celikci
New member
Sanık sandalyesinde oturan genç bayan, duruşmanın ortasında avazı çıktığı kadar bağırmıştı, “Aşk için öldürdüm” diye.
Kocasını öldürten kabahat örgütü önderini sıcak bir Ağustos günü bir kahvehaniçin çıkarken yakalamış ve intikamını almıştı. İntikam ne söz; adamın üzerine 29 mermi yağdırmıştı. (Polisin yaptığı açıklamada bu kadar kurşunla birkaç kalem pil imal edilebileceği belirtiliyordu.)
Adı Assunta Maresca’ydı. İtalya’nın güneyinde, Napoli’de Castellammare di Stabia’da doğup büyümüştü. Daha çocuk yaştan itibaren her insanın dönüp baktığı, müsabakalarla tescillenmiş bir hoşluğu vardı Maresca’nın. Çevresindeki herkes “Pupetta” diyordu ona, yani küçük oyuncak bebek.
Napoli mafyasının yıldızı parlayan genç başkanlarından Pasquale Simonetti de Maresca’nın hoşluğuna kayıtsız kalamamıştı haliyle. Onun üzere hata aleminde yükselmek isteyen bir adam için eksiksiz bir eş adayıydı Pupetta. Güzelliği bir yana, sustalı bıçakları maharetle kullanımıyla nam salmış bir kabahat ailesinin kızıydı. Ateşli silahlar konusunda da fazlaca yetenekliydi; “İki kaşının ortasından vuramayacağım gaye yok” diye övünüyordu.
1955 yılında evlendiler. Nikahtan 3 ay daha sonra Simonetti, Napoli’nin en büyük meydanında vurularak öldürüldü. İntikamını almak da o sırada gebe olan 18 yaşındaki Maresca’ya düştü.
Maresca, 10 yıl kadar cezaevinde kaldı. Dışarı çıktığında yalnızca genç bir dul değildi. Çünkü oldukçatan Napoli’nin kabahat aleminde bir kahramana dönüşmüştü. Ne olursa olsun eşinin yanından ayrılmamasıyla, geri adım atmamasıyla ünlenmiş ve geniş bir hayran kitlesine kavuşmuştu.
Napoli bölgesini denetim altında tutan Sicilya merkezli Camorra örgütünün hanım ağası olmuştu artık; “Leydi Camorra” diyorlardı ona. Duruşmaları sırasında cezaevi ile mahkeme salonu içinde gidip gelirken, Camorra’nın öteki üyeleri (yani Camorristi’ler) geçtiği yollara çiçekler döküyordu. At otomobiliyle halkı selamlayan bir kraliyet ailesi üyesi üzereydi.
“Ben bu kıssayı bir yerlerden hatırlıyorum” diyor olabilirsiniz. Haksız sayılmazsınız, çünkü Maresca 29 Aralık 2021’de hayata veda ettiğinde, tüm dünyada manşet olmuştu. Biz de Maresca’dan yola çıkarak, mafyanın ünlü “analarına” biraz daha yakından bakmıştık.
Geçtiğimiz günlerde raflarla buluşan bir kitap bu değişik hanımı bir sefer daha gündeme taşıdı. Gazeteci Barbie Latza Nadeau’nun kaleme aldığı “The Godmother: Murder, Vengeance, and the Bloody Struggle of Mafia Women” (Ana: Cinayet, İntikam ve Mafya Bayanlarının Kanlı Mücadelesi) isimli kitap, Maresca’nın ve öteki bayan mafya başkanlarının ömürlerine daha evvel hiç görmediğimiz biçimlerde ışık tuttu.
Nadeau’nun, Maresca’yla 2019’un yaz aylarında yaptığı görüşmeleri ve bu genç hanımın efsaneye dönüşme sürecini anlattığı kısım da geçtiğimiz günlerde The Daily Beast’te yayımlandı. İşte 67 yıl evvel işlediği bir cinayetle ismini tarih kitaplarına yazdıran “oyuncak bebeğin”, inanılmaz detaylarla dolu hayat hikayesi…
* * * * *
Maresca siyah ojeyle boyanmış manikürlü tırnaklarını beyaz mermer masaya vuruyordu. Küçük ellerine, 80’lerindeki bir bayan için fazlaca yumuşak görünen derisine, elinin üstündeki yaşlılık lekelerine bakınca, bu parmakların bir vakit içinde gümüş renkli .38’lik bir Smith&Wesson’ın tetiğini çekmiş olduğuna inanmak güçtü.
Maresca, kocasının hasmına kurşunlar yağdırmıştı. Şüphesiz adam birkaç yerinden isabet aldıktan daha sonrasında ölmüştü lakin Maresca, kanlar ortasında yatmakta olan cansız vücuda ateş etmeyi sürdürmüştü. (Kendi silahı boşalınca 13 yaşındaki erkek kardeşi Ciro’nun tabancasını alıp devam etmişti.)
Silahı hâlâ yatağının başucundaki çekmecede sakladığını söylüyordu. Lakin görmek isteyenlere göstermiyordu. Latifeyle karışık “Ben silahımı yerinden yalnızca kullanacağım vakit çıkarırım” demişti Nadeau’ya. İtidalli bir katil olması gerçeğinin ötesine geçebilenler için komik bir bayandı.
DAHA İLKOKULDAYKEN BİR KIZI BIÇAKLAMIŞTI
Babası, mafya hiyerarşisinde en üst sıralarda değildi tahminen fakat kıymetli bir çete reisiydi. Castellammare di Stabia ve komşusu birkaç ufak yerleşim yeri, onun kontrolündeydi. Cürüm aleminde tanınan ve hürmet duyulan bir adamdı. Uzmanlığı sigara kaçakçılığıydı. Savaş daha sonrası devirde bu türlü oldukça yeterli para kazanmıştı.
Maresca ailesinin adamları Lampetielli diye tanınıyordu, yani şimşekler. Bu ismi insanları sustalı bıçakları kullanmaktaki maharetleri niçiniyle almışlardı.
Maresca’nın başının maddelerle birinci kedere girişi de bu biçimde olmuştu. Daha ilkokuldayken bir öbür mahallî kabahat örgütü üyesinin kızını bıçaklamıştı. Bıçaklanan kız, ne olduysa ansızın tabir vermekten vazgeçince, suçlamalar da düşürülmüştü. yıllar daha sonra Maresca bu olayı abartılmış bir çocukluk münakaşası diye nitelendirecekti. Tabii bu durum daha ergenliğe girmeden silah kullanmayı bildiği gerçeğini değiştirmiyordu.
“Pupetta” lakabının hakkını veren hayli hoş bir kızdı Assunta Maresca. Çok küçük yaşta bunu fark etmiş ve etrafındakilere hükmetmek için hoşluğundan yaralanmaktan hiç kaçınmamıştı.
“Pupetta” lakabının hakkını veren çok hoş bir kızdı Assunta Maresca. Çok küçük yaşta bunu fark etmiş ve etrafındakilere hükmetmek için hoşluğundan yaralanmaktan hiç kaçınmamıştı.
“FİYATLARIN BAŞKANI” YA DA KOCA PASQUALE
Dört erkek kardeşi, Maresca’yı etraflarındaki adamların nahoş ilgisinden korumak için ellerinden geleni yapsalar da her vakit başarılı olamıyorlardı. Zira hayli küçük yaştan itibaren hoşluğunu kullanarak istediği her şeyi yaptırabileceğini fark etmiş ve bu avantajından yaralanmaktan hiç geri durmamıştı.
Camorra’nın genç işverenlerinden Pasquale Simonetti’yi de bu biçimde tavlamıştı. Etrafındaki her insanın Pasqualone ‘e Nola (Nolalı Koca Pasquale) diye nitelendirdiği Simonetti, isminin hakkını veriyordu. Dağ üzere bir adamdı, simsiyah saçları, yuvarlak bir çenesi, kalın bir boynu vardı. Uzunluğu 1.80’den çokydı. Pupetta yanında hakikaten bir oyuncak bebek kadar ufak kalıyordu.
Klasik bir Camorra önderiydi. Varlıklıydı, şık giyiniyordu ve acımasızdı. Haraçla, zorlamayla, işlediği cinayetlerle yeraltı dünyasında saygınlık kazanmıştı. Maresca hayatına girmedilk evvel “tutarların başkanı” diye tanınıyordu. Camorra’nın zerzevat meyve üreticilerinden ve satıcıların aldığı haraç operasyonunu yönetim ediyordu. Napoli’nin verimli yerlerinde üretilen domatesler, kabaklar, patatesler, şeftaliler ve limonlar o senelerda yıllık 250 bin dolarlık (bugünün parasıyla 2,2 milyon dolar) kâr getiren bir kesimdi.
Simonetti, 1952 yılında Alfredo Maisto’yu öldürme teşebbüsünde bulunduğu sebebi öne sürülerek 8 yıl mahpus cezası alarak cezaevine gönderildi. Geçmişte Simonetti’yle birlikte çalışan Maistbu biçimdela bağımsızlığını ilan edip bir rakibe dönüşmüştü.
Simonetti mahpusa girince, zerzevat meblağları işinin idaresini erkeklerindan biri olan Antonio Esposito üstlendi. Esposito, mahpusta olduğu müddette Simonetti’ye hissesini ödeme kelamı vermişti. Hakikaten birinci birkaç ay bu kelamı tuttu fakat kısa müddet ortasında para hırsı baskın geldi.
Simonetti, 8 yıllık cezasının 2’nci yılında hür bırakıldı. Yeni ispatlar ortaya çıktı söyleniyordu lakin yargıcın tehdit edilmiş ya da rüşvetle ikna edilmiş olması da mümkündü. Doğal olarak eski işinin başına dönmek ve zerzevat meyve haracını toplamaya kaldığı yerden devam etmek istemişti ancak Esposito iki yıldır kazandığı paradan kolay kolay vazgeçecek üzere değildi. Ne var ki Simonetti’nin başı diğer işlerle meşgul olduğundan yükselen tansiyonu fark edebilecek üzere değildi.
AŞKLARI MAHPUSTA MEKTUPLARLA BAŞLADI
Hapiste geçirdiği iki yılda fazlaca kıymetli bir gerçeğin farkına varmıştı: Yalnız yaşamak istemiyordu. Öbür mahkumların eşlerinin ve sevgililerinin ziyaretlerinin hayatlarını nasıl zenginleştirdiğini gözlemlemiş ve kendisi de birebir şeyi yaşamak istemişti. Maresca’yı mahpusa girmeden çok kısa bir süre evvel kazandığı hoşluk müsabakası yardımıyla tanımış ve evlenmeyi başına koymuştu.
Hapse girdikten daha sonra mektuplaşmaya başladılar. Maresca’nın mektuplarına coşkulu karşılıklar veriyor, ömürlerini birlikte geçireceklerini yazıyordu. Serbest kaldıktan daha sonraki birkaç gün ortasında Maresca’ya açık açık talip oldu. Başka damat adaylarına hayır diyen ağabeyleri ise, Simonetti’nin yükselişinin kendilerine de yarar sağlayacağı niyetiyle evliliğe yeşil ışık yaktı.
27 Nisan 1955’te, Maresca çabucak hemen 17 yaşındayken, 500’den çok konuğun katıldığı bir Katolik merasimiyle, dünya konutuna girdiler. Camorra örgütünün önde gelen isimlerinin katıldığı düğünde, gelin ve damada ufak bir servet edecek kadar fazlaca ikram takıldı. Simonetti’nin Esposito ve Gaetano Orlando üzere rakipleri bile iki değerli hata ailesinin bağlayan bu nikâhı kutlamak için kiliseye gitmişti. Her şey harikaydı. ömrün kolay olmayacağı aşikardı lakin en azında uzun yılları bir arada geçirecekler üzere görünüyordu.
Pupetta ve Pasqualone’nin düğün fotoğrafı Nadeau’nun kitabının kapağını da süslüyor.
Pupetta ve Pasqualone’nin düğün fotoğrafı Nadeau’nun kitabının kapağını da süslüyor.
Maresca’nın anlattığına göre hata aleminden uzaklaşıp daha az riskli bir iş yapmakta kararlıydılar. Lakin gerçekte bunu yapmaları neredeyse imkânsızdı. Hem düzgün bir iş bulmalarını sağlayacak marifetleri yoktu tıpkı vakitte kabahatle bu derece yakından bağı olan şahıslara iş verme cüretini gösterebilecek epey fazla insan yoktu. esasen bu biçimde cürüm ailelerinin, kendi yollarını çizmek isteyen çocuklarını sağ bıraktıkları da pek görülmemişti.
PORTAKAL SOYARKEN ÖLDÜRÜLDÜ
Düğünden 3 ay daha sonra Temmuz’un ortasında Simonetti, Napoli’de kent pazarının kurulduğu meydanın orta yerinde aldığı kurşun yaraları kararı öldü. Haraç toplayıp müdafaası altındaki çiftçilere hisselerini vermek için gitmişti pazara. Satıcılardan birinin ikram ettiği portakalı soyarken vurulmuştu. Bu portakalın kendisine dikkat dağıtma gayesiyle verildiği ve saldırganın tek başına hareket etmediği argüman edilmişti daha sonradan. Meydan tıklım tıklım doluydu lakin hiç kimse tetiği çekenin kim olduğunu görmemişti. Simonetti hariç…
Apar topar hastaneye kaldırılan Simonetti, 12 saat boyunca can çekişmişti. Maresca ise son nefesine kadar eşinin başından ayrılmamış, gözyaşları ortasında dualar etmişti. Simonetti, kendine geldiği kısa bir an karısına katilinin ismini fısıldamıştı. söylemiş olduğine nazaran tetiği çeken kişi düğünlerinde de bulunan kiralık katil Gaetano Orlando’ydu. Orlando’yu azmettirenin bir daha zerzevat meyve haracının başına geçmek isteyen Esposito olduğunu da söylemişti Simonetti.
Ömrünün sonuna kadar “Beyaz Atlı Prensim” diye andığı Simonetti’yi birkaç gün daha sonra toprağa veren Maresca, daha mezarlıktan ayrılmadan intikam yemini etmişti. O senelerda bir bayanın bu biçimde bir savda bulunması görülmüş şey değildi.
Maresca, Nadeau’ya yaptığı açıklamada, “O günler epeyce uzun ve yalnızdı. Ya eriyip gidecektim ya işleri düzeltecektim. İşleri düzeltmek haricinde bir seçeneğim olmadığına karar verdim” diye konuşmuştu.
Bunun asıl sebebinin polisin hiç bir şey yapmaması olduğunu da söylemişti. 18 yaşında gebe bir mafya dulu ve kızı bulunmasına karşın, hukukun üstünlüğüne inanmış ve kocasının kendisine söylemiş olduklerini polise sözü sözüne aktarmıştı. Orlando bir noktada yakalanıp cezaevine gönderilmişti lakin savcılık Esposito’nun rolünü soruşturma konusunda gönülsüz davranıyor, “Kanıt lazım” diyordu. Maresca’ya bakılırsa ise ya Esposito’ya bulaşmaya yürek edemiyorlardı ya da bu adamı düpedüz koruyorlardı.
Esposito, Simonetti’nin vefatının intikamının alınacağından emindi. Bu yüzden Maresca’yı tehdit etmeye, çeşitli oyunlarla başını karıştırmaya başlamıştı. “Bir şey yaparsan hem sen birebir vakitte bebeğin bir anda ortadan kaybolursunuz, izinizi bile bulamazlar” diye bildiriler gönderiyordu genç bayana. Ancak Maresca’yı hafifçee almak üzere epey büyük bir yanılgı yapmıştı.
4 Ekim tarihindeki ve Napoli mahreçli bu haberin başlığında “Genç bir bayan kocasını öldürdüğü sav edilen kişiyi kalabalığın ortasında vurdu” deniyor.
4 Ekim tarihindeki ve Napoli mahreçli bu haberin başlığında “Genç bir bayan kocasını öldürdüğü sav edilen kişiyi kalabalığın ortasında vurdu” deniyor.
KOCASININ İNTİKAMINI ÖLDÜRÜLDÜĞÜ YERDE ALDI
Maresca kocasını toprağa verdiği gün bu cinayeti Esposito’nun yanına bırakmamaya karar vermişti. O gün meskenden çıkarken Simonetti’nin silahını çantasına atmış ve tekrar yanından ayırmamıştı. Bir çete önderinin çocukları olduklarından hem o tıpkı vakitte kardeşleri silah kullanmayı fazlaca güzel biliyorlardı. Babaları şahsen öğretmişti…
Simonetti’nin cenazesinden üç ay kadar daha sonraydı. Maresca’nın hamileliği hayli ilerlemişti. Maresca, 13 yaşındaki kardeşini de yanına alıp mezarlığa kocasının kabrini ziyarete gitmişti. Bir de Simonetti’nin öldürüldüğü pazara uğrayıp zerzevat meyve alacaklardı.
Maresca, pazara giderken Esposito’nun Corso Novara üstündeki kahvecilerden birinden çıktığını fark etti. Kocasının vurulduğu noktanın hayli yakınındaydılar. Esposito, Corso Novara üzerinde yürürken Maresca sürücüsü Nicola Vistocco’dan ona gerçek gitmesini istedi. Gereğince yaklaştıklarında arabayı durdurdu, aşağı indi ve adama ateş etmeye başladı. Bir anda silahlı çatışma başladı lakin Maresca otomobile atlayıp süratle olay yerinden ayrıldı. Sürücü sözünde hiç bir şey görmediğini söylese de hem o birebir vakitte Ciro cinayete yardım ve yataklık sürece suçlamasıyla yargılanarak mahpusa gönderildi.
Maresca başlangıçta Esposito’nun arabasının kapısını açmaya çalıştığını, ateş açma niçininin kendini korumak olduğunu söylemiş oldu. 29 el ateş ettiğini hatırlamadığını, art koltukta oturduğu yerden “bir ya da iki kez” tetiği çektiğini söylüyordu. Lakin deliller, bilhassa de otopsi fotoğrafları o denli demiyordu. Simonetti’nin Smith&Wesson’ını ustalıkla kullanmış, akabinde kardeşinin altıpatlarını alıp Esposito’nun öldüğünden emin olmak istemişti. Kurşunlardan beş tanesi adamın başına isabet etmişti.
Bazı kaynaklar Maresca’nın dört silah kullandığını belirtiyor. 29 kurşun düşünüldüğünde bu da makul bir ihtimal. Natürel bu durumda ateş eden birden çok kişi olduğu ve Camorra örgütünün Simonetti’nin intikamını topluca aldığı kararı da çıkabilir. Maresca ise Nadeau’ya yaptığı açıklamada bu teorileri reddetmiş ve “İnsanlar yerlerdeki eski kovanları ve duvarlarda daha evvelki çatışmalardan kalmış kurşun deliklerini unutuyor” demişti.
DAVA SÜRECİNDE HER KELAMI OLAY OLDU
Birkaç hafta saklandıktan daha sonra Maresca polise gidip yaptığını itiraf etti ve tutuklandı. Yaptığı her şeye karşın kocasının katilini azmettiren kişi yakalanmazken, kendisinin çabucak yargılanmasını manidar bulmuştu. Bunun Esposito’nun mahallî polisi denetim ettiği ya da muhbir olduğu manasına geldiğini düşünüyordu.
Mahkeme sürecinde en ufak bir pişmanlık belirtisi göstermedi hatta “bir daha talihim olsa bir daha yaparım” diye konuştu. Daha birinci günden, kanunsuzluk ortasında kocasının intikamını almanın kendi görevi olduğunu söylemiş oldu. “Aşk için öldürdüm” deyip baygınlık geçirdi. Mahallî gazeteler duruşmaları günbegün izliyor, mahkemede söylemiş olduği her laf manşete taşınıyordu. Ne giydiği, uzun kirpiklerini nasıl kırptığı üzere bilgileri içeren haberler, Maresca’ya yıldız muamelesi yapıyordu.
Savcılık Maresca’nın kocasının intikamını almasını çete savaşının bir kesimi olarak nitelendirmiş ve ömür uzunluğu mahpusla yargılanmasını istemişti. Avukatı evvel Maresca’nın birinci tabirindeki argümanını yinelayarak nefs-i müdafaa savunması yapmıştı. Fakat hanımın “Aşk için öldürdüm” diye haykırması bu savunmayı boşa çıkarınca avukatı da “diletto per amore” savunmasına başvurdu.
Türkçeye onur ya da namus cinayeti diye çevirebileceğimiz bu başlık, o senelerda İtalya’da kalp kırıklığının mazeret edildiği cürümleri anlatmak için kullanılıyordu. O senelerda bu çeşit cinayetler o kadar yaygındı ki kişinin “Namusumu korudum” ya da “Onurumu savundum” demesi 1990’ların ortasına kadar hafifçeletici sebep kabul edildi. Yaygınlığı azalmakla birlikte bugün de bilhassa bayan cinayeti üzere durumlarda bu çeşit savunmalar yapılabiliyor.
İlerleyen senelerda diğer cinayetlerle de suçlanan Maresca, birkaç sefer mahpusa girip çıktı ve ömrü epeyce sayıda sinemaya mevzu oldu. Onların en ünlülerinden biri 1982 yılında televizyonda yayınlanan “Il Caso Pupetta Maresca” (Pupetta Maresca Davası) sinemasıydı. Sinema basitdı lakin Maresca’yı canlandıran kişinin Faşist önder Benito Mussolini’nin torunu Alessandra Mussolini olması pek değişik bir ayrıntıydı. Hakikaten Maresca sinemanın yayınlanmasını önlemek için dava açmıştı. Bir Mussolini tarafınca canlandırılmasının “onuruna saygısızlık” olduğunu savunan Maresca, yayını durdurmayı da başarmıştı.
SESSİZLİK YEMİNİNİ BOZMAYA CÜRET EDEBİLEN OLMADI
Maresca’yla eş vakitli olarak Simonetti’yi öldüren silahı ateşleyen Gaetano Orlando da yargılandı. İki dava da kamuya açık biçimde yürütüldü. Esposito’nun adamları duruşma salonunu bir gün bile boş bırakmıyor, İtalyan mafyasındaki tüm örgütlerin benimsediği “omerta” yani sessizlik yasasının uygulandığından emin oluyordu. Kürsüye çağırılan 85 görgü şahidinden neredeyse hiç biri bir şey söylemedi. Kimse bir şey görmemişti, kimse bir şey bilmiyordu. Konuşan az sayıdaki şahidin söylemiş oldukleri de mahkemenin sonucunı etkileyecek şeyler değildi.
Kocasının intikamını almanın Maresca’nın hiç beklemediği bir kararı oldu. Napoli’nin yeraltı dünyasında ikonlaşan ve Leydi Camorra unvanına kavuşan Maresca “madrina” yani mafya analarının birinci örneği oldu.
Nadeau, kitapta İtalya ve bilhassa Sicilya mafyasının genel uygulamalarına da değiniyor. Öldürülen bireylerin cansız vücutlarını ortadan kaldırmak için en yaygın yolun asit banyoları olması, mahpustaki bir mafya üyesinin eşiyle bağlantı yaşamanın vefatla cezalandırılması üzere ayrıntılar aktaran Nadeau’nun asla unutulmaması gerektiğini belirttiği şeylerden biri de bir öpücüğün asla yalnızca öpücük olmaması. Nadeau’nun deyişiyle, “Sicilya’da dudaklara kondurulan bir öpücük, öpülen kişinin öldürüleceğine dair bir işarettir. Napoli’de yanağa kondurulan bir öpücük kazanılmış hürmetin simgesidir. Puglia’da ise bir kişinin yüzüğünü öpmek tıpkı kardinallerin ya da piskoposların bir papanın yüzüğünü öpmesi üzere itaat sembolüdür.”
VERDİĞİ BİLGİLER KARŞISINDA ERKEN SALIVERİLDİ
Maresca’nın davası kısa sürdü. Genç bayan 24 yıl mahpusa mahkûm edildi. Temyiz kararı cezası 13 yıl 4 aya indirildi, 10 yılı dolmadan da özgür bırakıldı. 1965 yılında kendisi için özel bir af çıkarıldı. Avukatları bilgi karşılığında mahpus müddetinin azaltılması için bir muahede yapmıştı. Ne var ki Nadeau’ya yaptığı açıklamada bunu reddeden Maresca, Esposito’nun kocasını öldürdüğüne dair yeni ispatlar ortaya çıktığını ve yargıcın nihayet gerçeği gördüğünü söylemişti.
Nadeau bu konuşmayı şöyleki aktardı kitabında: “Anlaşmayı yapan savcının asistanı, cezanın azaltılmasının sebebinin Pupetta’nın verdiği bilgiler olduğunu doğrulamış olsa da onu gerçekle yüzleştirmenin bir manası yoktu. Nihayetinde bu bayan İtalyanların verita (doğru) dediği şeye epeyce az hürmeti olduğunu tekraren göstermişti.”
Yaklaşık 25 yıldır Roma’da yaşayan ABD’li gazeteci Barbie Latza Nadeau’nun kitabında “Pupetta” haricindeki analardan da bahsediliyor. “Sicilya Cosa Nostra’nın tamamını bir daha organize eden” Maria Angela Di Trapani, ortalarında 11 yaşında bir çocuk da olan epey sayıda kişinin mevt buyruğunu veren “Nikita” lakaplı Cristina Pinto, 80’lerin sonlarında 14 hasmını 48 saatte ööldürden Maria Licciardi, kocasıyla birlikte 150 kişiyi “temizleyen” Cosa Nostra işvereni Maria Campagna ve “Anna Ölüm” olarak anılan Anna Addolorata De Matteis Cataldo onlardan birkaçı. Cataldo bir hanımı öldürtüp cesedini yaktırdıktan daha sonra bir sarnıca attırmıştı. İz bırakmak istememiş olsa gerek ki bayanın 2 yaşındaki kızının da öldürülmesini emretmişti.
Kocasını öldürten kabahat örgütü önderini sıcak bir Ağustos günü bir kahvehaniçin çıkarken yakalamış ve intikamını almıştı. İntikam ne söz; adamın üzerine 29 mermi yağdırmıştı. (Polisin yaptığı açıklamada bu kadar kurşunla birkaç kalem pil imal edilebileceği belirtiliyordu.)
Adı Assunta Maresca’ydı. İtalya’nın güneyinde, Napoli’de Castellammare di Stabia’da doğup büyümüştü. Daha çocuk yaştan itibaren her insanın dönüp baktığı, müsabakalarla tescillenmiş bir hoşluğu vardı Maresca’nın. Çevresindeki herkes “Pupetta” diyordu ona, yani küçük oyuncak bebek.
Napoli mafyasının yıldızı parlayan genç başkanlarından Pasquale Simonetti de Maresca’nın hoşluğuna kayıtsız kalamamıştı haliyle. Onun üzere hata aleminde yükselmek isteyen bir adam için eksiksiz bir eş adayıydı Pupetta. Güzelliği bir yana, sustalı bıçakları maharetle kullanımıyla nam salmış bir kabahat ailesinin kızıydı. Ateşli silahlar konusunda da fazlaca yetenekliydi; “İki kaşının ortasından vuramayacağım gaye yok” diye övünüyordu.
1955 yılında evlendiler. Nikahtan 3 ay daha sonra Simonetti, Napoli’nin en büyük meydanında vurularak öldürüldü. İntikamını almak da o sırada gebe olan 18 yaşındaki Maresca’ya düştü.
Maresca, 10 yıl kadar cezaevinde kaldı. Dışarı çıktığında yalnızca genç bir dul değildi. Çünkü oldukçatan Napoli’nin kabahat aleminde bir kahramana dönüşmüştü. Ne olursa olsun eşinin yanından ayrılmamasıyla, geri adım atmamasıyla ünlenmiş ve geniş bir hayran kitlesine kavuşmuştu.
Napoli bölgesini denetim altında tutan Sicilya merkezli Camorra örgütünün hanım ağası olmuştu artık; “Leydi Camorra” diyorlardı ona. Duruşmaları sırasında cezaevi ile mahkeme salonu içinde gidip gelirken, Camorra’nın öteki üyeleri (yani Camorristi’ler) geçtiği yollara çiçekler döküyordu. At otomobiliyle halkı selamlayan bir kraliyet ailesi üyesi üzereydi.
“Ben bu kıssayı bir yerlerden hatırlıyorum” diyor olabilirsiniz. Haksız sayılmazsınız, çünkü Maresca 29 Aralık 2021’de hayata veda ettiğinde, tüm dünyada manşet olmuştu. Biz de Maresca’dan yola çıkarak, mafyanın ünlü “analarına” biraz daha yakından bakmıştık.
Geçtiğimiz günlerde raflarla buluşan bir kitap bu değişik hanımı bir sefer daha gündeme taşıdı. Gazeteci Barbie Latza Nadeau’nun kaleme aldığı “The Godmother: Murder, Vengeance, and the Bloody Struggle of Mafia Women” (Ana: Cinayet, İntikam ve Mafya Bayanlarının Kanlı Mücadelesi) isimli kitap, Maresca’nın ve öteki bayan mafya başkanlarının ömürlerine daha evvel hiç görmediğimiz biçimlerde ışık tuttu.
Nadeau’nun, Maresca’yla 2019’un yaz aylarında yaptığı görüşmeleri ve bu genç hanımın efsaneye dönüşme sürecini anlattığı kısım da geçtiğimiz günlerde The Daily Beast’te yayımlandı. İşte 67 yıl evvel işlediği bir cinayetle ismini tarih kitaplarına yazdıran “oyuncak bebeğin”, inanılmaz detaylarla dolu hayat hikayesi…
* * * * *
Maresca siyah ojeyle boyanmış manikürlü tırnaklarını beyaz mermer masaya vuruyordu. Küçük ellerine, 80’lerindeki bir bayan için fazlaca yumuşak görünen derisine, elinin üstündeki yaşlılık lekelerine bakınca, bu parmakların bir vakit içinde gümüş renkli .38’lik bir Smith&Wesson’ın tetiğini çekmiş olduğuna inanmak güçtü.
Maresca, kocasının hasmına kurşunlar yağdırmıştı. Şüphesiz adam birkaç yerinden isabet aldıktan daha sonrasında ölmüştü lakin Maresca, kanlar ortasında yatmakta olan cansız vücuda ateş etmeyi sürdürmüştü. (Kendi silahı boşalınca 13 yaşındaki erkek kardeşi Ciro’nun tabancasını alıp devam etmişti.)
Silahı hâlâ yatağının başucundaki çekmecede sakladığını söylüyordu. Lakin görmek isteyenlere göstermiyordu. Latifeyle karışık “Ben silahımı yerinden yalnızca kullanacağım vakit çıkarırım” demişti Nadeau’ya. İtidalli bir katil olması gerçeğinin ötesine geçebilenler için komik bir bayandı.
DAHA İLKOKULDAYKEN BİR KIZI BIÇAKLAMIŞTI
Babası, mafya hiyerarşisinde en üst sıralarda değildi tahminen fakat kıymetli bir çete reisiydi. Castellammare di Stabia ve komşusu birkaç ufak yerleşim yeri, onun kontrolündeydi. Cürüm aleminde tanınan ve hürmet duyulan bir adamdı. Uzmanlığı sigara kaçakçılığıydı. Savaş daha sonrası devirde bu türlü oldukça yeterli para kazanmıştı.
Maresca ailesinin adamları Lampetielli diye tanınıyordu, yani şimşekler. Bu ismi insanları sustalı bıçakları kullanmaktaki maharetleri niçiniyle almışlardı.
Maresca’nın başının maddelerle birinci kedere girişi de bu biçimde olmuştu. Daha ilkokuldayken bir öbür mahallî kabahat örgütü üyesinin kızını bıçaklamıştı. Bıçaklanan kız, ne olduysa ansızın tabir vermekten vazgeçince, suçlamalar da düşürülmüştü. yıllar daha sonra Maresca bu olayı abartılmış bir çocukluk münakaşası diye nitelendirecekti. Tabii bu durum daha ergenliğe girmeden silah kullanmayı bildiği gerçeğini değiştirmiyordu.
“Pupetta” lakabının hakkını veren hayli hoş bir kızdı Assunta Maresca. Çok küçük yaşta bunu fark etmiş ve etrafındakilere hükmetmek için hoşluğundan yaralanmaktan hiç kaçınmamıştı.
“Pupetta” lakabının hakkını veren çok hoş bir kızdı Assunta Maresca. Çok küçük yaşta bunu fark etmiş ve etrafındakilere hükmetmek için hoşluğundan yaralanmaktan hiç kaçınmamıştı.
“FİYATLARIN BAŞKANI” YA DA KOCA PASQUALE
Dört erkek kardeşi, Maresca’yı etraflarındaki adamların nahoş ilgisinden korumak için ellerinden geleni yapsalar da her vakit başarılı olamıyorlardı. Zira hayli küçük yaştan itibaren hoşluğunu kullanarak istediği her şeyi yaptırabileceğini fark etmiş ve bu avantajından yaralanmaktan hiç geri durmamıştı.
Camorra’nın genç işverenlerinden Pasquale Simonetti’yi de bu biçimde tavlamıştı. Etrafındaki her insanın Pasqualone ‘e Nola (Nolalı Koca Pasquale) diye nitelendirdiği Simonetti, isminin hakkını veriyordu. Dağ üzere bir adamdı, simsiyah saçları, yuvarlak bir çenesi, kalın bir boynu vardı. Uzunluğu 1.80’den çokydı. Pupetta yanında hakikaten bir oyuncak bebek kadar ufak kalıyordu.
Klasik bir Camorra önderiydi. Varlıklıydı, şık giyiniyordu ve acımasızdı. Haraçla, zorlamayla, işlediği cinayetlerle yeraltı dünyasında saygınlık kazanmıştı. Maresca hayatına girmedilk evvel “tutarların başkanı” diye tanınıyordu. Camorra’nın zerzevat meyve üreticilerinden ve satıcıların aldığı haraç operasyonunu yönetim ediyordu. Napoli’nin verimli yerlerinde üretilen domatesler, kabaklar, patatesler, şeftaliler ve limonlar o senelerda yıllık 250 bin dolarlık (bugünün parasıyla 2,2 milyon dolar) kâr getiren bir kesimdi.
Simonetti, 1952 yılında Alfredo Maisto’yu öldürme teşebbüsünde bulunduğu sebebi öne sürülerek 8 yıl mahpus cezası alarak cezaevine gönderildi. Geçmişte Simonetti’yle birlikte çalışan Maistbu biçimdela bağımsızlığını ilan edip bir rakibe dönüşmüştü.
Simonetti mahpusa girince, zerzevat meblağları işinin idaresini erkeklerindan biri olan Antonio Esposito üstlendi. Esposito, mahpusta olduğu müddette Simonetti’ye hissesini ödeme kelamı vermişti. Hakikaten birinci birkaç ay bu kelamı tuttu fakat kısa müddet ortasında para hırsı baskın geldi.
Simonetti, 8 yıllık cezasının 2’nci yılında hür bırakıldı. Yeni ispatlar ortaya çıktı söyleniyordu lakin yargıcın tehdit edilmiş ya da rüşvetle ikna edilmiş olması da mümkündü. Doğal olarak eski işinin başına dönmek ve zerzevat meyve haracını toplamaya kaldığı yerden devam etmek istemişti ancak Esposito iki yıldır kazandığı paradan kolay kolay vazgeçecek üzere değildi. Ne var ki Simonetti’nin başı diğer işlerle meşgul olduğundan yükselen tansiyonu fark edebilecek üzere değildi.
AŞKLARI MAHPUSTA MEKTUPLARLA BAŞLADI
Hapiste geçirdiği iki yılda fazlaca kıymetli bir gerçeğin farkına varmıştı: Yalnız yaşamak istemiyordu. Öbür mahkumların eşlerinin ve sevgililerinin ziyaretlerinin hayatlarını nasıl zenginleştirdiğini gözlemlemiş ve kendisi de birebir şeyi yaşamak istemişti. Maresca’yı mahpusa girmeden çok kısa bir süre evvel kazandığı hoşluk müsabakası yardımıyla tanımış ve evlenmeyi başına koymuştu.
Hapse girdikten daha sonra mektuplaşmaya başladılar. Maresca’nın mektuplarına coşkulu karşılıklar veriyor, ömürlerini birlikte geçireceklerini yazıyordu. Serbest kaldıktan daha sonraki birkaç gün ortasında Maresca’ya açık açık talip oldu. Başka damat adaylarına hayır diyen ağabeyleri ise, Simonetti’nin yükselişinin kendilerine de yarar sağlayacağı niyetiyle evliliğe yeşil ışık yaktı.
27 Nisan 1955’te, Maresca çabucak hemen 17 yaşındayken, 500’den çok konuğun katıldığı bir Katolik merasimiyle, dünya konutuna girdiler. Camorra örgütünün önde gelen isimlerinin katıldığı düğünde, gelin ve damada ufak bir servet edecek kadar fazlaca ikram takıldı. Simonetti’nin Esposito ve Gaetano Orlando üzere rakipleri bile iki değerli hata ailesinin bağlayan bu nikâhı kutlamak için kiliseye gitmişti. Her şey harikaydı. ömrün kolay olmayacağı aşikardı lakin en azında uzun yılları bir arada geçirecekler üzere görünüyordu.
Pupetta ve Pasqualone’nin düğün fotoğrafı Nadeau’nun kitabının kapağını da süslüyor.
Pupetta ve Pasqualone’nin düğün fotoğrafı Nadeau’nun kitabının kapağını da süslüyor.
Maresca’nın anlattığına göre hata aleminden uzaklaşıp daha az riskli bir iş yapmakta kararlıydılar. Lakin gerçekte bunu yapmaları neredeyse imkânsızdı. Hem düzgün bir iş bulmalarını sağlayacak marifetleri yoktu tıpkı vakitte kabahatle bu derece yakından bağı olan şahıslara iş verme cüretini gösterebilecek epey fazla insan yoktu. esasen bu biçimde cürüm ailelerinin, kendi yollarını çizmek isteyen çocuklarını sağ bıraktıkları da pek görülmemişti.
PORTAKAL SOYARKEN ÖLDÜRÜLDÜ
Düğünden 3 ay daha sonra Temmuz’un ortasında Simonetti, Napoli’de kent pazarının kurulduğu meydanın orta yerinde aldığı kurşun yaraları kararı öldü. Haraç toplayıp müdafaası altındaki çiftçilere hisselerini vermek için gitmişti pazara. Satıcılardan birinin ikram ettiği portakalı soyarken vurulmuştu. Bu portakalın kendisine dikkat dağıtma gayesiyle verildiği ve saldırganın tek başına hareket etmediği argüman edilmişti daha sonradan. Meydan tıklım tıklım doluydu lakin hiç kimse tetiği çekenin kim olduğunu görmemişti. Simonetti hariç…
Apar topar hastaneye kaldırılan Simonetti, 12 saat boyunca can çekişmişti. Maresca ise son nefesine kadar eşinin başından ayrılmamış, gözyaşları ortasında dualar etmişti. Simonetti, kendine geldiği kısa bir an karısına katilinin ismini fısıldamıştı. söylemiş olduğine nazaran tetiği çeken kişi düğünlerinde de bulunan kiralık katil Gaetano Orlando’ydu. Orlando’yu azmettirenin bir daha zerzevat meyve haracının başına geçmek isteyen Esposito olduğunu da söylemişti Simonetti.
Ömrünün sonuna kadar “Beyaz Atlı Prensim” diye andığı Simonetti’yi birkaç gün daha sonra toprağa veren Maresca, daha mezarlıktan ayrılmadan intikam yemini etmişti. O senelerda bir bayanın bu biçimde bir savda bulunması görülmüş şey değildi.
Maresca, Nadeau’ya yaptığı açıklamada, “O günler epeyce uzun ve yalnızdı. Ya eriyip gidecektim ya işleri düzeltecektim. İşleri düzeltmek haricinde bir seçeneğim olmadığına karar verdim” diye konuşmuştu.
Bunun asıl sebebinin polisin hiç bir şey yapmaması olduğunu da söylemişti. 18 yaşında gebe bir mafya dulu ve kızı bulunmasına karşın, hukukun üstünlüğüne inanmış ve kocasının kendisine söylemiş olduklerini polise sözü sözüne aktarmıştı. Orlando bir noktada yakalanıp cezaevine gönderilmişti lakin savcılık Esposito’nun rolünü soruşturma konusunda gönülsüz davranıyor, “Kanıt lazım” diyordu. Maresca’ya bakılırsa ise ya Esposito’ya bulaşmaya yürek edemiyorlardı ya da bu adamı düpedüz koruyorlardı.
Esposito, Simonetti’nin vefatının intikamının alınacağından emindi. Bu yüzden Maresca’yı tehdit etmeye, çeşitli oyunlarla başını karıştırmaya başlamıştı. “Bir şey yaparsan hem sen birebir vakitte bebeğin bir anda ortadan kaybolursunuz, izinizi bile bulamazlar” diye bildiriler gönderiyordu genç bayana. Ancak Maresca’yı hafifçee almak üzere epey büyük bir yanılgı yapmıştı.
4 Ekim tarihindeki ve Napoli mahreçli bu haberin başlığında “Genç bir bayan kocasını öldürdüğü sav edilen kişiyi kalabalığın ortasında vurdu” deniyor.
4 Ekim tarihindeki ve Napoli mahreçli bu haberin başlığında “Genç bir bayan kocasını öldürdüğü sav edilen kişiyi kalabalığın ortasında vurdu” deniyor.
KOCASININ İNTİKAMINI ÖLDÜRÜLDÜĞÜ YERDE ALDI
Maresca kocasını toprağa verdiği gün bu cinayeti Esposito’nun yanına bırakmamaya karar vermişti. O gün meskenden çıkarken Simonetti’nin silahını çantasına atmış ve tekrar yanından ayırmamıştı. Bir çete önderinin çocukları olduklarından hem o tıpkı vakitte kardeşleri silah kullanmayı fazlaca güzel biliyorlardı. Babaları şahsen öğretmişti…
Simonetti’nin cenazesinden üç ay kadar daha sonraydı. Maresca’nın hamileliği hayli ilerlemişti. Maresca, 13 yaşındaki kardeşini de yanına alıp mezarlığa kocasının kabrini ziyarete gitmişti. Bir de Simonetti’nin öldürüldüğü pazara uğrayıp zerzevat meyve alacaklardı.
Maresca, pazara giderken Esposito’nun Corso Novara üstündeki kahvecilerden birinden çıktığını fark etti. Kocasının vurulduğu noktanın hayli yakınındaydılar. Esposito, Corso Novara üzerinde yürürken Maresca sürücüsü Nicola Vistocco’dan ona gerçek gitmesini istedi. Gereğince yaklaştıklarında arabayı durdurdu, aşağı indi ve adama ateş etmeye başladı. Bir anda silahlı çatışma başladı lakin Maresca otomobile atlayıp süratle olay yerinden ayrıldı. Sürücü sözünde hiç bir şey görmediğini söylese de hem o birebir vakitte Ciro cinayete yardım ve yataklık sürece suçlamasıyla yargılanarak mahpusa gönderildi.
Maresca başlangıçta Esposito’nun arabasının kapısını açmaya çalıştığını, ateş açma niçininin kendini korumak olduğunu söylemiş oldu. 29 el ateş ettiğini hatırlamadığını, art koltukta oturduğu yerden “bir ya da iki kez” tetiği çektiğini söylüyordu. Lakin deliller, bilhassa de otopsi fotoğrafları o denli demiyordu. Simonetti’nin Smith&Wesson’ını ustalıkla kullanmış, akabinde kardeşinin altıpatlarını alıp Esposito’nun öldüğünden emin olmak istemişti. Kurşunlardan beş tanesi adamın başına isabet etmişti.
Bazı kaynaklar Maresca’nın dört silah kullandığını belirtiyor. 29 kurşun düşünüldüğünde bu da makul bir ihtimal. Natürel bu durumda ateş eden birden çok kişi olduğu ve Camorra örgütünün Simonetti’nin intikamını topluca aldığı kararı da çıkabilir. Maresca ise Nadeau’ya yaptığı açıklamada bu teorileri reddetmiş ve “İnsanlar yerlerdeki eski kovanları ve duvarlarda daha evvelki çatışmalardan kalmış kurşun deliklerini unutuyor” demişti.
DAVA SÜRECİNDE HER KELAMI OLAY OLDU
Birkaç hafta saklandıktan daha sonra Maresca polise gidip yaptığını itiraf etti ve tutuklandı. Yaptığı her şeye karşın kocasının katilini azmettiren kişi yakalanmazken, kendisinin çabucak yargılanmasını manidar bulmuştu. Bunun Esposito’nun mahallî polisi denetim ettiği ya da muhbir olduğu manasına geldiğini düşünüyordu.
Mahkeme sürecinde en ufak bir pişmanlık belirtisi göstermedi hatta “bir daha talihim olsa bir daha yaparım” diye konuştu. Daha birinci günden, kanunsuzluk ortasında kocasının intikamını almanın kendi görevi olduğunu söylemiş oldu. “Aşk için öldürdüm” deyip baygınlık geçirdi. Mahallî gazeteler duruşmaları günbegün izliyor, mahkemede söylemiş olduği her laf manşete taşınıyordu. Ne giydiği, uzun kirpiklerini nasıl kırptığı üzere bilgileri içeren haberler, Maresca’ya yıldız muamelesi yapıyordu.
Savcılık Maresca’nın kocasının intikamını almasını çete savaşının bir kesimi olarak nitelendirmiş ve ömür uzunluğu mahpusla yargılanmasını istemişti. Avukatı evvel Maresca’nın birinci tabirindeki argümanını yinelayarak nefs-i müdafaa savunması yapmıştı. Fakat hanımın “Aşk için öldürdüm” diye haykırması bu savunmayı boşa çıkarınca avukatı da “diletto per amore” savunmasına başvurdu.
Türkçeye onur ya da namus cinayeti diye çevirebileceğimiz bu başlık, o senelerda İtalya’da kalp kırıklığının mazeret edildiği cürümleri anlatmak için kullanılıyordu. O senelerda bu çeşit cinayetler o kadar yaygındı ki kişinin “Namusumu korudum” ya da “Onurumu savundum” demesi 1990’ların ortasına kadar hafifçeletici sebep kabul edildi. Yaygınlığı azalmakla birlikte bugün de bilhassa bayan cinayeti üzere durumlarda bu çeşit savunmalar yapılabiliyor.
İlerleyen senelerda diğer cinayetlerle de suçlanan Maresca, birkaç sefer mahpusa girip çıktı ve ömrü epeyce sayıda sinemaya mevzu oldu. Onların en ünlülerinden biri 1982 yılında televizyonda yayınlanan “Il Caso Pupetta Maresca” (Pupetta Maresca Davası) sinemasıydı. Sinema basitdı lakin Maresca’yı canlandıran kişinin Faşist önder Benito Mussolini’nin torunu Alessandra Mussolini olması pek değişik bir ayrıntıydı. Hakikaten Maresca sinemanın yayınlanmasını önlemek için dava açmıştı. Bir Mussolini tarafınca canlandırılmasının “onuruna saygısızlık” olduğunu savunan Maresca, yayını durdurmayı da başarmıştı.
SESSİZLİK YEMİNİNİ BOZMAYA CÜRET EDEBİLEN OLMADI
Maresca’yla eş vakitli olarak Simonetti’yi öldüren silahı ateşleyen Gaetano Orlando da yargılandı. İki dava da kamuya açık biçimde yürütüldü. Esposito’nun adamları duruşma salonunu bir gün bile boş bırakmıyor, İtalyan mafyasındaki tüm örgütlerin benimsediği “omerta” yani sessizlik yasasının uygulandığından emin oluyordu. Kürsüye çağırılan 85 görgü şahidinden neredeyse hiç biri bir şey söylemedi. Kimse bir şey görmemişti, kimse bir şey bilmiyordu. Konuşan az sayıdaki şahidin söylemiş oldukleri de mahkemenin sonucunı etkileyecek şeyler değildi.
Kocasının intikamını almanın Maresca’nın hiç beklemediği bir kararı oldu. Napoli’nin yeraltı dünyasında ikonlaşan ve Leydi Camorra unvanına kavuşan Maresca “madrina” yani mafya analarının birinci örneği oldu.
Nadeau, kitapta İtalya ve bilhassa Sicilya mafyasının genel uygulamalarına da değiniyor. Öldürülen bireylerin cansız vücutlarını ortadan kaldırmak için en yaygın yolun asit banyoları olması, mahpustaki bir mafya üyesinin eşiyle bağlantı yaşamanın vefatla cezalandırılması üzere ayrıntılar aktaran Nadeau’nun asla unutulmaması gerektiğini belirttiği şeylerden biri de bir öpücüğün asla yalnızca öpücük olmaması. Nadeau’nun deyişiyle, “Sicilya’da dudaklara kondurulan bir öpücük, öpülen kişinin öldürüleceğine dair bir işarettir. Napoli’de yanağa kondurulan bir öpücük kazanılmış hürmetin simgesidir. Puglia’da ise bir kişinin yüzüğünü öpmek tıpkı kardinallerin ya da piskoposların bir papanın yüzüğünü öpmesi üzere itaat sembolüdür.”
VERDİĞİ BİLGİLER KARŞISINDA ERKEN SALIVERİLDİ
Maresca’nın davası kısa sürdü. Genç bayan 24 yıl mahpusa mahkûm edildi. Temyiz kararı cezası 13 yıl 4 aya indirildi, 10 yılı dolmadan da özgür bırakıldı. 1965 yılında kendisi için özel bir af çıkarıldı. Avukatları bilgi karşılığında mahpus müddetinin azaltılması için bir muahede yapmıştı. Ne var ki Nadeau’ya yaptığı açıklamada bunu reddeden Maresca, Esposito’nun kocasını öldürdüğüne dair yeni ispatlar ortaya çıktığını ve yargıcın nihayet gerçeği gördüğünü söylemişti.
Nadeau bu konuşmayı şöyleki aktardı kitabında: “Anlaşmayı yapan savcının asistanı, cezanın azaltılmasının sebebinin Pupetta’nın verdiği bilgiler olduğunu doğrulamış olsa da onu gerçekle yüzleştirmenin bir manası yoktu. Nihayetinde bu bayan İtalyanların verita (doğru) dediği şeye epeyce az hürmeti olduğunu tekraren göstermişti.”
Yaklaşık 25 yıldır Roma’da yaşayan ABD’li gazeteci Barbie Latza Nadeau’nun kitabında “Pupetta” haricindeki analardan da bahsediliyor. “Sicilya Cosa Nostra’nın tamamını bir daha organize eden” Maria Angela Di Trapani, ortalarında 11 yaşında bir çocuk da olan epey sayıda kişinin mevt buyruğunu veren “Nikita” lakaplı Cristina Pinto, 80’lerin sonlarında 14 hasmını 48 saatte ööldürden Maria Licciardi, kocasıyla birlikte 150 kişiyi “temizleyen” Cosa Nostra işvereni Maria Campagna ve “Anna Ölüm” olarak anılan Anna Addolorata De Matteis Cataldo onlardan birkaçı. Cataldo bir hanımı öldürtüp cesedini yaktırdıktan daha sonra bir sarnıca attırmıştı. İz bırakmak istememiş olsa gerek ki bayanın 2 yaşındaki kızının da öldürülmesini emretmişti.