada anılıyordu. Soğukkanlı bir katil, kumarbaz, uyuşturucu baronu ve muhabbet tellalıydı. Bu kabarık özgeçmişe son olarak “otelci” ve “kumarhane patronu” sıfatlarını da eklemişti.
PARA İÇİN Mİ ÖLDÜRÜLDÜ, ÖTEKİ BİR SEBEP YÜZÜNDEN Mİ?
Siegel yeraltı dünyasındaki yatırımcılara borçlarını ödemiş olsa da Flamingo’nun birinci iki haftasında yaşanan kayıpların ve berbat yönetimin günahları affedilmiş değildi. tıpkı vakitte Siegel vaktinde fazla kindar birilerinin canını yakmış da olabilirdi. Ya da tahminen de en büyük günahı en eski arkadaşını ortadan kaldırmak için planlar yapıp hem o arkadaşını birebir vakitte arkadaşının eşiyle bağlantı yaşayan adamı kızdırmaktı.
Bu ihtimallerin hangisinin geçerli olduğunu bugün hâlâ bilemiyoruz. Çünkü ortadan geçen epey vakte rağmen 20 Haziran 1947 gecesi yaşananların üstündeki esrar perdesi hala kaldırılamadı.
Bildiklerimiz ise şundan ibaret: Siegel, Flamingo’nun ikinci kere açılmasından üç ay daha sonra, kız arkadaşının Beverly Hills’deki meskeninde oturmuş gazete okurken dışarıdan açılan ateş kararı hayatını kaybetti.
Amerika’nın en tanınmış gangsterlerinden biri olan Bugsy’nin vefatıyla ilgili belge bugün hala kapanmış değil.
Bugsy Siegel, Amerikan duşunun bedene gelmiş hali olan insanlardandı fakat “Amerikan rüyası” kavramını yaratanların aklındaki modele pek uyduğu da söylenemezdi.
Brooklyn’in yoksul mahallelerinden birinde büyümüş ve ömür şartlarını uygunlaştırmak için mahallesine faaliyet gösteren organize hata örgütüne katılmaya karar vermişti.
Yavaş yavaş yükseldi ve vakit ortasında kendi çetesini kurdu. Hatta “Murder Incorporated” kümesine katıldı.
Türkçeye “Cinayet A.Ş.” diye çevirebileceğimiz “Murder Incorporated” ya da “Murder Inc.” 1929-1941 yılları içinde faaliyet gösteren bir organize hata kümesiydi. Bilhassa New York etrafındaki organize kabahat örgütlerinin yaptırım gücü olarak misyon yapan kümenin öldürdüğü şahısların sayısına ait iddialar 400 ile 1000 içinde değişiyor.
New York cürüm dünyasında yıldızı o kadar yükseldi ki acımasızlığıyla ün kazandı. Ben Siegel’ın “Bugsy” (böceksi) olarak anılmaya başlaması da o günlere denk geldi. O kadar istikrarsız ve şiddet eğilimliydi ki beşerler “bir tahta kurusu üzere deli” olduğunu söylüyordu. Olağan bu benzetme Siegel’ı pek memnun etmiyordu.
Hatta yıllar evvelce bir defasında, “Beni arkadaşlarım ‘Ben’ diye, yabancılar ‘Bay Siegel’ diye, hoşlanmadığım adamlar ise ‘Bugsy’ diye çağırır lakin bunu yüzüme karşı söyleyemezler” demişti.
“BİR NUMARALI HALK DÜŞMANI”
Ancak Siegel’ın artan ünü vakit içinde sırtında taşıdığı bir maksat tahtasına dönüştü. Savcı Thomas Dewey’nin kendisini “New York’un bir numaralı halk düşmanı” ilan etmesinin akabinde Siegel, 1936 yılında faaliyetlerini ülkenin Batı Yakası’na taşımaya karar verdi.
Bu karar Siegel’a daha da epeyce yaradı. Batı Yakası’nda maharetlerini artırdı, kontaklar ağını Hollywood’un efsanelerini de kapsayacak biçimde genişletti ve sabıka kaydını kabarttı. (12 kişiyi öldürmekle övünüyordu mesela…)
Siegel’ın hayatının geneli spekülasyonlarla dolu. 1930’ların başlarında New York mafyasının efsane ismi Joe Masseria’yı öldürdü mü öldürmedi mi? (Kanıtlar öldürmediğine işaret etse de bu mevzuda anlatılan kıssalarda daima Siegel’ın ismi öne çıkıyor.) Ortadan kaybolan üç hasmının cansız vücutları Flamingo’nun gül bahçesinde gömülü müydü değil miydi? (Buna kesin bir karşılık vermek imkânsız fakat bu tezin ziyadesiyle kanlı ve ilgi alımlı olduğu ortada.)
Ancak Siegel’ın ömrüne ait birebir derecede renkli ve doğruluğu katılaşmış diğer ayrıntılar da var. Örneğin Batı Yakası’nda yaşadığı ehemmiyette Beverly Hills’de bir meskende oturmasına yetecek kadar büyük bir servet sahibi olduğu gerçek. Periyodun önde gelen ünlülerinden Frank Sinatra ve Cary Grant üzere isimlerle arkadaşlık etmeye başladığı da biliniyor. 1930’ların sonlarında aktris Virginia Hill’le sevgili olmasının Siegel’ın Hollywood’la olan bağlarını daha da sağlamlaştırdığı de gerçek.
Flamingo Otel’in ismi Siegel’ın kız arkadaşı Virginia Hill’den geliyordu. Uzun ve ince bacaklarıyla tanınan Hill’e Siegel Flamingo lakabını takmıştı.
Flamingo Otel’in ismi Siegel’ın kız arkadaşı Virginia Hill’den geliyordu. Uzun ve ince bacaklarıyla tanınan Hill’e Siegel Flamingo lakabını takmıştı.
DEFİNE DE ARADI MUSSOLİNİ’YE SİLAH SATMAYA DA ÇALIŞTI
Nitekim Siegel’ın omurundaki en değişik iki hadisede da bu yeni edindiği arkadaşlarının yeri var. Bunlardan birincisi 1938 yılında altın aramak için bir kruvaziyer gemisiyle Kosta Rika açıklarında yaptığı seyahat. Siegel’ın bir define haritası bulması üzerine organize edilen ve tüm masraflarını bir kontesin karşıladığı bu seyahate, televizyon dünyasının biroldukça ünlü ismi katıldı. Gidiş yolunda içkinin su üzere aktığı cümbüşün doruğa çıktığı seyahatin dönüşü ise o kadar keyifli olmadı. Hatta küme bir noktada gemiyi terk etti.
Bir yıl daha sonra Siegel, birebir kontesle bir defa daha iş birliği yaptı. Bu defa gaye İtalya başkanı Mussolini’ye yeni bir cins patlayıcı unsur satmaktı. Fakat yaptıkları bir sunumda “atomit” ismi verilen bu unsurun infilak gücünün argüman edildiği kadar büyük olmadığı ortaya çıkınca, ikilinin teşebbüsleri de suya düştü.
Siegel, dünyayı dolaşıp dolaplar çevirirken pek gizlenme gereksinimi hissetmiyordu. Kolluk güçleri ne işler kaçırdığının farkındaydı lakin ne yapsalar bu adamı yakalamayı başaramıyorlardı. Tekraren gözaltına alındı lakin kanıtlanabilen tek suçlamalar kumarla ilgili iki kabahatti. Onlardan da para cezası ödeyip sıyrılmıştı Siegel.
SON GÜNLERİNDE FBI PEŞİNDEYDİ
Siegel’ın vefatından bir yıl evvel J. Edgar Hoover idaresindeki FBI, bu gangsteri yakalama uğraşlarını artırdı. Hoover, 18 Temmuz 1946’da kaleme aldığı bir iç yazışmada, ülke genelinde Siegel’ı izleme operasyonu başlatmak için onay istiyordu.
Hoover, şu an Siegel’ın FBI evrakında bulunan notunda şu sözleri kullanmıştı:
“Şu an Siegel’ın dört bir yana yayılmış çıkarları niçiniyle daima seyahat ettiğini, bu niçinle de faaliyetlerini izleyip atılımlarını ön görmenin vakit zaman ziyadesiyle zorlaştığını belirtmek isterim. ötürüsıyla verilecek yetkinin Siegel’ın ülke çapındaki seyahatleri sırasında kullanabileceği tüm otelleri, konutları ve iş yerlerini kapsayacak genişlikte olması tavsiyedir. Şayet [Siegel’ın] haraç temaslarını ortaya çıkaracaksak, bu biçimde geniş bir yetkinin gerekli olduğunu kuvvetle hissediyorum.”
Ne var ki Hoover, Siegel’ı adaletin huzuruna çıkarma bahtını yakalayamadı. Ünlü hata baronu tam da legal işler yapmaya yaklaşmış üzere göründüğü periyotta dünyaya veda etti.
HEDEF: 1,2 MİLYON DOLAR — HARCANAN: 6 MİLYON DOLAR
Siegel, 1945 yılında Las Vegas’ta meseleler yaşamakta olan bir otel projesinden haberdar oldu ve bu otelin potansiyeli karşısında hayli heyecanlandı. Cürüm dünyasındaki güçlü dost ve meslektaşlarını yatırım yapmaya ikna edip Flamingo’nun başına geçti.
Ne var ki senelerda Vegas bugünkü üzere bir turist destinasyonu değildi. Çölün ortasında havaalanı bile olmayan kolay bir kentti. Los Angeles’tan en düzgün ihtimalle 5 saatlik bir seyahatle kente varılıyordu. O niçinle yatırımcılar “Paramızı çöle mi gömüyoruz?” tasasını en baştan yaşıyordu.
Meyer Lansky
Otel ve kumarhanenin toplam maliyetinin 1,2 milyon dolar olması planlanıyordu. İnşaat bittiğinde bu meblağ 6 milyon dolara ulaşmıştı. Harcamaların bu kadar büyük olması ve projenin bu makus yönetilmesi hiç elbet yatırımcıları kızdırdı. Fakat rahatsızlığın asıl kaynağı, paranın bir kısmının taammüden yanlış yerlere yatırıldığına ait dedikodulardı.
Bugün kimi kaynaklar Siegel’ın inşaat için ayrılan parayı hortumladığını yazıyor, birtakım kaynaklar ise kasayı asıl boşaltanın mafyayla bağlantıları fazlaca eskiye dayanan Virginia Hill olduğunu öne sürüyor. Olağan aslında bu biçimde bir hırsızlığın hiç yaşanmadığını savunanlar da var. Lakin projenin başında tanınmış bir cürümlünün olması ve bütçenin 4 milyon dolar civarında açık vermesi kuşkuları kaçınılmaz kılıyor.
Bu mevzuda en değerli yapıtlardan biri olan “Meyer Lansky: The Thinking Man’s Gangster” (Meyer Lansky: Düşünen Adamın Gangsteri) isimli kitapta Robert Lacey, Bugsy’nin öyküsünü şu sözlerle özetliyor: “Lüks resort-kumarhane kavramını Ben Siegel icat etmedi. Las Vegas Strip’in kurucusu da o değil. Araziyi o satın almadı, ileride Flamingo olacak projeyi birinci o tasarlamadı. Lakin onun mevti, bütün bunları meşhur etti.” Bu ortada bu kitabın yazarın 1991’de yayımlanan “Little Man: The Gangster Life of Meyer Lansky” (Küçük Adam: Meyer Lansky’nin Gangster hayatı) isimli kitabın güncellenmiş versiyonu olduğunu da hatırlatalım.
GAZETE OKURKEN KURŞUNLARIN AMACI OLDU
Virginia Hill’in konutu Sunset Bulvarı’nın güneyinde Linden Drive üzerindeydi. 20 Haziran gecesi saat 22.45 sularında Siegel sevgilisinin çiçekli kanepesinde oturmuş Los Angeles Times gazetesini okurken, kimliği belirlenemeyen bir kişi tarafınca odanın penceresinin öbür tarafınca ateş açıldı.
Saldırganın silahı orduda da kullanılan modellerdendi: 0.30 kalibrelik bir M1 karabina tüfek. Camı delip geçen kurşunlar, Siegel’ın başına ve gövdesine isabet etti. Kurşunlardan biri sağ yanağından girip sol yanağından çıktı. Bir başkası ise burun kemiğini delip sol gözünü yuvasından çıkardı. Siegel o sırada 41 yaşındaydı.
Siegel’ın Hills’in meskeninde bedenine isabet eden 9 kurşunla can vermesinin akabinde, polis biroldukca teoriyi değerlendirmeye aldı. Yeraltı dünyasında bir anda bu cinayete niye olan mutabakatlar ya da vur buyruğunu veren öfkeli şahıslara dair spekülasyonlar, söylentiler ve fısıltılarla doldu. Hill’in olay sırasında Fransa’da olması da başları karıştırıyordu. Genç bayan, birilerinin Siegel’ı öldürme planı yaptığını evvelde haber almış olabilir miydi?
KÜBA’DAKİ SAKLI TOPLANTIDA NE KONUŞULDU?
Doğrusunu söylemek gerekirse kimse yanlışsız düzgün bir şey bilmiyordu (ve hâlâ da bilmiyor). Kesin olan az sayıdaki şeyden biri Meyer Lansky ve erkeklerinın Siegel’la yaptıkları son iş muahedesinden ötürü mutlu olmadığıydı.
O memnuniyetsizliğin Küba’da yapılan saklı bir görüşmede masaya yatırıldığı ve Siegel’ı öldürme sonucu alındığı o günlerde ortaya atılan savlar içindeydı. Bu teori en muhtemel seçenek üzere görünüyordu. Lansky’nin erkeklerinın Siegel öldükten daha sonra dakikalar ortasında Flamingo’nun denetimini ele geçirmesi de bu ihtimali kuvvetlendiriyordu. Fakat hiç bir şey kanıtlanamadı.
Lucky diye de anılan Charles Luciano, anı kitabında Lansky’i kast ederek, “Meyer’in hiç kuşkusu yoktu: Bugsy inşaat bütçesinin bir kısmını aşırmıştı. En az bunun kadar emin olduğu bir öteki şey ise Siegel’ın kaçmaya hazırlandığı ve çatının kendi üzerine çökeceğiydi” sözlerini kullanıyordu. Lakin “Amerikan mafyasının Sicilyalı mimarı” olarak tanınan Luciano, Küba’da yapılan görüşmede şayet Flamingo muvaffakiyete ulaşırsa Siegel’ın yaptığı yanlışları telafi etmesine müsaade verileceğini de yazıyordu. Gerçekten Mayıs 1947’de muvaffakiyet hayli yakın görünüyordu çünkü flamingo 250 bin dolar kâr yazmıştı.
Öne çıkan bir öteki ihtimal, taarruzun Siegel’ın dövdürttüğü kimliği açıklanmayan bir kişinin intikamı olduğu istikametindeydi. Üçüncü ihtimal ise Siegel’ı öldürtenin Hill’in erkek kardeşlerinden biri olduğuna işaret ediyordu. Hill ve Siegel içindeki bağlantıda kopan fırtınalar cümle alemin lisanında olduğundan bu da kulağa hayli mümkün geliyordu.
SIEGEL’IN ÇOK YAKININDAN BİR İTİRAF GELDİ
Olayı aydınlatma tarafındaki en büyük adımlardan biri Ekim 2014’te atıldı. Los Angeles Magazine’de yayımlanan Amy Wallace imzalı evrak, Siegel’ın başına ne geldiğine dair değerli ipuçları içeriyordu.
Uzun vakit boyunca Siegel’ın iş ortağı ve yakın arkadaşı olan Moe Sedway’in oğlu Robbie, ölmeden kısa bir süre evvel dergiye değerli bir aile sırrını açıklamıştı. Sedway’in söylemiş olduğine bakılırsa, annesi Bee, Robbie’ye Siegel’ın öldürülmesinin gerisinde babasının olduğunu söylemişti.
Habere nazaran, Siegel’ın öldürüldüğü devirde Sedway, Lansky ismine Flamingo’nun mali işlerini yönetiyordu. Siegel ise bu durumdan hiç şad değildi. Her kuruşun hesabını Sedway aracılığıyla Lansky’e vermek zorunda kalıyor “sürekli izlenmekten ve çocuk muamelesi görmekten” şikâyet ediyordu.
Bee’nin söylemiş olduğine bakılırsa, Siegel, Mart 1947’de Sedway haricindeki tüm erkeklerinın iştirakiyle gerçekleşen bir görüşmede tahammülünü uygunca kaybetmiş ve “Moe’nun gitmesini istiyorum. Çok sıradan. Moe’yu vurduracağım, bedenini modüllere ayıracağım ve Flamingo Otel’in mutfağındaki çöp öğütücüsüne atacağım” halinde vahim tehditler savurmuştu.
Aktör George Raft, 1944’te bir davada Siegel lehine tanıklık etmişti
SEDWAY EVVEL DAVRANDI
Bu kelamları görüşmedeki birinden duyan Sedway çabucak eşine haber vermişti. Bee apar topar Vegas’a eşinin yanına gitmiş ve o devir sevgilisi olan Matthew “Moose” Pandza’dan Sedway’i muhafazası için yardım istemiş, iki adam kısa müddet ortasında etle tırnak üzere ayrılmaz olmuştu.
Sedway bir noktada “en âlâ savunma saldırıdır” taktiğine başvurmaya karar vermişti ve Siegel’ın bu tehditleri savurmasından üç ay daha sonra o da bir toplantı düzenlemişti. Bu defa tek davet edilmeyen kişi Siegel’dı. Daima dehşet ortasında yaşamaktan bıktığını belirten Sedway görüşmede, “Moose, ondan kurtulmamız lazım. Öteki bir tahlil var mı ki?” diye konuşmuştu.
sonrasındasında Lansky’nin de görüşü ve Siegel’ı öldürmek için oluru alınmıştı. Tek bir koşulu vardı Lansky’nin: “Aileden” kimse olaya bulaşmayacaktı. Bunun üzerine Pandza, tetiği çekmekte istekli oldu. Kendisinin rastgele bir sabıkası yoktu. Uzaktan bakana kendi halinde bir vinç operatörü üzere görünüyordu. ötürüsıyla kimse ondan şüphelenmezdi. Üstelik silah kullanmayı da biliyordu. “Ateş edebilirim. Çocukken babamla daima ava giderdik” demişti Sedway’e…
daha sonrası malum: Günler süren atış talimleri ve 20 Haziran günü Siegel’ın sonunu getiren o silahlı akın yaşandı. Bee Sedway’in söylemiş olduğine bakılırsa Pandza Siegel’ı öldürdükten daha sonrasında silahı kesimlere ayırıp farklı yerlere attığından ortada bir delil da kalmamıştı.
Los Angeles Magazine’in haberinde Bee Sedway’in 1990’da verdiği bir röportajda sarf ettiği kelamlar de yer alıyordu. O sırada 75 yaşında olan Bee Sedway, “Kimse Ben’i para için öldürmedi” demiş ve yaşlı gözlerle, “Onu hala epeyce seviyorum – bir sevgili olarak değil lakin Ben’i özlüyorum” diye konuşmuştu. Siegel’la bir arada yaptıkları eğlenceli şeyleri de anlatan Bee Sedway, “Asla. Ben asla para için öldürülmüş olamaz” demiş yazmakta olduğu kitabında tüm gerçekleri anlatacağını söylemişti. (Bee Sedway kitabını yayımlatamadan hayatının kaybetti, bunun üzerine oğlu Robbie projenin fişini çekti.)
“BİZ YALNIZCA BİRBİRİMİZİ ÖLDÜRÜRÜZ”
Siegel’ın vefatının akabinde Flamingo’nun idaresinin direkt Sedway’e geçmiş olduğu da düşünüldüğünde, bu teori kulağa çok ikna edici geliyor lakin belgeyi kapatmak için gerekli kesin deliller açısından biraz zayıf kalıyor. Öbür yandan katil ister yakın dostu olsun ister mafyadaki ortakları, Siegel’ın bunu şaşırtan bulmayacağı da söyleniyor.
Flamingo’nun inşaatı sırasında yaşanan bir olayla ilgili anlatılan bir anekdot da bunu hayli net yansıtıyor.
Söylenene bakılırsa, inşaatta çalışan şirketlerden birinin yöneticisi etrafta sık sık karanlık adamlar görmekten telaşlıydı. Bunu işverenine söylemiş olduğinde Siegel, adamı rahatlatmak ve inançta olduğuna ikna etmek için tek bir cümle söylemişti: “Merak etme, biz yalnızca birbirimizi öldürürüz…”
Siegel ve Flamingo Otel’in kıssası, 1991 yılında beyazperdeye taşındı. Barry Levinson’ın yönettiği “Bugsy” isimli sinema “We Only Kill Each Other: The Life and Bad Times of Bugsy Siegel” (Biz Yalnızca Birbirimizi Öldürürüz: Bugsy Siegel’ın ömrü ve Makus vakit içinderı) isimli kitaptan uyarlanmıştı. Sinemada Warren Beatty, Siegel’ı, Annette Bening ise sevgilisi Virginia Hill’i canlandırıyordu. Meyer Lansky rolünde Ben Kingsley, Moe Sedway rolünde ise Joseph Roman yer alıyordu. Bee Sedway’in çekim sürecinde danışmanlık yaptığı Bugsy, En Âlâ Sinema, En Yeterli Direktör, En Yeterli Erkek ve Yardımcı Erkek üzere 10 kısımda Oscar’a aday olmuş ve 2 kısımda altın heykelciğe kavuşmuştu.
Annette Benning ve Warren Beatty
Sözün kısası Bugsy’nin başına ne geldiği ortadan geçen 75 yıla rağmen hala aydınlatılabilmiş değil. Fakat bu ünlü gangsterin sonu gelmez hırslarının bir biçimde kurbanı olduğunu söylemek mümkün.
Tüm dünyanın hala merak ettiği gerçeklerin ortaya çıkması için ise o periyodun şahitlerinin sözlerine gereksinim var.
Açılışın olduğu gün, Noel’den bir gün daha sonraydı ve hava epey yağmurluydu. Clark Gable, Judy Garland, Joan Crawford üzere ünlülerin takviyesine karşın büyük kumarbazlar kapıdan dahi geçmemişti. Nasıl olmuşsa olmuş o fazlaca bilinen “Kasa her vakit kazanır” kelamı bile boş çıkmıştı.
Bütün bunların kararında Flamingo kumarhanesi, birinci iki haftasında kimi epey şanslı kumarbazlara 300 bin dolar kaybetti ve bir düzenlemeye gitmek ismine süreksiz müddetliğine kapatıldı.
Üç ay daha sonra bir daha açılış yapıldı. Bu defa 105 odalı otel kısmı da tamamlanmıştı ve Flamingo nihayet para kazanmaya başlamıştı. Bugün Las Vegas denince akla gelen ışıltı, üst seviye cümbüş ve lüksü barındıran birinci Vegas otellerinden bir tanesiydi üstelik. Birinci günlerin karanlığı geride kalmıştı. En azından “Bugsy” lakaplı Benjamin Siegel o denli düşünüyordu.
Gazetelerin kullanmayı epeyce sevdiği tabirle “bir vakit içinderın halk düşmanı” olan Siegel, epey büyük bir muvaffakiyete imza atmıştı. Modülü olduğu organize cürüm ağı yardımıyla ABD’de her insanın tanıdığı varlıklı bir adamdı artık o.
Adı birçok vakit ABD mafyasının en tanınmış isimleri olan Charles Luciano, Meyer Lansky ve Al Capone üzere “babalarla” bir arada anılıyordu. Soğukkanlı bir katil, kumarbaz, uyuşturucu baronu ve muhabbet tellalıydı. Bu kabarık özgeçmişe son olarak “otelci” ve “kumarhane patronu” sıfatlarını da eklemişti.
PARA İÇİN Mİ ÖLDÜRÜLDÜ, ÖTEKİ BİR SEBEP YÜZÜNDEN Mİ?
Siegel yeraltı dünyasındaki yatırımcılara borçlarını ödemiş olsa da Flamingo’nun birinci iki haftasında yaşanan kayıpların ve berbat yönetimin günahları affedilmiş değildi. tıpkı vakitte Siegel vaktinde fazla kindar birilerinin canını yakmış da olabilirdi. Ya da tahminen de en büyük günahı en eski arkadaşını ortadan kaldırmak için planlar yapıp hem o arkadaşını birebir vakitte arkadaşının eşiyle bağlantı yaşayan adamı kızdırmaktı.
Bu ihtimallerin hangisinin geçerli olduğunu bugün hâlâ bilemiyoruz. Çünkü ortadan geçen epey vakte rağmen 20 Haziran 1947 gecesi yaşananların üstündeki esrar perdesi hala kaldırılamadı.
Bildiklerimiz ise şundan ibaret: Siegel, Flamingo’nun ikinci kere açılmasından üç ay daha sonra, kız arkadaşının Beverly Hills’deki meskeninde oturmuş gazete okurken dışarıdan açılan ateş kararı hayatını kaybetti.
Amerika’nın en tanınmış gangsterlerinden biri olan Bugsy’nin vefatıyla ilgili belge bugün hala kapanmış değil.
Bugsy Siegel, Amerikan duşunun bedene gelmiş hali olan insanlardandı fakat “Amerikan rüyası” kavramını yaratanların aklındaki modele pek uyduğu da söylenemezdi.
Brooklyn’in yoksul mahallelerinden birinde büyümüş ve ömür şartlarını uygunlaştırmak için mahallesine faaliyet gösteren organize hata örgütüne katılmaya karar vermişti.
Yavaş yavaş yükseldi ve vakit ortasında kendi çetesini kurdu. Hatta “Murder Incorporated” kümesine katıldı.
Türkçeye “Cinayet A.Ş.” diye çevirebileceğimiz “Murder Incorporated” ya da “Murder Inc.” 1929-1941 yılları içinde faaliyet gösteren bir organize hata kümesiydi. Bilhassa New York etrafındaki organize kabahat örgütlerinin yaptırım gücü olarak misyon yapan kümenin öldürdüğü şahısların sayısına ait iddialar 400 ile 1000 içinde değişiyor.
New York cürüm dünyasında yıldızı o kadar yükseldi ki acımasızlığıyla ün kazandı. Ben Siegel’ın “Bugsy” (böceksi) olarak anılmaya başlaması da o günlere denk geldi. O kadar istikrarsız ve şiddet eğilimliydi ki beşerler “bir tahta kurusu üzere deli” olduğunu söylüyordu. Olağan bu benzetme Siegel’ı pek memnun etmiyordu.
Hatta yıllar evvelce bir defasında, “Beni arkadaşlarım ‘Ben’ diye, yabancılar ‘Bay Siegel’ diye, hoşlanmadığım adamlar ise ‘Bugsy’ diye çağırır lakin bunu yüzüme karşı söyleyemezler” demişti.
“BİR NUMARALI HALK DÜŞMANI”
Ancak Siegel’ın artan ünü vakit içinde sırtında taşıdığı bir maksat tahtasına dönüştü. Savcı Thomas Dewey’nin kendisini “New York’un bir numaralı halk düşmanı” ilan etmesinin akabinde Siegel, 1936 yılında faaliyetlerini ülkenin Batı Yakası’na taşımaya karar verdi.
Bu karar Siegel’a daha da epeyce yaradı. Batı Yakası’nda maharetlerini artırdı, kontaklar ağını Hollywood’un efsanelerini de kapsayacak biçimde genişletti ve sabıka kaydını kabarttı. (12 kişiyi öldürmekle övünüyordu mesela…)
Siegel’ın hayatının geneli spekülasyonlarla dolu. 1930’ların başlarında New York mafyasının efsane ismi Joe Masseria’yı öldürdü mü öldürmedi mi? (Kanıtlar öldürmediğine işaret etse de bu mevzuda anlatılan kıssalarda daima Siegel’ın ismi öne çıkıyor.) Ortadan kaybolan üç hasmının cansız vücutları Flamingo’nun gül bahçesinde gömülü müydü değil miydi? (Buna kesin bir karşılık vermek imkânsız fakat bu tezin ziyadesiyle kanlı ve ilgi alımlı olduğu ortada.)
Ancak Siegel’ın ömrüne ait birebir derecede renkli ve doğruluğu katılaşmış diğer ayrıntılar da var. Örneğin Batı Yakası’nda yaşadığı ehemmiyette Beverly Hills’de bir meskende oturmasına yetecek kadar büyük bir servet sahibi olduğu gerçek. Periyodun önde gelen ünlülerinden Frank Sinatra ve Cary Grant üzere isimlerle arkadaşlık etmeye başladığı da biliniyor. 1930’ların sonlarında aktris Virginia Hill’le sevgili olmasının Siegel’ın Hollywood’la olan bağlarını daha da sağlamlaştırdığı de gerçek.
Flamingo Otel’in ismi Siegel’ın kız arkadaşı Virginia Hill’den geliyordu. Uzun ve ince bacaklarıyla tanınan Hill’e Siegel Flamingo lakabını takmıştı.
Flamingo Otel’in ismi Siegel’ın kız arkadaşı Virginia Hill’den geliyordu. Uzun ve ince bacaklarıyla tanınan Hill’e Siegel Flamingo lakabını takmıştı.
DEFİNE DE ARADI MUSSOLİNİ’YE SİLAH SATMAYA DA ÇALIŞTI
Nitekim Siegel’ın omurundaki en değişik iki hadisede da bu yeni edindiği arkadaşlarının yeri var. Bunlardan birincisi 1938 yılında altın aramak için bir kruvaziyer gemisiyle Kosta Rika açıklarında yaptığı seyahat. Siegel’ın bir define haritası bulması üzerine organize edilen ve tüm masraflarını bir kontesin karşıladığı bu seyahate, televizyon dünyasının biroldukça ünlü ismi katıldı. Gidiş yolunda içkinin su üzere aktığı cümbüşün doruğa çıktığı seyahatin dönüşü ise o kadar keyifli olmadı. Hatta küme bir noktada gemiyi terk etti.
Bir yıl daha sonra Siegel, birebir kontesle bir defa daha iş birliği yaptı. Bu defa gaye İtalya başkanı Mussolini’ye yeni bir cins patlayıcı unsur satmaktı. Fakat yaptıkları bir sunumda “atomit” ismi verilen bu unsurun infilak gücünün argüman edildiği kadar büyük olmadığı ortaya çıkınca, ikilinin teşebbüsleri de suya düştü.
Siegel, dünyayı dolaşıp dolaplar çevirirken pek gizlenme gereksinimi hissetmiyordu. Kolluk güçleri ne işler kaçırdığının farkındaydı lakin ne yapsalar bu adamı yakalamayı başaramıyorlardı. Tekraren gözaltına alındı lakin kanıtlanabilen tek suçlamalar kumarla ilgili iki kabahatti. Onlardan da para cezası ödeyip sıyrılmıştı Siegel.
SON GÜNLERİNDE FBI PEŞİNDEYDİ
Siegel’ın vefatından bir yıl evvel J. Edgar Hoover idaresindeki FBI, bu gangsteri yakalama uğraşlarını artırdı. Hoover, 18 Temmuz 1946’da kaleme aldığı bir iç yazışmada, ülke genelinde Siegel’ı izleme operasyonu başlatmak için onay istiyordu.
Hoover, şu an Siegel’ın FBI evrakında bulunan notunda şu sözleri kullanmıştı:
“Şu an Siegel’ın dört bir yana yayılmış çıkarları niçiniyle daima seyahat ettiğini, bu niçinle de faaliyetlerini izleyip atılımlarını ön görmenin vakit zaman ziyadesiyle zorlaştığını belirtmek isterim. ötürüsıyla verilecek yetkinin Siegel’ın ülke çapındaki seyahatleri sırasında kullanabileceği tüm otelleri, konutları ve iş yerlerini kapsayacak genişlikte olması tavsiyedir. Şayet [Siegel’ın] haraç temaslarını ortaya çıkaracaksak, bu biçimde geniş bir yetkinin gerekli olduğunu kuvvetle hissediyorum.”
Ne var ki Hoover, Siegel’ı adaletin huzuruna çıkarma bahtını yakalayamadı. Ünlü hata baronu tam da legal işler yapmaya yaklaşmış üzere göründüğü periyotta dünyaya veda etti.
HEDEF: 1,2 MİLYON DOLAR — HARCANAN: 6 MİLYON DOLAR
Siegel, 1945 yılında Las Vegas’ta meseleler yaşamakta olan bir otel projesinden haberdar oldu ve bu otelin potansiyeli karşısında hayli heyecanlandı. Cürüm dünyasındaki güçlü dost ve meslektaşlarını yatırım yapmaya ikna edip Flamingo’nun başına geçti.
Ne var ki senelerda Vegas bugünkü üzere bir turist destinasyonu değildi. Çölün ortasında havaalanı bile olmayan kolay bir kentti. Los Angeles’tan en düzgün ihtimalle 5 saatlik bir seyahatle kente varılıyordu. O niçinle yatırımcılar “Paramızı çöle mi gömüyoruz?” tasasını en baştan yaşıyordu.
Meyer Lansky
Otel ve kumarhanenin toplam maliyetinin 1,2 milyon dolar olması planlanıyordu. İnşaat bittiğinde bu meblağ 6 milyon dolara ulaşmıştı. Harcamaların bu kadar büyük olması ve projenin bu makus yönetilmesi hiç elbet yatırımcıları kızdırdı. Fakat rahatsızlığın asıl kaynağı, paranın bir kısmının taammüden yanlış yerlere yatırıldığına ait dedikodulardı.
Bugün kimi kaynaklar Siegel’ın inşaat için ayrılan parayı hortumladığını yazıyor, birtakım kaynaklar ise kasayı asıl boşaltanın mafyayla bağlantıları fazlaca eskiye dayanan Virginia Hill olduğunu öne sürüyor. Olağan aslında bu biçimde bir hırsızlığın hiç yaşanmadığını savunanlar da var. Lakin projenin başında tanınmış bir cürümlünün olması ve bütçenin 4 milyon dolar civarında açık vermesi kuşkuları kaçınılmaz kılıyor.
Bu mevzuda en değerli yapıtlardan biri olan “Meyer Lansky: The Thinking Man’s Gangster” (Meyer Lansky: Düşünen Adamın Gangsteri) isimli kitapta Robert Lacey, Bugsy’nin öyküsünü şu sözlerle özetliyor: “Lüks resort-kumarhane kavramını Ben Siegel icat etmedi. Las Vegas Strip’in kurucusu da o değil. Araziyi o satın almadı, ileride Flamingo olacak projeyi birinci o tasarlamadı. Lakin onun mevti, bütün bunları meşhur etti.” Bu ortada bu kitabın yazarın 1991’de yayımlanan “Little Man: The Gangster Life of Meyer Lansky” (Küçük Adam: Meyer Lansky’nin Gangster hayatı) isimli kitabın güncellenmiş versiyonu olduğunu da hatırlatalım.
GAZETE OKURKEN KURŞUNLARIN AMACI OLDU
Virginia Hill’in konutu Sunset Bulvarı’nın güneyinde Linden Drive üzerindeydi. 20 Haziran gecesi saat 22.45 sularında Siegel sevgilisinin çiçekli kanepesinde oturmuş Los Angeles Times gazetesini okurken, kimliği belirlenemeyen bir kişi tarafınca odanın penceresinin öbür tarafınca ateş açıldı.
Saldırganın silahı orduda da kullanılan modellerdendi: 0.30 kalibrelik bir M1 karabina tüfek. Camı delip geçen kurşunlar, Siegel’ın başına ve gövdesine isabet etti. Kurşunlardan biri sağ yanağından girip sol yanağından çıktı. Bir başkası ise burun kemiğini delip sol gözünü yuvasından çıkardı. Siegel o sırada 41 yaşındaydı.
Siegel’ın Hills’in meskeninde bedenine isabet eden 9 kurşunla can vermesinin akabinde, polis biroldukca teoriyi değerlendirmeye aldı. Yeraltı dünyasında bir anda bu cinayete niye olan mutabakatlar ya da vur buyruğunu veren öfkeli şahıslara dair spekülasyonlar, söylentiler ve fısıltılarla doldu. Hill’in olay sırasında Fransa’da olması da başları karıştırıyordu. Genç bayan, birilerinin Siegel’ı öldürme planı yaptığını evvelde haber almış olabilir miydi?
KÜBA’DAKİ SAKLI TOPLANTIDA NE KONUŞULDU?
Doğrusunu söylemek gerekirse kimse yanlışsız düzgün bir şey bilmiyordu (ve hâlâ da bilmiyor). Kesin olan az sayıdaki şeyden biri Meyer Lansky ve erkeklerinın Siegel’la yaptıkları son iş muahedesinden ötürü mutlu olmadığıydı.
O memnuniyetsizliğin Küba’da yapılan saklı bir görüşmede masaya yatırıldığı ve Siegel’ı öldürme sonucu alındığı o günlerde ortaya atılan savlar içindeydı. Bu teori en muhtemel seçenek üzere görünüyordu. Lansky’nin erkeklerinın Siegel öldükten daha sonra dakikalar ortasında Flamingo’nun denetimini ele geçirmesi de bu ihtimali kuvvetlendiriyordu. Fakat hiç bir şey kanıtlanamadı.
Lucky diye de anılan Charles Luciano, anı kitabında Lansky’i kast ederek, “Meyer’in hiç kuşkusu yoktu: Bugsy inşaat bütçesinin bir kısmını aşırmıştı. En az bunun kadar emin olduğu bir öteki şey ise Siegel’ın kaçmaya hazırlandığı ve çatının kendi üzerine çökeceğiydi” sözlerini kullanıyordu. Lakin “Amerikan mafyasının Sicilyalı mimarı” olarak tanınan Luciano, Küba’da yapılan görüşmede şayet Flamingo muvaffakiyete ulaşırsa Siegel’ın yaptığı yanlışları telafi etmesine müsaade verileceğini de yazıyordu. Gerçekten Mayıs 1947’de muvaffakiyet hayli yakın görünüyordu çünkü flamingo 250 bin dolar kâr yazmıştı.
Öne çıkan bir öteki ihtimal, taarruzun Siegel’ın dövdürttüğü kimliği açıklanmayan bir kişinin intikamı olduğu istikametindeydi. Üçüncü ihtimal ise Siegel’ı öldürtenin Hill’in erkek kardeşlerinden biri olduğuna işaret ediyordu. Hill ve Siegel içindeki bağlantıda kopan fırtınalar cümle alemin lisanında olduğundan bu da kulağa hayli mümkün geliyordu.
SIEGEL’IN ÇOK YAKININDAN BİR İTİRAF GELDİ
Olayı aydınlatma tarafındaki en büyük adımlardan biri Ekim 2014’te atıldı. Los Angeles Magazine’de yayımlanan Amy Wallace imzalı evrak, Siegel’ın başına ne geldiğine dair değerli ipuçları içeriyordu.
Uzun vakit boyunca Siegel’ın iş ortağı ve yakın arkadaşı olan Moe Sedway’in oğlu Robbie, ölmeden kısa bir süre evvel dergiye değerli bir aile sırrını açıklamıştı. Sedway’in söylemiş olduğine bakılırsa, annesi Bee, Robbie’ye Siegel’ın öldürülmesinin gerisinde babasının olduğunu söylemişti.
Habere nazaran, Siegel’ın öldürüldüğü devirde Sedway, Lansky ismine Flamingo’nun mali işlerini yönetiyordu. Siegel ise bu durumdan hiç şad değildi. Her kuruşun hesabını Sedway aracılığıyla Lansky’e vermek zorunda kalıyor “sürekli izlenmekten ve çocuk muamelesi görmekten” şikâyet ediyordu.
Bee’nin söylemiş olduğine bakılırsa, Siegel, Mart 1947’de Sedway haricindeki tüm erkeklerinın iştirakiyle gerçekleşen bir görüşmede tahammülünü uygunca kaybetmiş ve “Moe’nun gitmesini istiyorum. Çok sıradan. Moe’yu vurduracağım, bedenini modüllere ayıracağım ve Flamingo Otel’in mutfağındaki çöp öğütücüsüne atacağım” halinde vahim tehditler savurmuştu.
Aktör George Raft, 1944’te bir davada Siegel lehine tanıklık etmişti
SEDWAY EVVEL DAVRANDI
Bu kelamları görüşmedeki birinden duyan Sedway çabucak eşine haber vermişti. Bee apar topar Vegas’a eşinin yanına gitmiş ve o devir sevgilisi olan Matthew “Moose” Pandza’dan Sedway’i muhafazası için yardım istemiş, iki adam kısa müddet ortasında etle tırnak üzere ayrılmaz olmuştu.
Sedway bir noktada “en âlâ savunma saldırıdır” taktiğine başvurmaya karar vermişti ve Siegel’ın bu tehditleri savurmasından üç ay daha sonra o da bir toplantı düzenlemişti. Bu defa tek davet edilmeyen kişi Siegel’dı. Daima dehşet ortasında yaşamaktan bıktığını belirten Sedway görüşmede, “Moose, ondan kurtulmamız lazım. Öteki bir tahlil var mı ki?” diye konuşmuştu.
sonrasındasında Lansky’nin de görüşü ve Siegel’ı öldürmek için oluru alınmıştı. Tek bir koşulu vardı Lansky’nin: “Aileden” kimse olaya bulaşmayacaktı. Bunun üzerine Pandza, tetiği çekmekte istekli oldu. Kendisinin rastgele bir sabıkası yoktu. Uzaktan bakana kendi halinde bir vinç operatörü üzere görünüyordu. ötürüsıyla kimse ondan şüphelenmezdi. Üstelik silah kullanmayı da biliyordu. “Ateş edebilirim. Çocukken babamla daima ava giderdik” demişti Sedway’e…
daha sonrası malum: Günler süren atış talimleri ve 20 Haziran günü Siegel’ın sonunu getiren o silahlı akın yaşandı. Bee Sedway’in söylemiş olduğine bakılırsa Pandza Siegel’ı öldürdükten daha sonrasında silahı kesimlere ayırıp farklı yerlere attığından ortada bir delil da kalmamıştı.
Los Angeles Magazine’in haberinde Bee Sedway’in 1990’da verdiği bir röportajda sarf ettiği kelamlar de yer alıyordu. O sırada 75 yaşında olan Bee Sedway, “Kimse Ben’i para için öldürmedi” demiş ve yaşlı gözlerle, “Onu hala epeyce seviyorum – bir sevgili olarak değil lakin Ben’i özlüyorum” diye konuşmuştu. Siegel’la bir arada yaptıkları eğlenceli şeyleri de anlatan Bee Sedway, “Asla. Ben asla para için öldürülmüş olamaz” demiş yazmakta olduğu kitabında tüm gerçekleri anlatacağını söylemişti. (Bee Sedway kitabını yayımlatamadan hayatının kaybetti, bunun üzerine oğlu Robbie projenin fişini çekti.)
“BİZ YALNIZCA BİRBİRİMİZİ ÖLDÜRÜRÜZ”
Siegel’ın vefatının akabinde Flamingo’nun idaresinin direkt Sedway’e geçmiş olduğu da düşünüldüğünde, bu teori kulağa çok ikna edici geliyor lakin belgeyi kapatmak için gerekli kesin deliller açısından biraz zayıf kalıyor. Öbür yandan katil ister yakın dostu olsun ister mafyadaki ortakları, Siegel’ın bunu şaşırtan bulmayacağı da söyleniyor.
Flamingo’nun inşaatı sırasında yaşanan bir olayla ilgili anlatılan bir anekdot da bunu hayli net yansıtıyor.
Söylenene bakılırsa, inşaatta çalışan şirketlerden birinin yöneticisi etrafta sık sık karanlık adamlar görmekten telaşlıydı. Bunu işverenine söylemiş olduğinde Siegel, adamı rahatlatmak ve inançta olduğuna ikna etmek için tek bir cümle söylemişti: “Merak etme, biz yalnızca birbirimizi öldürürüz…”
Siegel ve Flamingo Otel’in kıssası, 1991 yılında beyazperdeye taşındı. Barry Levinson’ın yönettiği “Bugsy” isimli sinema “We Only Kill Each Other: The Life and Bad Times of Bugsy Siegel” (Biz Yalnızca Birbirimizi Öldürürüz: Bugsy Siegel’ın ömrü ve Makus vakit içinderı) isimli kitaptan uyarlanmıştı. Sinemada Warren Beatty, Siegel’ı, Annette Bening ise sevgilisi Virginia Hill’i canlandırıyordu. Meyer Lansky rolünde Ben Kingsley, Moe Sedway rolünde ise Joseph Roman yer alıyordu. Bee Sedway’in çekim sürecinde danışmanlık yaptığı Bugsy, En Âlâ Sinema, En Yeterli Direktör, En Yeterli Erkek ve Yardımcı Erkek üzere 10 kısımda Oscar’a aday olmuş ve 2 kısımda altın heykelciğe kavuşmuştu.
Annette Benning ve Warren Beatty
Sözün kısası Bugsy’nin başına ne geldiği ortadan geçen 75 yıla rağmen hala aydınlatılabilmiş değil. Fakat bu ünlü gangsterin sonu gelmez hırslarının bir biçimde kurbanı olduğunu söylemek mümkün.
Tüm dünyanın hala merak ettiği gerçeklerin ortaya çıkması için ise o periyodun şahitlerinin sözlerine gereksinim var.